2 Подшоҳон
20:1 Дар он айём Ҳизқиё ба дараҷаи марговар бемор буд. Ва Ишаъёи пайғамбар
Писари Омӯс назди ӯ омада, гуфт: «Худованд чунин мегӯяд: «Миннат кун».
хонаи ту ба тартиб; зеро ки ту мемирӣ, на зинда.
20:2 Ва ӯ рӯй ба девор гардонд, ва ба Худованд дуо карда, гуфт:
20:3 Ман аз ту илтимос мекунам, эй Худованд, акнун ба ёд овар, ки чӣ гуна ман пешопеши Ту рафтам
ростӣ ва бо дили комил ва он чи дар худ некӣ кардааст
дидан. Ва Ҳизқиё сахт гирист.
20:4 Ва чунин воқеъ шуд, ки пеш аз он ки Ишаъё ба саҳни миёна баромад,
ки каломи Худованд бар вай нозил шуда, гуфт:
20:5 Боз баргардед ва ба Ҳизқиё ба сардори қавми ман бигӯед, ки чунин мегӯяд
Худовандо, Худои падарат Довуд, дуои туро шунидам, дидам
Ашкҳои ту: инак, Ман туро шифо хоҳам дод; дар рӯзи сеюм ту боло хоҳӣ рафт
ба хонаи Худованд.
20:6 Ва ман ба рӯзҳои ту понздаҳ сол илова хоҳам кард; ва туро таслим хоҳам кард ва
ин шаҳр аз дасти подшоҳи Ашшур; ва ман инро дифоъ хоҳам кард
шаҳр ба хотири худам ва ба хотири бандаам Довуд.
20:7 Ва Ишаъё гуфт: «Як пораи анҷир бигир». Ва онро гирифта, бар болои он гузоштанд
ҷӯшид ва ӯ шифо ёфт.
20:8 Ва Ҳизқиё ба Ишаъё гуфт: «Чӣ аломате хоҳад буд, ки Худованд
Маро шифо деҳ, ва сеюмин ба хонаи Худованд хоҳам рафт».
руз?
20:9 Ва Ишаъё гуфт: «Ин аломати Худованд туро дорад, ки Худованд
он чи гуфта буд, ба амал оварад: соя дах пеш меравад
дараҷа, ё даҳ дараҷа бозгашт?
20:10 Ва Ҳизқиё дар ҷавоб гуфт: «Ин кори сабук аст, ки соя афтад».
дараҷа: не, балки бигзор соя даҳ дараҷа ба ақиб баргардад.
20:11 Ва Ишаъёи набӣ сӯи Худованд нидо кард, ва сояро овард
даҳ дараҷа ақиб, ки ба воситаи он дар рақами Оҳоз поин шуда буд.
20:12 Дар он вақт Биродахбаладон ибни Баладон подшоҳи Бобил
Номаҳо ва ҳадяе ба Ҳизқиё, зеро ки ӯ шунида буд, ки Ҳизқиё дорад
бемор шуд.
20:13 Ва Ҳизқиё ба суханони онҳо гӯш дода, тамоми хонадони худро ба онҳо нишон дод.
чизҳои қиматбаҳо, нуқра ва тилло, ва ҳанут ва ҳанут
атрафшони гаронбаҳо ва тамоми хонаи зиреҳи ӯ ва ҳар он чи буд,
дар ганҷҳои ӯ ёфт: дар хонааш чизе набуд, на дар ҳамааш
ҳукмронӣ, ки Ҳизқиё ба онҳо нишон надодааст.
20:14 Ва Ишаъёи набӣ назди подшоҳ Ҳизқиё омада, ба ӯ гуфт: «Чӣ
гуфтанд ин мардон? ва аз куҷо назди ту омадаанд? Ва Ҳизқиё гуфт:
Онҳо аз кишвари дур, ҳатто аз Бобил омадаанд.
20:15 Ва гуфт: «Онҳо дар хонаи ту чӣ диданд? Ва Ҳизқиё ҷавоб дод:
Ҳама он чи дар хонаи ман аст, дидаанд: ҳеҷ чиз нест
дар байни ганҷҳои худ, ки ман ба онҳо нишон надодаам.
20:16 Ва Ишаъё ба Ҳизқиё гуфт: «Каломи Худовандро бишнав».
20:17 Инак, айёме меояд, ки ҳар он чи дар хонаи ту аст, ва он чи
падарони ту то имрӯз анбор гузоштаанд, ба он бурда хоҳанд шуд
Бобил: ҳеҷ чиз нахоҳад монд, мегӯяд Худованд.
20:18 Ва аз писарони ту, ки аз ту ба дунё хоҳӣ рафт,
хоҳанд бурд? ва онҳо дар қасри Худо ахта хоҳанд буд
подшоҳи Бобил.
20:19 Он гоҳ Ҳизқиё ба Ишаъё гуфт: «Хуб аст каломи Худованд, ки ту,
сухан кардааст. Ва гуфт: «Оё хуб нест, агар осоиштагӣ ва ростӣ дар ман бошад?
руз?
20:20 Ва бақияи аъмоли Ҳизқиё, ва тамоми қудрати ӯ, ва чӣ гуна ӯ
ҳавз ва ҷӯйборе, ки обро ба шаҳр овардаанд, оё онҳо нест
ки дар китоби Вақоеъномаҳои подшоҳони Яҳудо навишта шудааст?
20:21 Ва Ҳизқиё бо падарони худ хобид, ва писараш Менашше дар подшоҳии худ подшоҳӣ кард.
устувор.