2 Маккаби
5:1 Тақрибан дар ҳамон вақт Антиохус сафари дуюми худро ба Миср омода кард:
5:2 Ва он гоҳ рӯй дод, ки дар тамоми шаҳр, барои фазои қариб
чиҳил рӯз, дар ҳаво, дар матои саворон давида диданд
тилло, ва бо найза мусаллаҳ, мисли гурӯҳи сарбозон,
5:3 Ва лашкари савора дар саф, бархӯрд ва давидан ба як бар зидди
дигаре, бо ҷунбонидани сипарҳо, ва шумораи зиёди куракҳо ва кашидани онҳо
шамшерҳо ва андохтани тирҳо ва дурахши зеварҳои тиллоӣ ва
асбобҳои ҳама гуна.
5:4 Бинобар ин, ҳар кас дуо мегуфт, ки ин зуҳур ба некӣ табдил ёбад.
5:5 Ва ҳангоме ки овозаи бардурӯғ паҳн шуд, гӯё Антиохус
мурда буд, Ёсӯн ҳадди аққал ҳазор нафарро гирифт ва ногаҳон як зад
ҳамла ба шаҳр; ва онҳое ки бар девор буданд, баргардонида мешуданд,
ва шаҳр ба охир расид, Менелоус ба қалъа гурехт:
5:6 Аммо Ёсӯн шаҳрвандони худро бе раҳм кушта, ба назар нагирифт
ба даст овардани рӯзи онҳо аз миллати худ бадбахттарин рӯз барои он хоҳад буд
ӯ; вале гумон мекард, ки онҳо душмани ӯ буданд, на ҳамватанони ӯ,
ки у галаба кард.
5:7 Бо вуҷуди ин, барои ҳамаи ин ӯ на подшоҳиро ба даст овард, балки дар охир
барои мукофоти хиёнаташ шарманда шуд ва боз ба даруни хона гурехт
кишвари Аммӯниён.
5:8 Дар охир, аз ин рӯ, ӯ бозгашти бадбахт дошт, ки пеш аз он айбдор карда шуд
Аретас, подшоҳи арабҳо, аз шаҳр ба шаҳр гурехта, таъқиб мекард
ба ҳамаи одамон, ки ҳамчун тарккунандаи шариат нафрат доранд ва дар зишт буданд
хамчун душмани ошкорои кишвару хамватанонаш ба дарун партофта шуд
Миср.
5:9 Ҳамин тавр, Он ки бисёр одамонро аз кишвари худ ронда буд, дар аҷоиб ҳалок шуд
замин, ба назди Лакедемониён рафта, дар он ҷо фикр мекард, то кӯмак ёбад
аз сабаби хешовандонаш:
5:10 Ва касе ки бисьёр дафншударо берун карда буд, касе надошт, ки барои ӯ мотам гирад, ва
ягон маросими дафни тантанавӣ ва қабр бо падаронаш.
5:11 Ва ҳангоме ки ин кор ба мошини подшоҳ расид, ӯ чунин фикр кард
Яҳудо исён бардошт: пас аз он ки бо зеҳни хашмгин аз Миср берун шуданд,
шаҳрро бо зӯри силоҳ гирифт,
5:12 Ва ба ҷанговарони худ амр фармуд, ки ҳар чиро, ки ба онҳо вохӯрданд, амон надиҳанд ва бикушанд
монанди ба болои хонахо баромаданд.
5:13 Ҳамин тавр куштани хурду калон, аз байн бурдани мардон, занон ва
кӯдакон, куштани духтарон ва кӯдакони навзод.
5:14 Ва дар давоми се рӯз ҳаштод нест шуданд
ҳазор нафар, ки чил ҳазор нафар дар ҷанг кушта шудаанд; ва не
нисбат ба кушташудагон камтар фурӯхта мешавад.
