2 Маккаби
6:1 Дере нагузашта подшоҳ як пирамарди Афинаро фиристод, то маҷбур кунад
Яҳудиён бояд аз қонунҳои падарони худ дур шаванд, ва баъд аз он зиндагӣ накунанд
қонунҳои Худо:
6:2 Ва инчунин маъбадро дар Ерусалим ифлос карда, онро маъбад меноманд
Олимпи Юпитери; ки дар Гаризим, аз Юпитер мудофизати он
бегонагон, чунон ки мехостанд, ки сокинон дар он ҷо буданд.
6:3 Даромади ин бадбахтӣ барои мардум сахт ва ғамангез буд.
6:4 Зеро ки маъбад аз шӯриш ва айшу завқи ғайрияҳудиён пур шуд
бо фоҳишаҳо муомила мекард ва маҷбур шуд, ки бо занон дар дохили ноҳия кор кунад
маконҳои муқаддас ва ғайр аз он чизҳоеро меоварданд, ки ҷоиз нест.
6:5 Қурбонгоҳ низ аз чизҳои нопок, ки шариат манъ кардааст, пур буд.
6:6 Ва барои касе ҷоиз набуд, ки рӯзҳои шанбе ё рӯзадории қадимиро риоя кунад,
ё умуман худро яҳудӣ эълон кунад.
6:7 Ва дар рӯзи таваллуди подшоҳ ҳар моҳ онҳоро меоварданд
талхии хӯрдани қурбониҳо; ва ҳангоме ки рӯзадории Бахус
нигоҳ дошта шуда буд, яҳудиён маҷбур шуданд, ки ба сӯи Бахс раванд,
кашонданн пиёз.
6:8 Илова бар ин, фармоне ба шаҳрҳои ҳамсояи халқҳо расид,
бо маслиҳати Птоломей бар зидди яҳудиён, ки бояд
ҳамон мӯдҳоро риоя кунед ва дар қурбониҳои онҳо шарик бошед:
6:9 Ва ҳар кӣ намехоҳад, ки ба одоби ғайрияҳудиён мувофиқат кунад
бояд ба катл расонда шавад. Он гоҳ шояд одам бадбахтии ҳозираро дида бошад.
6:10 Зеро ду зан оварда шуда буданд, ки фарзандони худро хатна карда буданд;
Вақте ки онҳо ошкоро гирди шаҳрро давр заданд, кӯдакон ба онҳо даст медоданд
синаҳояшонро аз девор сар мепартоянд.
6:11 Ва дигарон, ки якҷоя ба ғорҳои наздик давида буданд,, то нигоҳ доштани
рӯзи шанбе, ки Филиппус ошкор карда буд, пинҳонӣ ҳама сӯзонда шуданд
якҷоя, зеро онҳо виҷдон карданд, ки барои худашон кӯмак кунанд
шарафи рузи мукаддастарин.
6:12 Акнун аз онҳое, ки ин китобро мехонанд, илтимос мекунам, ки рӯҳафтода нашаванд
барои ин мусибатҳо, балки барои он ки онҳо ҳукм мекунанд, ки ин ҷазоҳо нестанд
барои несту нобуд, балки барои ҷазо додани миллати мо.
6:13 Зеро ин нишонаи некии бузурги Ӯст, вақте ки бадкорон нестанд
муддати дароз азоб кашид, вале фавран чазо гирифт.
6:14 Зеро на мисли халқҳои дигар, ки Худованд ба онҳо сабр мекунад
то ба тамом шудани гуноҳонашон расанд, ҷазо диҳед
бо мо,
6:15 Мабодо, ки ба авҷи гуноҳ расида, пас аз он бигирад
интиқом аз мо.
6:16 Ва аз ин рӯ, Ӯ ҳеҷ гоҳ марҳамати худро аз мо дур намекунад, ва ҳарчанд ӯ
ба мусибат гирифтор мекунад, вале Ӯ ҳеҷ гоҳ қавми Худро тарк намекунад.
6:17 Лекин бигзор ин суханон барои мо барои огоҳӣ бошад. Ва акнун мо
ба баёни ин масъала бо чанд сухан биёед.
