2 Эсдра
7:1 Ва ҳангоме ки ман ин суханонро ба охир расондам, фиристода шуд
фариштаи ман, ки шабҳои пеш ба ман фиристода шуда буд:
7:2 Ва ӯ ба ман гуфт: "Бархез, Эсдрас, ва суханонеро бишнав, ки ман ба он омадаам"
ба шумо бигӯед.
7:3 Ва ман гуфтам: "Гуфтан, эй Худои ман". Он гоҳ ба ман гуфт: "Баҳр дар як ҷо ҷойгир шудааст"
ҷои васеъ, то чуқур ва бузург бошад.
7:4 Аммо гӯед, ки даромадгоҳ танг буд ва мисли дарё;
7:5 Пас, кӣ метавонад ба баҳр даромада, онро бубинад ва ҳукмронӣ кунад? агар у
аз танг нагузашт, чӣ тавр ба фарох даромада метавонист?
7:6 Боз як чизи дигар вуҷуд дорад; Шаҳре сохта шудааст ва бар фарох ҷойгир шудааст
саҳро ва пур аз ҳама чизҳои хуб аст:
7:7 Даромадгоҳи он танг аст ва дар ҷои хатарноке барои афтодан гузошта шудааст,
мисли он ки гуё дар дасти рост оташе бошад ва дар тарафи чап чукуре бошад
об:
7:8 Ва ягона роҳ миёни онҳост, ҳатто миёни оташу оташ
об чунон хурд аст, ки якбора ба он ҷо танҳо як одам рафта метавонист.
7:9 Агар ин шаҳр ҳоло ба касе барои мерос дода шавад, агар ӯ ҳеҷ гоҳ
хавфи дар пеши назараш гузошташударо паси сар кунад, вай инро чй тавр кабул мекунад
мерос?
7:10 Ва ман гуфтам: «Ин тавр аст, Худовандо». Он гоҳ ба ман гуфт: "Ҳамин тавр аст"
қисми Исроил.
7:11 Зеро ки ман ҷаҳонро ба хотири онҳо офаридаам, ва ҳангоме ки Одам аз ман гузашт
қонунҳо, баъд қарор дода шуд, ки ҳоло иҷро шудааст.
7:12 Пас аз он даромадгоҳҳои ин ҷаҳон танг, пур аз андӯҳ ва
Онҳо каманд ва бад, пур аз хатар, ва бисёр дардовар.
7:13 Зеро ки даромадгоҳҳои ҷаҳони пирон васеъ ва боэътимод буданд, ва оварда шуданд
меваи ҷовидона.
7:14 Пас, агар онҳое ки зиндагонӣ мекунанд, ба ин тангдастӣ ва беҳуда дохил нашаванд,
онҳо ҳеҷ гоҳ онҳоеро, ки барои онҳо гузошта шудаанд, қабул карда наметавонанд.
7:15 Пас, чаро худатро ғамгин мекунӣ, дар сурате ки ту танҳо
одами фосид? ва чаро ба ҷунбиш омадӣ, ҳол он ки ту миранда ҳастӣ?
7:16 Чаро дар фикри худ надидаӣ, ки ин чи оянда аст?
ба ҷои он ки мавҷуд аст?
7:17 Он гоҳ ман ҷавоб дода, гуфтам: «Эй Худованд, ки ҳукмронӣ мекунад,
Дар шариати Ту, ки одилон вориси ин чизҳо бошанд, аммо ин
беимон бояд нобуд шавад.
7:18 Бо вуҷуди ин, одилон азоби сахт хоҳанд кашид ва ба он умед хоҳанд дошт
васеъ: зеро ки бадкорон азоби сахт кашидаанд,
вале васеъро нахоҳанд дид.
7:19 Ва ӯ ба ман гуфт. Ҳеҷ доваре аз Худо нест, ва ҳеҷ доваре нест
фаҳмиши болотар аз ҳама.
7:20 Зеро ки бисьёр касоне ҳастанд, ки дар ин ҳаёт ҳалок мешаванд, зеро ки онҳо шариатро беэътиноӣ мекунанд
аз Худое, ки дар пешашон гузошта шудааст.
7:21 Зеро ки Худо ба касоне, ки омадаанд, ҳукми қатъӣ додааст, ки чӣ кор кунанд
барои зиндагӣ кардан, чунон ки омадаанд, ва он чиро, ки бояд риоя кунанд, то пешгирӣ кунанд
ҷазо.
