2 Қӯринтиён
7:1 Пас, бо ин ваъдаҳо, эй маҳбубон, биёед пок шавем
худамонро аз ҳар нопокии ҷисм ва рӯҳ, комил месозем
муқаддасӣ дар тарси Худо.
7:2 Моро қабул кунед; мо ба ҳеҷ кас ситам накардаем, ҳеҷ касро фосид накардаем, мо
касеро фиреб надодааст.
7:3 Ман инро барои маҳкум кардани шумо намегӯям, зеро ки ман пештар гуфта будам, ки шумо дар он ҳастед
дили мо бимирад ва бо шумо зиндагӣ кунад.
7:4 Бузург аст ҷасорати сухани ман ба шумо, бузург аст ҷалоли ман дар бораи шумо.
Ман аз тасаллӣ пур шудам, дар тамоми мусибати мо бениҳоят шодам.
7:5 Зеро, вақте ки мо ба Мақдуния омадем, ҷисми мо оромӣ надошт, балки мо
аз ҳар тараф ба изтироб афтоданд; берун задухурд буд, дар дарун тарс.
7:6 Бо вуҷуди ин, Худое, ки афкандагонро тасаллӣ медиҳад, моро тасаллӣ дод
бо омадани Титус;
7:7 Ва на танҳо бо омадани ӯ, балки аз тасаллои он ки Ӯ буд
дар ту тасаллӣ ёфт, ҳангоме ки Ӯ ба мо хоҳиши самимии шумо ва мотами шуморо гуфт,
фикри гарми ту ба ман; то ки ман бештар шод шудам.
7:8 Зеро, агар ман шуморо бо як нома ғамгин кардам, тавба намекунам, гарчанде ки кардам
тавба кунед: зеро мебинам, ки ҳамон нома шуморо ғамгин кардааст
он танҳо як мавсим буд.
7:9 Ҳоло ман шодам, на аз он ки шумо ғамгин шудаед, балки аз он ки шумо ғамгин шудаед
тавба кунед, зеро ки шумо аз рӯи парҳезгорӣ пушаймон шудаед, то тавонед
аз ҷониби мо ҳеҷ чиз зарар надиҳед.
7:10 Зеро ки ғаму андӯҳи илоҳӣ тавбаро ба наҷот мебахшад, на аз он тавба карда шавад.
вале андӯҳи ҷаҳон маргро ба вуҷуд меорад.
7:11 Зеро инак, ҳамон чизест, ки шумо аз рӯи як навъ ғамгин шудед,
Он чӣ гуна эҳтиёткорӣ дар шумо кард, оре, чӣ гуна поксозии шумо,
ҳа, чӣ хашм, ҳа, чӣ тарс, ҳа, чӣ хоҳиши шадид, ҳа,
чй гайрат, оре, чй интиком! Дар ҳама чиз шумо худро тасдиқ кардаед
ки дар ин масъала равшан бошад.
7:12 Бинобар ин, гарчанде ки ман ба шумо навишта будам, ин корро ба хотири ӯ накардаам, ки дошт
бадӣ карда буд, на барои сабабҳои ӯ, ки нодуруст азоб кашид, балки ғамхории мо
зеро ки шумо дар назди Худо ба шумо зоҳир гардад.
7:13 Бинобар ин мо дар тасаллои шумо тасаллӣ ёфтем: оре, ва бениҳоят
Мо аз шодии Титус бештар шод шудем, зеро ки рӯҳи ӯ аз ин шод шуд
хамаи шумо.
7:14 Зеро, агар ман дар назди ӯ чизе аз шумо фахр карда бошам, шарм намекунам; балки чун
Мо ҳама чизро ба шумо рост гуфтем, чунон ки фахр карда истодаам
пеш аз Титус ҳақиқат пайдо мешавад.
7:15 Ва муҳаббати ботинии ӯ нисбат ба шумо бештар аст, дар ҳоле ки ӯ
итоаткории ҳамаатонро ба ёд меорад, ки чӣ гуна бо тарсу ларзон
уро кабул кард.
7:16 Бинобар ин ман шодам, ки дар ҳама чиз ба шумо эътимод дорам.