6:18 Элъозор, яке аз китобдонони асосӣ, марди солхӯрда ва чоҳ
чеҳраи писандида, маҷбур шуд, ки даҳони худро кушояд ва хӯрад
гушти хук.
6:19 Аммо ӯ, баргузидааст, ки ҷалол бимирад, аз он ки бо олуда зиндагӣ кунад
чунин зиште, ки туф кард ва аз худаш омад
азоб,
6:20 Чӣ тавре ки лозим буд, ки онҳо биёянд, ки бо қатъият ба муқобили инҳо истодагарӣ кунанд
чизҳое, ки барои ишқ ба ҳаёт чашидан ҷоиз нест.
6:21 Аммо онҳо, ки масъули он базми шарир буд, барои пиронсолон
ошноие, ки бо он одам дошт, уро ба як тараф гирифта, илтимос карданд
аз ризқи худаш гӯшт биёрад, ки истеъмолаш барояш ҳалол буд ва
гӯё аз гӯшти аз қурбонии фармудааш гирифташуда хӯрда бошад
подшоҳ;
6:22 То ки бо ин кор ӯ аз марг ва барои пирон наҷот ёбад
дустй бо онхо нафъ пайдо мекунад.
6:23 Аммо ӯ оғоз ба мулоҳиза оқилона, ва чунон ки синну соли худ шуд, ва
бузургдошти солҳои бостонӣ ва шарафи сари хокистараш,
ки ба он чо омада буд ва тарбияти софдилонааш аз кудак, дурусттараш
шариати муқаддасе, ки аз ҷониби Худо дода ва дода шудааст, бинобар ин ӯ ҷавоб дод:
ва дарҳол хостанд, ки Ӯро ба қабр фиристанд.
6:24 Зеро ки синну соли мо нест,, гуфт ӯ, дар ҳар хирад, ки ба dissemble, ки тавассути
Бисёр ҷавонон шояд гумон кунанд, ки Элазар ҳаштсола аст
ва даҳ нафар, акнун ба дини бегона рафта буданд;
6:25 Ва ҳамин тавр онҳо ба воситаи риёкории ман, ва мехоҳанд, ки ба зиндагӣ каме вақт ва
як лаҳза дигар, бояд аз ҷониби ман фирефта шавад, ва ман доғе ба кӯҳнаам мерасад
синну сол ва онро зишт гардонад.
6:26 Зеро, гарчанде ки дар айни замон ман бояд аз дасти
ҷазои одамон, вале оё ман аз дасти Худои Қодири Мутлақ гурехта наметавонам,
на зинда ва на мурда.
6:27 Бинобар ин, ҳоло, manfully тағйир ин ҳаёт, Ман ба худам чунин нишон
ки синну соли ман талаб мекунад,
6:28 Ва барои онон, ки ҷавонанд, ки бо хоҳиши худ бимиранд, ибрате бигузор
барои конунхои пуршараф ва мукаддас далерона. Ва ҳангоме ки ӯ гуфта буд
ин суханон, ӯ дарҳол ба азоб рафт:
6:29 Онҳое, ки ӯро ба тағйир додани иродаи нек бурданд, каме пештар ӯро зоид
ба нафрат гирифтор шуд, зеро суханрониҳои дар боло зикршуда, тавре ки онҳо фикр мекарданд, идома ёфт,
аз ақли ноумед.
6:30 Аммо вақте ки ӯ тайёр буд, ки бо захмҳо бимирад, нола карда, гуфт: «Ин аст».
Ба Худованд маълум аст, ки дониши муқаддас дорад, дар ҳоле ки ман
шояд аз марг халос мешудам, ҳоло ман ба дардҳои дарди бадан тоб меорам
лату кӯб шудаам, вале бо дили худ қаноатмандам, ки ин чизҳоро уқубат кунам,
зеро ман аз ӯ метарсам.
6:31 Ва ҳамин тавр, ин мард мурд ва марги худро барои намунаи бузургвор гузошт
шуҷоат ва ёдгории некӣ на танҳо барои ҷавонон, балки барои ҳама
миллаташ.