2 Вақоеънома
6:1 Ва Сулаймон гуфт: «Худованд гуфтааст, ки дар ғафс сокин хоҳад шуд
торикй.
6:2 Аммо ман хонаи истиқоматӣ барои ту бино кардам, ва маконе барои ту
абадй истикомат мекунанд.
6:3 Ва подшоҳ рӯй гардонда, тамоми ҷамоати онҳоро баракат дод
Исроил: ва тамоми ҷамоати Исроил истоданд.
6:4 Ва гуфт: «Муборак аст Худованд Худои Исроил, ки бо дастҳои Ӯ дорад».
он чиро, ки бо даҳони худ ба падарам Довуд гуфта буд, иҷро карда, гуфт:
6:5 Аз рӯзе ки қавми Худро аз замини Миср берун овардам, ман
дар миёни тамоми сибтҳои Исроил ҳеҷ шаҳреро интихоб накардааст, ки дар он хонае бино кунад
номи ман шояд дар он ҷо бошад; на ман касеро интихоб накардаам, ки бар худам ҳоким бошам
мардуми Исроил:
6:6 Аммо ман Ерусалимро баргузидаам, то ки исми Ман дар он ҷо бошад; ва доранд
Довудро баргузид, то бар халқи Ман Исроил бошад.
6:7 Акнун дар дили падарам Довуд буд, ки хонае барои онҳо бино кунад
номи Худованд Худои Исроил.
6:8 Аммо Худованд ба падарам Довуд гуфт: «Чун он ки дар дили ту буд».
ки ба исми Ман хонае бино кардӣ, хуб кардӣ, ки он дар они туст
дил:
6:9 Бо вуҷуди ин, шумо хона бино накунед; балки писари ту, ки хоҳад
аз камари ту берун шав, вай хонаро барои исми Ман бино хоҳад кард.
6:10 Пас, Худованд каломи Худро, ки гуфта буд, ба ҷо овард, зеро ки Ман ҳастам
дар хонаи падарам Довуд бархост ва бар тахти ӯ нишастаам
Исроил, чунон ки Худованд ваъда дода буд, ва хонаро ба исми Ӯ бино карданд
Худованд Худои Исроил.
6:11 Ва дар он ман сандуқеро гузоштам, ки дар он аҳди Худованд аст, ки
бо банӣ-Исроил сохт.
6:12 Ва ӯ дар пеши қурбонгоҳи Худованд дар ҳузури ҳама истода буд
ҷамоати Исроил, ва дастҳояшро дароз кард:
6:13 Зеро ки Сулаймон панҷ зироъ дарозии мисин ва панҷ зироъ сохта буд
паҳнои зироъ ва се зироъ баланд буд, ва онро дар миёни дарё гузошта буд
Ва бар он истода, дар пеши ҳама зону зада, зону зад
ҷамоати Исроил, ва дастҳои Худро сӯи осмон дароз кард,
6:14 Ва гуфт: «Эй Худованд Худои Исроил, дар осмон Худое монанди Ту нест,
на дар замин; ки аҳди туро риоят мекунанд ва ба Ту марҳамат мекунанд
эй ғуломон, ки бо тамоми дили худ пеши Ту мераванд;
6:15 Ту, ки бо бандаи худ Довуд, падари ман, он чиро, ки ту нигоҳ доштаӣ
ба ӯ ваъда додааст; ва бо даҳони худ гуфтаӣ, ва онро иҷро кард
бо дасти ту, чунон ки имрӯз аст.
6:16 Пас, акнун, эй Худованд Худои Исроил, бо бандаи Худ Довуди маро нигоҳ дор
Падар он чиро, ки ба ӯ додаӣ, гуфтаӣ: "Вале нахоҳад буд"
Ту дар назари ман марде ҳастӣ, ки бар тахти Исроил биншинӣ; ҳол он ки ту
фарзандон ба роҳи худ диққат диҳанд, ки бар тибқи шариати Ман рафтор кунанд, чунон ки Ту рафтор кардаӣ
пеш аз ман.
6:17 Пас, акнун, эй Худованд Худои Исроил, бигзор каломи Ту, ки Ту
ба бандаи ту Довуд гуфт.
6:18 Аммо оё Худо дар амал бо одамон дар рӯи замин сокин хоҳад буд? инак, осмон
ва осмони осмон туро дарбар гирифта наметавонад; ин хона чй кадар кам аст
ки ман сохтаам!
6:19 Пас, ба дуои бандаи худ ва ба дуои вай эҳтиром намо
Илтимос, эй Худованд Худои ман, барои гӯш кардани фарьёд ва дуо
ки бандаи ту дар пеши ту дуо мекунад:
6:20 То ки чашмони ту бар ин хона шабу рӯз кушода бошад
ҷое, ки гуфтӣ, ки номи худро дар он ҷо гузорӣ; ба
дуоеро, ки бандаат дар ин ҷо дуо мекунад, бишнав.
6:21 Пас, ба дуоҳои бандаи худ ва аз
қавми Исроил, ки онҳо ба сӯи ин макон хоҳанд кард;
маскани ту, ҳатто аз осмон; ва чун бишнавӣ, биёмурз.
6:22 Агар касе бар зидди ёри худ гуноҳ кунад, ва ба ӯ қасам хӯрда шавад, ки
вай қасам хӯрад, ва қасам пеши қурбонгоҳи ту дар ин хона меояд;
6:23 Пас аз осмон бишнав, ва ба амал овар ва бандагони худро доварӣ кун,
шарир ба сари худ ҷазо медиҳад; ва бо асоснок кардан
одил, ба вай мувофиқи адолати худ ато кунад.
