2 Вақоеънома
7:1 Ва ҳангоме ки Сулаймон намозро ба охир расонд, оташ аз он ҷо фуруд омад
осмон, ва қурбонии сӯхтанӣ ва забҳҳоро хӯрд; ва
ҷалоли Худованд хонаро пур кард.
7:2 Ва коҳинон натавонистанд ба хонаи Худованд дохил шаванд, зеро
ҷалоли Худованд хонаи Худовандро пур карда буд.
7:3 Ва ҳангоме ки тамоми банӣ-Исроил диданд, ки чӣ тавр оташ фурӯзон шуд ва оташ
ҷалоли Худованд бар хона, бо чеҳраи худ саҷда карданд
бар сангфарш ба замин афтода, саҷда карданд ва Худовандро ҳамду сано хонд,
гуфт: «Зеро ки вай нек аст; зеро ки марҳамати Ӯ то абад пойдор аст.
7:4 Пас подшоҳ ва тамоми қавм ба ҳузури Худованд қурбонӣ карданд.
7:5 Ва подшоҳ Сулаймон бисту ду ҳазор говро қурбонӣ кард,
ва саду бист ҳазор гӯсфанд: подшоҳ ва тамоми мардум ҳамин тавр
хонаи Худоро бахшиданд.
7:6 Ва коҳинон мунтазири ҷойҳои худ буданд: левизодагон низ бо
асбобҳои мусиқии Худованд, ки Довуди подшоҳ онҳоро сохта буд
Худовандро ҳамду сано гӯед, зеро ки марҳамати Ӯ то абад пойдор аст, вақте ки Довуд ҳамду сано хонд
аз ҷониби вазорати онҳо; ва коҳинон дар пеши назари онҳо карнай навохтанд, ва ҳама
Исроил истод.
7:7 Илова бар ин, Сулаймон миёнаи саҳни дар пеш буд, муқаддас кард
хонаи Худованд, зеро ки дар он ҷо қурбониҳои сӯхтанӣ ва чарбуи онро тақдим намуд
қурбониҳои саломатӣ, зеро қурбонгоҳи мисин, ки Сулаймон сохта буд
қурбониҳои сӯхтанӣ ва ҳадияҳои гӯштӣ ва ҳадияро қабул карда натавонистанд
фарбех.
7:8 Ҳамчунин дар айни замон Сулаймон ҳафт рӯз ид, ва тамоми Исроил
бо ӯ, як ҷамоати хеле бузург, аз даромадан ба Ҳамот
дарёи Миср.
7:9 Ва дар рӯзи ҳаштум онҳо ҷамъомади ботантана барпо карданд, зеро ки онҳоро риоя мекарданд
қурбонгоҳ ҳафт рӯз ва ид ҳафт рӯз.
7:10 Ва дар рӯзи сею бистуми моҳи ҳафтум фиристод
одамоне, ки ба хаймахояшон рафтаанд, аз некй шоду хурсанданд
ки Худованд ба Довуд ва Сулаймон ва ба Исроили худ нишон дода буд
одамон.
7:11 Ҳамин тавр Сулаймон хонаи Худованд ва хонаи подшоҳро ба итмом расонид, ва
ҳар он чи ба дили Сулаймон омада буд, то дар хонаи Худованд бисозад, ва
дар хонаи худаш ободона амал мекард.
7:12 Ва Худованд шабона ба Сулаймон зоҳир шуда, ба ӯ гуфт: «Ман дорам».
дуои туро шунидам ва ин ҷоро барои худам барои хонае интихоб кардам
қурбонӣ.
7:13 Агар ман осмонро баста бошам, то ки борон нашавад, ё ба малах фармон диҳам
заминро бихӯрам, ё ба миёни қавми худ вабо мефиристам;
7:14 Агар қавми Ман, ки ба исми Ман хонда шудаанд, фурӯтан хоҳанд шуд, ва
дуо гӯед ва рӯи Маро биҷӯед ва аз роҳҳои шариронаи онҳо рӯй гардонед; пас ман хохам кард
аз осмон бишнав, ва гуноҳи онҳоро мебахшад ва замини онҳоро шифо хоҳад дод.
7:15 Акнун чашмони ман кушода хоҳад шуд, ва гӯшҳои ман ба дуо, ки
дар ин чо сохта мешавад.
7:16 Зеро ки ҳоло Ман ин хонаро баргузидаам ва тақдис кардам, то ки исми Ман бошад
Дар он ҷо то абад; ва чашмони ман ва дили ман то абад дар он ҷо хоҳанд буд.
7:17 Ва ту, агар ту пешопеши ман рафтор хоҳӣ, мисли падарат Довуд
рафтор кун ва мувофиқи он чи ба ту амр фармудаам, ба ҷо овар ва бикун».
фароизҳо ва ҳукмҳои Маро риоя кунед;
7:18 Он гоҳ ман тахти Малакути туро устувор хоҳам кард, чунон ки ман дорам
бо падарат Довуд аҳд баста, гуфта буд: "Туро аз даст нахоҳанд дод
одам дар Исроил ҳоким бошад.
7:19 Аммо агар рӯй гардонед ва фароиз ва аҳкоми Маро тарк кунед, ки
Ман пеши шумо гузоштам ва рафта, худоёни дигарро ибодат мекунам ва саҷда хоҳам кард
онҳо;
7:20 Он гоҳ Ман онҳоро аз замини худ, ки додаам, аз реша канам
онҳо; ва ин хонаро, ки ба исми Худ тақдис кардаам, меандозам
аз назари ман дур мешавад ва онро дар байни ҳама як зарбулмасал ва калом хоҳад кард
миллатҳо.
7:21 Ва ин хона, ки баланд аст, барои ҳама дар ҳайрат хоҳад буд
ки аз назди он мегузарад; то бигӯяд: "Чаро Худованд чунин кардааст?"
ба ин замин ва ба ин хона?
7:22 Ва дар ҷавоб гуфта мешавад: "Зеро ки онҳо Худованд Худои худро тарк карданд"
падароне, ки онҳоро аз замини Миср берун оварда, гузоштаанд
худоёни дигарро нигоҳ доред ва онҳоро парастиш мекардед ва ба онҳо парастиш мекардед
хамаи ин бадро ба сари онхо овард.