5:15 Аммо ӯ бо ин қаноат накард, балки гумон кард, ки ба муқаддастарин дохил шавад
маъбади тамоми ҷаҳон; Менелайус, он хоин ба қонунҳо ва ба ӯ
кишвари худ, роҳнамоии ӯ:
5:16 Ва зарфҳои муқаддасро бо дастҳои олуда ва бо дастҳои нопок бигиред
кашидани чизҳое, ки подшоҳони дигар ба онҳо бахшида буданд
афзун ва шаъну шарафи макон, ба онхо дод.
5:17 Ва Антиохус чунон мағрур буд, ки ба назар нагирифт, ки ин
Худованд барои гуноҳҳои сокинони шаҳр муддате хашмгин шуд,
ва аз ин рӯ, чашмаш ба он ҷо набуд.
5:18 Зеро ки агар онҳо пештар дар гуноҳҳои бисьёр печонда намешуданд, ин шахс, ба зудӣ
чунон ки омада буд, дарҳол тозиёна заданд ва аз ӯ баргардонида шуд
пиндошт, ки Гелиодорус буд, ки подшоҳ Селевк ӯро барои дидани он фиристод
хазинаи.
5:19 Бо вуҷуди ин, Худо мардумро на ба хотири он интихоб кард, балки
ба хотири мардум дур ҷойгир кунед.
5:20 Ва аз ин рӯ, худи маконе, ки бо онҳо шарик буд
мусибат, ки ба сари миллат омад, баъдан дар муошират кард
неъматҳои аз ҷониби Худованд фиристодашуда, ва чунон ки дар ғазаби он тарк карда шуд
Худои Қодири Мутлақ, ҳамин тавр, боз Худованди бузург бо оштӣ шуд, бо он барпо шуд
ҳама шӯҳрат.
5:21 Ҳамин тавр, вақте ки Антиохус ҳазору ҳашт нафарро аз маъбад бароварда буд
сад талант гирифта, шитобкорона ба Антиёхия рафт ва дар он ҷо истироҳат кард
фахр мекунад, ки заминро барои киштигард ва бахрро пиёда гузаронанд: чунин буд
мағрур будани ақли ӯ.
5:22 Ва ӯ ҳокимонро гузошт, то халқро ба хашм оваранд: дар Ерусалим, Филиппус, барои худ
як кишвари фригиёӣ буд ва аз оне, ки ӯро таъинкардааш ваҳшӣтар буд
Он ҷо;
5:23 Ва дар Гаризим, Андроник; ва гайр аз ин, Менелоус, ки аз ҳама бадтар аст
бокимондахо ба гражданинхо дасти вазнин мебурданд, ки акли бадбинона доранд
бар зидди ҳамватанони худ яҳудиён.
5:24 Ӯ он саркардаи нафратовар Аполлониюсро бо лашкари ду нафар фиристод.
ва бист ҳазор нафар ва ба ӯ амр фармуд, ки ҳамаи онҳоеро, ки дар онҳо буданд, бикушад
беҳтарин синну сол ва ба фурӯши занон ва навъҳои ҷавон:
5:25 Онҳое ки ба Ерусалим омада, худро сулҳ нишон медоданд, то рӯзи муқаддас сабр карданд.
рӯзи шанбе, вақте ки яҳудиёнро ҷашн гирифта, рӯзи муқаддасро гирифт, фармуд
мардони вай барои мусаллах шудан.
5:26 Ва аз ин рӯ, Ӯ ҳамаи онҳоеро, ки ба ҷашни ид рафта буданд, кушт
шанбе, ва давидан аз шаҳр бо силоҳҳои бузург кушта
сершумор.
5:27 Аммо Яҳудо Маккабей бо нӯҳ нафари дигар, ё дар наздикии он, худро тарк карданд
ба биёбон рафта, аз рӯи одат дар кӯҳҳо зиндагӣ мекард
ҳайвоноти ваҳшӣ бо ҳамроҳии худ, ки пайваста бо гиёҳҳо мехӯрданд, мабодо нашаванд
шарики ифлосшавй бошанд.