1 Тимотиюс
6:1 Бигзор ҳамаи ғуломон, ки зери юғ ҳастанд, оғоёни худро ҳисоб кунанд
сазовори тамоми иззат аст, то ки номи Худо ва таълимоти Ӯ набошад
куфр кард.
6:2 Ва онҳое, ки оғоёни имондор доранд, бигзор онҳоро хор накунанд, зеро
онҳо бародаронанд; балки ба онҳо хизмат кунед, зеро онҳо содиқанд
ва азизон, шарикони неъмат. Ин чизҳо таълим медиҳанд ва насиҳат мекунанд.
6:3 Агар касе ба таври дигар таълим диҳад, ва ба суханони солим розӣ набошад, ҳатто
суханони Худованди мо Исои Масеҳ ва ба таълимоте ки мувофиқ аст
ба парҳезгорӣ;
6:4 Ӯ мағрур аст, ва ҳеҷ чизро намедонад, балки дар бораи саволҳо ва ҷанҷолҳои
суханоне, ки аз онҳо ҳасад, ҷанҷол, паноҳгоҳҳо, гумонҳои бад,
6:5 Баҳсҳои нодурусти одамони ақли фосид ва аз ростӣ,
пиндоред, ки фоида парҳезгорӣ аст: аз инҳо канорагирӣ кунед.
6:6 Аммо парҳезгорӣ бо қаноатмандӣ фоидаи бузург аст.
6:7 Зеро ки мо ба ин ҷаҳон чизе наовардаем, ва маълум аст, ки мо метавонем бардошта метавонем
чизе берун.
6:8 Ва бо ғизо ва либосе, ки бо он қаноат кунем.
6:9 Аммо онҳое ки сарватдор хоҳанд шуд, ба озмоиш ва дом афтода, ба дом афтодаанд
бисёр ҳавасҳои аблаҳона ва озордиҳанда, ки одамонро дар ҳалокат ғарқ мекунанд ва
ҳалокат.
6:10 Зеро ки муҳаббати пул решаи ҳама бадӣ аст: дар ҳоле, ки баъзеҳо тамаъ мекарданд
пас аз имон гумроҳ шуданд ва худро сӯрох карданд
бо аламхои зиёд.
6:11 Аммо ту, эй марди Худо, аз ин чизҳо бигрез; ва пас аз он пайравӣ кунед
адолат, парҳезгорӣ, имон, муҳаббат, сабр, фурӯтанӣ.
6:12 Дар муборизаи неки имон биҷангед, ҳаёти ҷовидониро нигоҳ доред, ки ба он шумост
санъат низ ном бурдааст ва пеш аз бисьёр касон касби хубе кардааст
шоҳидон.
6:13 Ман ба ту дар назди Худо, ки ҳама чизро зинда мекунад, амр медиҳам
пеш аз Исои Масеҳ, ки пеш аз Понтиюс Пилотус шоҳиди некӣ буд
эътироф кардан;
6:14 То ки ин ҳукмро беайб, беэътиноӣ, то даме ки
зоҳир шудани Худованди мо Исои Масеҳ:
6:15 Ки дар замонҳои худ нишон хоҳад дод, кист, ки тавоно ва ягона аст,
Подшоҳи подшоҳон ва Худованди оғоён;
6:16 Ӯ танҳо ҷовидонист, ки дар нур сокин аст, ки ҳеҷ кас наметавонад
наздик шудан; Ӯро ҳеҷ кас надидааст ва дида наметавонад: Ӯро шаъну шараф бод
қудрати абадӣ. омин.
6:17 Ба сарватмандони ин ҷаҳон фармон деҳ, ки онҳо сарбаланд набошанд,
на ба сарвати номуайян, балки ба Худои Ҳай, ки ба мо ато мекунад, таваккал кунед
аз ҳама чиз лаззат бурдан;
6:18 Барои он ки онҳо некӣ кунанд, то дар корҳои нек сарватманд бошанд ва барои тақсим кардан омода бошанд,
омодагӣ ба муошират;
6:19 Гузоштани, то барои худ як заминаи хуб бар зидди замони ба
биёед, то ки ҳаёти ҷовидониро дастгир кунанд.
6:20 Эй Тимотиюс!
ва гапҳои беҳуда ва мухолифатҳои илми бардурӯғ ба истилоҳ:
6:21 Ки баъзеҳо дар бораи имон гумроҳ шудаанд. Саломат бошед
ту. омин.