7:22 Бо вуҷуди ин, онҳо ба Ӯ итоат накарданд; балки бар зидди вай сухан ронда, ва
чизҳои беҳударо тасаввур кардан;
7:23 Ва бо аъмоли бади худ худро фиреб доданд; ва аз ҳама бештар гуфт
Баланд аст, ки вай нест; ва роҳҳои Ӯро намедонист;
7:24 Аммо шариати Ӯро нафрат карданд, ва аҳдҳои Ӯро инкор карданд; дар у
Оё онҳо ба шариат содиқ набуданд, ва аъмоли Ӯро ба ҷо наовардаанд.
7:25 Пас, эй Эсдра, зеро ки холӣ чизи холӣ ва барои пур аст
чизҳои пурра мебошанд.
7:26 Инак, вақт фаро мерасад, ки ин нишонаҳое, ки ба ту гуфтаам
воқеъ хоҳад шуд, ва арӯс пайдо шуда, берун меояд
дида мешавад, ки ҳоло аз замин хориҷ карда шудааст.
7:27 Ва ҳар кӣ аз бадиҳои пешбинишуда раҳоӣ ёбад, мӯъҷизаҳои Маро хоҳад дид.
7:28 Зеро ки писари ман Исо бо онҳое ки бо Ӯ ҳастанд, зоҳир хоҳад шуд, ва онҳо
ки боқимонда дар давоми чорсад сол шодӣ хоҳанд кард.
7:29 Пас аз ин солҳо Писари ман Масеҳ ва ҳамаи одамоне, ки ҳаёт доранд, хоҳанд мурд.
7:30 Ва ҷаҳон ба хомӯшии кӯҳна табдил хоҳад шуд ҳафт рӯз, мисли
Дар ҳукмҳои пештара, ба тавре ки ҳеҷ кас боқӣ нахоҳад монд.
7:31 Ва пас аз ҳафт рӯз ҷаҳон, ки ҳанӯз бедор нашудааст, эҳьё хоҳад шуд
боло, ва он фосид хоҳад мурд
7:32 Ва замин онҳоеро, ки дар вай хуфтаанд, барқарор хоҳад кард, ва ҳамин тавр хоҳад шуд
чанговароне, ки дар хомӯшӣ сокинанд, ва ҷойҳои ниҳон хоҳанд буд
он ҷонҳоеро, ки ба онҳо супурда шуда буданд, наҷот диҳед.
7:33 Ва Ҳаққи Таоло бар курсии доварӣ ва бадбахтӣ зоҳир хоҳад шуд
хоҳад гузашт, ва ранҷу азоби тӯлонӣ хотима хоҳад ёфт;
7:34 Аммо танҳо доварӣ боқӣ хоҳад монд, ростӣ истода хоҳад буд, ва имон муми
қавӣ:
7:35 Ва кор паси сар хоҳад шуд, ва мукофот ва некӣ нишон дода хоҳад шуд
Аъмол қувват хоҳад дошт, ва аъмоли бад ҳукме надорад.
7:36 Он гоҳ ман гуфтам: «Аввал Иброҳим барои Садӯмиён ва Мусо барои
падароне, ки дар биёбон гуноҳ карданд:
7:37 Ва Исо баъд аз ӯ барои Исроил дар замони Охон.
7:38 Ва Самуил ва Довуд барои ҳалокат, ва Сулаймон барои онҳо
бояд ба маъбад биёяд:
7:39 Ва Ҳелиё барои онҳое ки борон бориданд; ва барои мурдагон, то тавонист
зиндагӣ:
7:40 Ва Ҳизқиё барои қавм дар замони Санҳериб, ва барои мардум бисьёр
бисьёр.
7:41 Ҳамин тавр, ҳоло, чун дид, ки фасод ба воя расидааст, ва бадӣ зиёд шудааст,
ва одилон барои осиён дуо мегӯянд: пас ин тавр нахоҳад шуд
ҳамин тавр ҳоло ҳам?
7:42 Ӯ ба ман ҷавоб дод, ва гуфт:: «Ин зиндагии дунё интиҳои он қадар нест,
ҷалол боқӣ мемонад; бинобар ин барои нотавонон дуо карданд.
7:43 Аммо рӯзи қиёмат анҷоми ин замон ва оғози он хоҳад буд
ҷовидонӣ барои оянда, ки дар он фасод гузаштааст,
7:44 Бепарвоӣ ба охир мерасад, бевафоӣ бурида мешавад, адолат аст
ба воя мерасанд ва хакикат ба вучуд меояд.
7:45 «Он гоҳ ҳеҷ кас наметавонад ҳалокшудагонро наҷот диҳад ва ситам кунад
ки галаба ба даст овардааст.
