1 Тимотиюс 6:1 Бигзор ҳамаи ғуломон, ки зери юғ ҳастанд, оғоёни худро ҳисоб кунанд сазовори тамоми иззат аст, то ки номи Худо ва таълимоти Ӯ набошад куфр кард. 6:2 Ва онҳое, ки оғоёни имондор доранд, бигзор онҳоро хор накунанд, зеро онҳо бародаронанд; балки ба онҳо хизмат кунед, зеро онҳо содиқанд ва азизон, шарикони неъмат. Ин чизҳо таълим медиҳанд ва насиҳат мекунанд. 6:3 Агар касе ба таври дигар таълим диҳад, ва ба суханони солим розӣ набошад, ҳатто суханони Худованди мо Исои Масеҳ ва ба таълимоте ки мувофиқ аст ба парҳезгорӣ; 6:4 Ӯ мағрур аст, ва ҳеҷ чизро намедонад, балки дар бораи саволҳо ва ҷанҷолҳои суханоне, ки аз онҳо ҳасад, ҷанҷол, паноҳгоҳҳо, гумонҳои бад, 6:5 Баҳсҳои нодурусти одамони ақли фосид ва аз ростӣ, пиндоред, ки фоида парҳезгорӣ аст: аз инҳо канорагирӣ кунед. 6:6 Аммо парҳезгорӣ бо қаноатмандӣ фоидаи бузург аст. 6:7 Зеро ки мо ба ин ҷаҳон чизе наовардаем, ва маълум аст, ки мо метавонем бардошта метавонем чизе берун. 6:8 Ва бо ғизо ва либосе, ки бо он қаноат кунем. 6:9 Аммо онҳое ки сарватдор хоҳанд шуд, ба озмоиш ва дом афтода, ба дом афтодаанд бисёр ҳавасҳои аблаҳона ва озордиҳанда, ки одамонро дар ҳалокат ғарқ мекунанд ва ҳалокат. 6:10 Зеро ки муҳаббати пул решаи ҳама бадӣ аст: дар ҳоле, ки баъзеҳо тамаъ мекарданд пас аз имон гумроҳ шуданд ва худро сӯрох карданд бо аламхои зиёд. 6:11 Аммо ту, эй марди Худо, аз ин чизҳо бигрез; ва пас аз он пайравӣ кунед адолат, парҳезгорӣ, имон, муҳаббат, сабр, фурӯтанӣ. 6:12 Дар муборизаи неки имон биҷангед, ҳаёти ҷовидониро нигоҳ доред, ки ба он шумост санъат низ ном бурдааст ва пеш аз бисьёр касон касби хубе кардааст шоҳидон. 6:13 Ман ба ту дар назди Худо, ки ҳама чизро зинда мекунад, амр медиҳам пеш аз Исои Масеҳ, ки пеш аз Понтиюс Пилотус шоҳиди некӣ буд эътироф кардан; 6:14 То ки ин ҳукмро беайб, беэътиноӣ, то даме ки зоҳир шудани Худованди мо Исои Масеҳ: 6:15 Ки дар замонҳои худ нишон хоҳад дод, кист, ки тавоно ва ягона аст, Подшоҳи подшоҳон ва Худованди оғоён; 6:16 Ӯ танҳо ҷовидонист, ки дар нур сокин аст, ки ҳеҷ кас наметавонад наздик шудан; Ӯро ҳеҷ кас надидааст ва дида наметавонад: Ӯро шаъну шараф бод қудрати абадӣ. омин. 6:17 Ба сарватмандони ин ҷаҳон фармон деҳ, ки онҳо сарбаланд набошанд, на ба сарвати номуайян, балки ба Худои Ҳай, ки ба мо ато мекунад, таваккал кунед аз ҳама чиз лаззат бурдан; 6:18 Барои он ки онҳо некӣ кунанд, то дар корҳои нек сарватманд бошанд ва барои тақсим кардан омода бошанд, омодагӣ ба муошират; 6:19 Гузоштани, то барои худ як заминаи хуб бар зидди замони ба биёед, то ки ҳаёти ҷовидониро дастгир кунанд. 6:20 Эй Тимотиюс! ва гапҳои беҳуда ва мухолифатҳои илми бардурӯғ ба истилоҳ: 6:21 Ки баъзеҳо дар бораи имон гумроҳ шудаанд. Саломат бошед ту. омин.