2 Самуил
1:1 Пас аз марги Шоул, вақте ки Довуд баргардонида шуд
аз қатли Амолеқиён, ва Довуд дар ду рӯз монд
Зиклаг;
1:2 Ва воқеъ шуд, ки дар рӯзи сеюм, инак, марде берун омад
ӯрдугоҳ аз Шоул бо либосаш дарида, ва замин бар сараш; ва
Ҳамин тавр, ҳангоме ки ӯ назди Довуд омад, ба замин афтод ва ба амал омад
таъзим.
1:3 Ва Довуд ба вай гуфт: «Аз куҷо омадаӣ? Ва ба вай гуфт:
Ман аз ӯрдуи Исроил гурехтаам.
1:4 Ва Довуд ба вай гуфт: «Чӣ тавр кор шуд? Аз ту илтимос мекунам, ба ман бигӯй. Ва
Ӯ дар ҷавоб гуфт: «Мардум аз ҷанг гурехтаанд ва бисёре аз онҳо».
одамон низ афтода ва мурданд; ва Шоул ва писараш Йӯнотон мурданд
инчунин.
1:5 Ва Довуд ба ҷавоне, ки ба ӯ хабар дод, гуфт: «Ту инро аз куҷо медони».
Шоул ва писараш Йӯнотон мурданд?
1:6 Ва ҷавоне, ки ба ӯ хабар дод, гуфт: «Чунон ки ман тасодуфан бар кӯҳ рӯй додам».
Ҷилбоа, инак, Шоул ба найзаи худ такя кард; ва инак, аробаҳо ва
саворахо сахт аз паси у рафтанд.
1:7 Ва ҳангоме ки ба қафои худ нигарист, маро дид, ва маро даъват кард. Ва ман
ҷавоб дод: Ман инак ҳастам.
1:8 Ва ӯ ба ман гуфт:: «Ту кистӣ? Ва ман ба ӯ ҷавоб додам: «Ман».
Амолеки.
1:9 Ӯ боз ба ман гуфт: "Лутфан, бар ман бархез ва маро бикуш".
Дарду андӯҳ ба сари ман расидааст, зеро ки ҳаёти ман ҳанӯз дар ман комил аст.
1:10 Пас, ман бар вай истода, ӯро куштам, зеро боварӣ доштам, ки вай наметавонад
пас аз он ки афтода буд, зинда монад; ва тоҷро, ки бар ӯ буд, гирифтам
сар ва дастпонаеро, ки дар дасташ буд, ба ин ҷо овардааст
ба оғои ман.
1:11 Ва Довуд ҷомаи худро гирифта, дарронд; ва ҳамин тавр ҳама
мардоне, ки бо ӯ буданд:
1:12 Ва онҳо мотам гирифтанд, ва гиря карданд ва то шом рӯза гирифтанд, барои Шоул ва барои
Писараш Йӯнотон, ва барои қавми Худованд ва барои хонаи Худо
Исроил; зеро ки онҳо аз шамшер афтода буданд.
1:13 Ва Довуд ба ҷавоне, ки ба ӯ хабар дод, гуфт: «Ту аз куҷоӣ? Ва у
ҷавоб дод: «Ман писари як аҷнабиёи Амолеқӣ ҳастам».
1:14 Ва Довуд ба вай гуфт: «Чӣ гуна натарсидаӣ, ки дарозии худро дароз кунад.
даст барои несту нобуд кардани тадҳиншудаи Худованд?
1:15 Ва Довуд яке аз ҷавононро ҷеғ зада, гуфт: «Наздик бирав ва бар он афтод».
вай. Ва ӯро зад, ки мурд.
1:16 Ва Довуд ба вай гуфт: «Хуни ту бар сари туст; зеро даҳони ту дорад
бар зидди ту шаҳодат дода, гуфт: "Ман тадҳиншудаи Худовандро куштаам".
1:17 Ва Довуд бо ин навҳа бар Шоул ва барои ӯ Йӯнотон навҳа зад
писар:
1:18 (Инчунин ба онҳо фармуд, ки ба банӣ-Яҳудо истифода бурдани камонро таълим диҳанд:
инак, дар китоби Ёшер навишта шудааст.)
1:19 Зебогии Исроил бар баландиҳои ту кушта мешавад: чӣ гуна тавоноён
афтода!
1:20 Онро дар Ҷат нагӯед, дар кӯчаҳои Аскелон интишор накунед; мабодо
духтарони фалиштиён шод шаванд, мабодо духтарони фалиштиён
галабаи номахтунй.
1:21 Эй кӯҳҳои Ҷилбоа, бигзор шабнам наборад ва борон борида,
бар шумо, на киштзорҳои ҳадия, зеро ки дар он ҷо сипари тавоноён аст
сипари Шоулро, чунон ки гӯё тадҳин нашудааст, ба таври зишт партофт
бо равған.
1:22 Аз хуни куштагон, аз фарбеҳи тавоноён, камон
Йӯнотон барнагашт, ва шамшери Шоул холӣ барнагашт.
1:23 Шоул ва Йӯнотон дар ҳаёти худ ва дар ҳаёти худ зебо ва дилпазир буданд
марг онҳо аз ҳам ҷудо нашуданд: онҳо аз уқобҳо тезтар буданд
аз шерон пурқувваттар аст.
1:24 Эй духтарони Исроил, барои Шоул, ки ба шумо либоси арғувонӣ дар бар карда буд, гиря кунед
неъматҳои дигаре, ки бар либоси шумо зинатҳои тилло мепӯшанд.
1:25 Чӣ гуна тавоноён дар миёни ҷанг афтодаанд! Эй Ҷонатан, ту
дар баландиҳои ту кушта шудаанд.
1:26 Ман барои ту ғамгинам, бародарам Йӯнотон;
ба ман буд: ишқи ту ба ман аҷоиб буд, аз муҳаббати занон гузашт.
1:27 Чӣ гуна тавоноён афтодаанд, ва силоҳҳои ҷангӣ нобуд шуданд!