6:24 Ва агар қавми ту Исроил дар пеши душман бадтар шавад, зеро
онҳо бар зидди ту гуноҳ карданд; ва бармегардад ва исми Туро эътироф хоҳад кард,
ва дар ин хона дар пеши худ дуо гӯй ва дуо гӯй;
6:25 Пас аз осмон бишнав ва гуноҳи қавми худро биомурз
Исроилро, ва онҳоро ба замине ки ба онҳо додаӣ, баргардон
ба падаронашон.
6:26 Вақте ки осмон баста аст, ва борон нест, зеро ки онҳо доранд
бар зидди ту гуноҳ кардаам; лекин агар онҳо дар ин макон дуо гӯянд ва ба ту иқрор шаванд
Чун ба онҳо ранҷ расонӣ, ном кун ва аз гуноҳашон рӯй гардон.
6:27 Пас аз осмон бишнав ва гуноҳи бандагони худ ва
қавми Ту Исроил, вақте ки ба онҳо роҳи некро таълим додаӣ, ки онҳо дар он ҳастанд
бояд роҳ равад; ва бар замини худ, ки ба худ додаӣ, борон бифирист
одамон барои мерос.
6:28 Агар дар замин камобӣ бошад, вабо вуҷуд дошта бошад, агар вуҷуд дошта бошад
таркондан, ё қолаб, малах ё курт; агар душманонашон мухосира кунанд
онҳо дар шаҳрҳои замини худ; ҳар гуна дард ё ҳар гуна беморӣ
вуҷуд дорад:
6:29 Пас, чӣ гуна дуо ё чӣ гуна илтиҷое, ки касе аз касе карда шавад,
ё аз тамоми қавми Ту Исроил, вақте ки ҳар кас дарди худро хоҳад донист
ғами худ ва дастҳои худро дар ин хона дароз хоҳад кард;
6:30 Пас аз осмон, ҷои зисти худатро бишнав, ва бибахш ва тавба кун.
ба ҳар кас мувофиқи тамоми роҳҳои худ, ки дили ӯро мешиносӣ;
(Зеро ту танҳо аз дилҳои фарзандони инсон огоҳӣ)
6:31 То он даме, ки онҳо аз ту битарсанд, то бо роҳҳои Ту рафтор кунанд, то даме ки дар он зиндагӣ мекунанд
заминеро, ки ба падарони мо додаӣ.
6:32 Илова бар ин, дар бораи ғарибе, ки на аз қавми ту Исроил аст, балки
аз кишвари дур ба хотири исми бузурги Ту ва тавоноии ту омадааст
даст, ва бозуи дарози ту; агар дар ин хона омада намоз гузоранд;
6:33 Пас аз осмон, ҳатто аз ҷои истиқомати худ бишнав ва
аз рӯи ҳар он чизе ки ғариб туро барои он даъват мекунад; ки хамаи одамон
аз замин исми Туро донад ва аз ту битарсад, чунон ки қавми Ту
Эй Исроил, ва шояд бидонад, ки ин хонае ки ман сохтаам, аз ҷониби ту номида шудааст
ном.
6:34 Агар қавми ту бо роҳи ту бар зидди душманони худ ҷанг кунанд
онҳоро мефиристад, ва онҳо ба сӯи ин шаҳре, ки ту ба ту дуо гӯянд
ва хонаеро ки барои исми Ту бино кардам, баргузидаам;
6:35 Пас аз осмон дуо ва дуъояшонро бишнав ва
сабаби худро нигоҳ доранд.
6:36 Агар бар зидди ту гуноҳ кунанд, (зеро касе нест, ки гуноҳ намекунад) ва
ба онҳо хашмгин шуда, онҳоро пеши душманонашон таслим кун, ва
асиронро ба замини дур ё наздик мебаранд;
6:37 Аммо агар дар замине, ки ба он ҷо бурда мешаванд, гумон кунанд
асир шав ва дар замини асорати онҳо рӯй гардон ва ба Ту дуо гӯй,
Гуфт: «Мо гуноҳ кардем, бад кардем ва бадкорӣ кардем;
6|38|Агар бо тамоми дилу ҷони худ назди ту бозгарданд
замини асорати худ, ки онҳоро дар он ҷо асир карда буданд,
ва дар ҳаққи замини онҳо, ки ба падаронашон додаӣ, дуо гӯй, ва
ба сӯи шаҳре ки баргузидаӣ, ва ба сӯи хонае ки Ман
ба номи Ту бино кардаанд:
6:39 Пас, аз осмон, ҳатто аз манзили худ, онҳоро бишнав
Намоз ва дуъояшонро бигузор ва ризоияташон кун ва омурзиш кун
қавми ту, ки бар зидди ту гуноҳ кардаанд.
6:40 Акнун, эй Худои ман, бигзор, ки аз ту илтимос мекунам: чашмони ту кушода ва гӯшҳои ту кушода бошанд.
ба намозе, ки дар ин ҷо карда мешавад, диққат диҳед.
6:41 Пас, акнун, эй Худованд Худо, бархез, ба оромгоҳи Худ, Ту ва
сандуқи қуввати Ту, бигзор коҳинонат, эй Худованд Худо, либос пӯшанд
наҷот ва бигзор муқаддасони ту аз некӣ шодӣ кунанд.
6:42 Эй Худованд Худо, рӯи тадҳиншудаи Худро рӯй нагардон: ба ёд овар
марҳамати бандаи ту Довуд.