2 Эсдра
12:1 Ва воқеъ шуд, вақте ки шер ин суханонро ба уқоб гуфт:
дидам,
12:2 Ва инак, сари боқимонда ва чор бол дигар зоҳир нашуд,
ва ҳар ду ба он ҷо рафта, подшоҳӣ карданд, ва онҳо
салтанат хурда буд ва пур аз изтироб буд.
12:3 Ва ман дидам, ва инак, онҳо дигар зоҳир нашуданд, ва тамоми бадани он
уқоб сӯхт, ки замин сахт тарсид: баъд маро бедор кардам
аз изтироб ва транси хаёлам ва аз тарси азим ва гуфтам
рӯҳи ман,
12:4 Инак, ту бо ман чунин кардаӣ, ки роҳҳои
баландтарин.
12:5 Инак, ман дар ақли худ хаста шудаам ва дар рӯҳи худ хеле заифам; ва каме
Дар ман қувват ҳаст, зеро тарси бузурге, ки ман ба он гирифтор шудам
ин шаб.
12:6 Бинобар ин ман ҳоло аз Ҳаққи Таоло илтимос хоҳам кард, ки маро тасаллӣ диҳад
поён.
12:7 Ва ман гуфтам: "Худовандо, ки баранда ҳукмронӣ мекунад, агар ман дар ҳузури Ту файз ёфта бошам"
ва агар ман назди ту дар назди бисьёр дигарон сафед шавам, ва агар ман
Дуъо дар пеши ту бод.
12:8 Пас маро тасаллӣ деҳ ва бандаатро ба ман тафсир ва равшан нишон деҳ.
Фарқияти ин рӯъёи даҳшатбор, то ки маро ба таври комил тасаллӣ диҳӣ
ҷон.
12:9 Зеро ки ту маро сазовор донистаӣ, ки вақтҳои охирро ба ман нишон диҳӣ.
12:10 Ва ӯ ба ман гуфт: «Ин аст таъбири рӯъё:
12:11 Уқобе, ки дидӣ, ки аз баҳр баромад, салтанатест, ки
дар рӯъёи бародарат Дониёл дида шуд.
12:12 Аммо ин ба ӯ фаҳмонда нашуд, бинобар ин ҳоло ба ту баён мекунам.
12:13 Инак, айёме фаро мерасад, ки салтанате бар эҳьё хоҳад шуд
замин, ва аз он болотар аз тамоми салтанатҳои пештара тарсид
он.
12:14 Дар ҳамин тавр дувоздаҳ подшоҳ пай дар пай салтанат хоҳанд кард.
12:15 Дар бораи он дуюмин подшоҳ шуданро оғоз хоҳад кард, ва вақти зиёдтар аз он хоҳад дошт
ҳар яке аз дувоздаҳ.
12:16 Ва ин дувоздаҳ болро нишон медиҳад, ки ту дидӣ.
12:17 Аммо овозе, ки ту шунидаӣ, ва надидаӣ
аз каллаҳо берун равед, балки аз миёни бадани он ин аст
тафсир:
12:18 Пас аз замони он подшоҳӣ кӯшишҳои азим ба амал оянд,
ва он дар хатари нокомӣ қарор хоҳад гирифт, аммо он гоҳ нахоҳад шуд
афтод, вале боз ба ибтидои худ бармегардад.
12:19 Ва дар ҳоле ки ту ҳашт парро дидӣ, ки ба вай часпида буданд
болҳо, ин тафсир аст:
12:20 Ки дар Ӯ ҳашт подшоҳе ба вуҷуд ояд, ки замонҳои онҳо танҳо хоҳад буд
хурд, солхояшон тез.
12:21 Ва ду нафари онҳо ҳалок хоҳанд шуд, миёнаравӣ наздик мешавад: чаҳор нафар хоҳанд шуд
то ба охир расидани онҳо нигоҳ дошта шавад;
Поён.
12:22 Ва дар ҳоле ки ту дидӣ, ки се калла нишастаанд, ин аст таъбири:
12:23 Дар айёми охирини Худ Ҳаққи Таоло се салтанатро барпо карда, таҷдид хоҳад кард
чизҳои зиёде дар он аст ва мулки замин ба онҳост.
12:24 Ва аз сокиноне, ки дар он ҷо ҳастанд, бо зулми зиёд, аз ҳама болотар
ки пеш аз онҳо буданд, бинобар ин онҳоро каллаҳои уқоб меноманд.
12:25 Зеро ки инҳо касоне ҳастанд, ки шарорати Ӯро ба амал оваранд ва хоҳанд кард
охири охиронашро тамом кунад.
12:26 Ва дар ҳоле ки ту дидӣ, ки сари бузург дигар зоҳир нашуд, он
маънои онро дорад, ки яке аз онҳо дар бистари худ бимирад, вале бо дард.
