2 Қӯринтиён
8:1 Илова бар ин, эй бародарон, мо ба шумо аз файзи Худое, ки ба
калисоҳои Македония;
8:2 Чӣ тавр, ки дар озмоиши бузурги андӯҳ фаровонии шодии онҳо ва
кашшокии чукури онхо то ба сарвати озодихохии онхо расид.
8:3 Зеро ки ман ба қудрати онҳо шаҳодат медиҳам, бале, ва онҳо аз қудрати онҳо берун буданд
бо хоҳиши худ;
8:4 Бо дуои зиёд ба мо дуо гӯед, ки тӯҳфаро қабул кунем ва бигирем
Муборизаи хизмат ба муқаддасон бар мост.
8:5 Ва онҳо ин корро на ончунон, ки мо интизор будем, карданд, балки аввал ба худашон дод
Худованд ва ба мо бо хости Худо.
8:6 Ба тавре ки мо мехостем Титусро, ки ӯ оғоз карда буд, ҳамон тавр хоҳад кард
дар шумо низ ҳамон файзро ба анҷом расонед.
8:7 Бинобар ин, чунон ки шумо дар ҳар чиз фаровон, дар имон, ва сухан, ва
дониш, ва дар тамоми ҷидду ҷаҳд ва дар муҳаббати шумо ба мо, бидонед, ки шумо
дар ин файз низ фаровон аст.
8:8 Ман на аз рӯи амр сухан мегӯям, балки аз рӯи пешравӣ
дигарон ва исботи самимияти ишки шумо.
8:9 Зеро ки шумо файзи Худованди мо Исои Масеҳро медонед, гарчанде ки Ӯ буд
сарватдор, лекин ба хотири шумо вай камбағал шуд, то ки шумо ба воситаи фақирии ӯ
шояд бой бошад.
8:10 Ва дар ин ҷо ман маслиҳати худро медиҳам, зеро ин барои шумо, ки доред, муфид аст
ки пештар сар шуда буд, на танхо барои ичро кардан, балки як сол пеш хам пеш рафтан.
8:11 Пас, акнун онро иҷро кунед; ки чунон ки ба он тайёрй мавчуд буд
бихоҳад, то аз он чи доред, фоидае бошад.
8:12 Зеро, агар пеш аз ҳама ақли ирода бошад, мувофиқи он қабул карда мешавад
одам дорад, на аз рӯи он ки вай надорад.
8:13 Зеро ки ман дар назар надорам, ки дигарон сабукӣ диҳанд, ва шумо бори гарон бошед.
8:14 Аммо ба воситаи баробарӣ, то ки алҳол дар айни замон фаровонии шумо захираи бошад
барои эҳтиёҷоти онҳо, то ки фаровонии онҳо низ барои эҳтиёҷоти шумо таъмин бошад;
то баробарӣ вуҷуд дошта бошад:
8:15 Чунон ки навишта шудааст: "Касе ки бисьёр ҷамъ карда буд, чизе надошт; ва ӯ
ки кам чамъ карда буд, камбудй надошт.
8:16 Аммо шукр ба Худо, ки ҳамон як ғамхории самимӣ дар дили
Титус барои шумо.
8:17 Зеро ки ӯ насиҳатро қабул кард; балки пешрав будан, аз вай
худаш ба назди шумо рафт.
8:18 Ва мо бо ӯ бародареро фиристодем, ки ситоишаш дар Инҷил аст
дар тамоми калисоҳо;
8:19 Ва на танҳо, балки он ки низ аз калисоҳо барои сафар баргузида шуд
бо мо бо ин файз, ки аз ҷониби мо барои ҷалоли Худо идора карда мешавад
ҳамон Худованд, ва изҳори ақли омодаи шумо:
8:20 Аз ин дурӣ ҷӯед, то ҳеҷ кас моро дар ин фаровонӣ айбдор накунад
аз ҷониби мо идора карда мешавад:
8:21 Таъмини чизҳои ҳалол, на танҳо дар назари Худованд, балки ҳамчунин
дар назари мардон.
8:22 Ва мо бародари худро бо онҳо фиристодем, ки ӯро борҳо санҷида будем
дар бисьёр чизхо гайратманд аст, вале акнун ба бузургон бештар гайрат дорад
боварие, ки ман ба ту дорам.
8:23 Новобаста аз он ки касе аз Титус мепурсад, вай шарик ва ёвари ман аст
ё аз бародарони мо бипурсед, ки онҳо фиристодаанд
аз калисоҳо ва ҷалоли Масеҳ.
8:24 Пас, далели худро ба онҳо ва дар пеши калисоҳо нишон диҳед
муҳаббат ва фахри мо аз номи шумо.