2 Қӯринтиён
10:1 Ҳоло худи ман, Павлус аз шумо бо фурӯтанӣ ва фурӯтании Масеҳ илтимос мекунам,
ки дар ҳузури шумо дар миёни шумо паст ҳастам, вале дар ғоиб буданатон ба шумо далер ҳастам;
10:2 Аммо ман аз шумо илтимос, то ки ман ҷуръат накунам, вақте ки ман бо он ҳозирам
эътимод, ки бо он ман фикр мекунам, ки бар зидди баъзеҳо, ки дар бораи мо фикр мекунанд, далер бошам
ки гуё мо аз рУи чисм рафтор мекардем.
10:3 Зеро, агар мо ба ҳасби ҷисм рафтор кунем, ба ҳасби ҷисм ҷанг намекунем.
10:4 (Зеро аслиҳаи ҷанги мо на ҷисмонӣ, балки ба воситаи Худо тавоно аст
ба поён кашидани бандҳои қавӣ;)
10:5 Фикру хаёлот ва ҳар чизи баланде, ки худро баланд мекунад
бар зидди шинохти Худо ва ба асирӣ овардани ҳар фикр
ба итоаткории Масеҳ;
10:6 Ва дар омодагӣ ба қасос гирифтани ҳар беитоатӣ, вақте ки шумо
итоат ба чо оварда мешавад.
10:7 Оё шумо ба чизҳо аз рӯи намуди зоҳирӣ нигоҳ мекунед? Агар ягон мард бовар кунад
ки вай аз они Масеҳ аст, бигзор вай бори дигар дар бораи худ чунин фикр кунад, ки
чунон ки Ӯ аз они Масеҳ аст, мо низ аз они Масеҳ ҳастем.
10:8 Зеро, гарчанде ки ман бояд каме бештар аз қудрати худ, ки Худованд аст, фахр кунам
Моро барои обод кардан ато кардааст, на барои ҳалокати шумо
шарм накун:
10:9 Барои он ки ман ба назарам чунин накунам, ки гӯё ман шуморо бо ҳарфҳо даҳшатнок кунам.
10:10 Зеро ки номаҳои Ӯ, мегӯянд, онҳо вазнин ва тавоно мебошанд; балки ҷисми ӯ
ҳузури заиф ва суханаш паст аст.
10:11 Бигзор касе чунин фикр кунад, ки, чунон ки мо дар калима ба ҳарф, вақте ки
мо ғоибем, вақте ки мо ҳастем, дар амал низ чунин хоҳем буд.
10:12 Зеро ки мо ҷуръат намекунем, ки худамон аз шумора, ё муқоиса бо худ
Баъзеҳо худро ситоиш мекунанд, вале худро бо андоза меандешанд
худро бо худ муқоиса карда, оқилона нестанд.
10:13 Аммо мо бо чизҳои бе андозаи худ фахр намекунем, балки мувофиқи он
андозаи ҳукмронӣ, ки Худо ба мо тақсим кардааст, андозае аст
ҳатто ба ту мерасад.
10:14 Зеро ки мо худро аз ҳад зиёд дароз намекунем, гӯё ки расидаем
на ба шумо, зеро ки мо низ дар мавъизаи Худо ба шумо расидаем
Инҷили Масеҳ:
10:15 Аз чизҳое, ки бе андозаи мо, яъне бо одамони дигар фахр накунем
меҳнат; Аммо умед дорем, ки имони шумо афзун гардад, мо хоҳем буд
аз ҷониби шумо мувофиқи ҳукмронии мо ба таври фаровон васеъ карда шуд,
10:16 То ки дар минтақаҳои берун аз шумо башоратро мавъиза кунед, ва фахр накунед
сатри чизи дигаре, ки ба дасти мо тайёр карда шудааст.
10:17 Аммо ҳар кӣ фахр мекунад, бигзор дар Худованд фахр кунад.
10:18 Зеро на ҳар кӣ худро ситоиш мекунад, писандида аст, балки он ки Худованд аст
таъриф мекунад.