7:46 Ман дар ҷавоб гуфтам: «Ин аввалин ва охирин сухани ман аст, ки гуфта буд».
беҳтар буд, ки заминро ба Одам надиҳам, вагарна, вақте ки буд
дод, то ки ӯро аз гуноҳ боздорад.
7:47 Барои одамон дар ин замони ҳозира зиндагӣ кардан чӣ фоида дорад?
вазнинӣ ва пас аз марг барои ҷустуҷӯи ҷазо?
7:48 Эй Одам, чӣ кор кардаӣ? зеро ки ту гуноҳ карда бошӣ,
Ту танҳо нестӣ, балки ҳамаи мо, ки аз ту омадаем.
7:49 Ба мо чӣ фоида аст, агар ба мо замони ҷовидонӣ ваъда шуда бошад?
дар сурате ки мо корҳои марговарро ба ҷо овардаем?
7:50 Ва ба мо ваъдаи умеди абадӣ дода шудааст, дар ҳоле ки мо
шариртарин будан беҳуда аст?
7:51 Ва барои мо хонаҳои саломатӣ ва бехатарӣ сохта шудаанд,
дар ҳоле ки мо бадӣ зиндагӣ кардаем?
7:52 Ва ҷалоли Ҳаққи Таоло нигоҳ дошта мешавад, то онҳоеро, ки доранд, муҳофизат кунанд
Зиндагии боэҳтиётона доштем, дар сурате ки мо бо роҳҳои аз ҳама бадтарин рафтор кардаем?
7:53 Ва биҳишт нишон дода шавад, ки меваи он устувор аст
то абад, дар он амният ва дору аст, зеро ки мо ба он дохил нахоҳем шуд
он?
7:54 (Зеро ки мо дар ҷойҳои ногувор сайр кардаем.)
7:55 Ва чеҳраи онон, ки парҳезгорӣ кардаанд, дурахшон хоҳад шуд
ситорагон, дар сурате ки чеҳраи мо аз торикӣ сиёҳтар хоҳад буд?
7:56 Зеро, вақте ки мо зиндагӣ мекардем ва гуноҳ мекардем, намепиндоштем, ки мо
бояд пас аз марг барои он азоб кашад.
7:57 Он гоҳ ба ман ҷавоб дода, гуфт: «Шарти ҷанг ин аст,
ки одами дар замин зодашуда мубориза мебарад;
7:58 Ва агар мағлуб шавад, чунон ки ту гуфтӣ, уқубат хоҳад кашид.
ғалаба ба даст оварад, вай он чизеро, ки ман мегӯям, қабул хоҳад кард.
7:59 Зеро ин ҳаётест, ки Мусо дар вақти зисташ ба мардум гуфта буд.
гуфт: «Ҳаётро интихоб кун, то ки зинда шавӣ».
7:60 Аммо ба ӯ имон наоварданд ва на паёмбароне, ки баъд аз ӯ буданд, на
на ман, ки ба онҳо сухан гуфтаам,
7:61 То ки дар ҳалокати онҳо чунин вазнинӣ набошад, чунон ки хоҳад буд
аз онҳое, ки ба наҷот бовар доранд, шод бошед.
7:62 Ман дар ҷавоби он гуфтам: «Медонам, Худовандо!
раҳмдил аст, ки ба онҳое ки ҳанӯз ба вуҷуд наомадаанд, марҳамат кардааст
дунё,
7:63 Ва бар касоне, ки ба шариати Ӯ рӯй меоранд;
7:64 Ва Ӯ сабр мекунад ва ба гуноҳкорон сабр мекунад
офаридаҳои ӯ;
7:65 Ва Ӯ фаровон аст, зеро ки Ӯ омода аст, ки ба ҳар ҷое ки лозим аст, диҳад;
7:66 Ва ин ки Ӯ марҳамати бузург аст, зеро ки ӯ марҳаматро афзун мекунад
ба ҳозирон ва гузаштагон, инчунин барои ҳозирон
омадан.
7:67 Зеро, агар ӯ марҳамати худро афзун накунад, ҷаҳон боқӣ намемонад
бо онон, ки дар он ворисонанд.
7:68 Ва афв кард. зеро ки агар вай аз некии худ чунин намекард, он кас
ки гуноҳ карда бошанд, даҳ ҳазорумин аз онҳо сабук карда шавад
як кисми мардон набояд зинда монад.
7:69 Ва ҳамчун довар, агар набахшад, ки шифоёфтагонро бо ӯ набахшад
сухан гӯед ва баҳсҳои зиёдеро берун кунед,
7:70 Эҳтимол, дар шумораи бешумори бешуморе, ки хеле кам мондааст.