12:27 Зеро ки ду нафари боқимонда бо шамшер кушта хоҳанд шуд.
12:28 Зеро ки шамшери яке дигареро хоҳад хӯрд, аммо дар охир
худаш аз шамшер меафтад.
12:29 Ва дар ҳоле ки шумо ду парро дидед, ки зери болҳо аз болои болҳо мегузаранд
сар, ки дар тарафи рост аст;
12:30 Ин маънои онро дорад, ки инҳо касоне ҳастанд, ки Худои Таоло дар бораи онҳо нигоҳ доштааст
охир: ин салтанати хурд ва пур аз душвориҳост, чунон ки ту дидӣ.
12:31 Ва шер, ки ту дидӣ, ки аз ҳезум бархоста, наъра мезанад,
ва ба уқоб сухан ронда, вайро барои ноинсофияш мазаммат мекард
ҳамаи суханоне ки ту шунидаӣ;
12:32 Ин тадҳиншудаест, ки Худои Таоло барои онҳо ва барои онҳо нигоҳ доштааст
то охир шароратро ба амал оварад: онҳоро мазаммат хоҳад кард ва мазаммат хоҳад кард
бо бераҳмии худ.
12:33 Зеро ки Ӯ онҳоро дар доварӣ зинда ба ҳузури Худ хоҳад гузошт, ва мазаммат хоҳад кард
онҳоро ислоҳ кунед ва онҳоро ислоҳ кунед.
12:34 Барои боқимондаи қавми Ман, Ӯ онҳоеро, ки доранд, бо марҳамат наҷот хоҳад дод
ба сарҳадҳои ман фишор овардаанд, ва онҳоро то даме ки шодӣ хоҳад кард
фарорасии рӯзи доварӣ, ки дар бораи он аз ҷониби Худо ба ту гуфтам
ибтидо.
12:35 Ин аст хобе, ки дидӣ ва таъбири инҳост.
12:36 Фақат туро вохӯрдаӣ, то бидонӣ ин асрори Худои Таоло.
12:37 Пас, ҳамаи ин чизҳоеро, ки дидаӣ, дар китоб бинавис ва пинҳон кун
онҳо:
12:38 Ва онҳоро ба хирадмандони мардуме таълим деҳ, ки аз дилашон огоҳӣ,
ин асрорро дарк кунед ва нигоҳ доред.
12:39 Аммо боз ҳафт рӯз боз дар ин ҷо мунтазир бош, то маълум шавад
ҳар он чиро, ки Худои Таоло мехоҳад, ба ту эълон кунад. Ва бо
ки вай бо рохи худ рафт.
12:40 Ва ҳангоме ки тамоми мардум диданд, ки ҳафт рӯз тамом шуд
гузашта, ва дигар ба шаҳр намеоям, ҳамаро ҷамъ карданд
якҷоя, аз хурд то калон, ва назди ман омада, гуфтанд:
12:41 Мо туро чӣ васваса кардем? ва мо бар ту чӣ бадкорӣ кардаем,
ки ту моро тарк карда, дар ин ҷо нишастаӣ?
12:42 Зеро ки аз ҳамаи анбиё танҳо Ту моро тарк кардаӣ, мисли як даста
ангури, ва ҳамчун шамъ дар ҷои торик, ва ҳамчун паноҳгоҳ ё киштӣ
аз туфон ҳифз карда шудааст.
12:43 Оё бадиҳое, ки ба сари мо мерасад, басанда нест?
12:44 Агар моро тарк мекардӣ, барои мо чӣ қадар беҳтар буд, агар мо низ
дар миёни Сион сӯзонда шуда буд?
12:45 Зеро ки мо аз онҳое ки дар он ҷо мурданд, беҳтар нестем. Ва онҳо бо як гиря
овози баланд. Он гоҳ ба онҳо ҷавоб дода, гуфтам:
12:46 Эй Исроил, тасалло бош! ва вазнин нашав, эй хонадони Яъқуб!
12:47 Зеро ки Худои Таоло зикри туро дорад, ва Худои Қодир нест.
туро дар васваса фаромуш кардаам.
12:48 Аммо ман туро тарк накардаам ва аз ту дур нашудаам.
Ман ба ин макон омадаам, то дар бораи харобии Сион дуо гӯям, ва ман
метавонад барои мулки пасти маъбадатон марҳамат ҷӯяд.
12:49 Ва акнун ҳар кас ба хонаи худ бирав, ва пас аз ин рӯзҳо ман хоҳам омад
ба шумо.
12:50 Ва мардум ба шаҳр даромаданд, чунон ки ба онҳо фармудам:
12:51 Аммо ман ҳафт рӯз дар саҳро мондам, чунон ки фаришта ба ман фармудааст;
ва танҳо дар он айём аз гулҳои саҳро хӯрда, манро дошт
гӯшти наботот