1 Тимотиюс
1:1 Павлус, расули Исои Масеҳ бо амри Худои Наҷотдиҳандаи мо,
ва Исои Масеҳи Худованд, ки умеди мост;
1:2 Ба Тимотиюс, писари худам, ки дар имон аст: файз, марҳамат ва осоиштагӣ аз ҷониби Худо
Падари мо ва Худованди мо Исои Масеҳ.
1:3 Тавре ки ман аз ту хоҳиш кардам, ки дар Эфсӯс бимонӣ, вақте ки ба он дохил шудам
Эй Мақдуния, то ки ба баъзеҳо супориш диҳӣ, ки ба дигарон таълим надиҳанд
таълимот,
1:4 Ба афсонаҳо ва насабномаҳои беохир, ки хизмат мекунанд, аҳамият надиҳед
саволҳо, на ободии худотарсӣ, ки дар имон аст: ҳамин тавр кунед.
1:5 Акнун охири ҳукми хайрия аз дили пок аст, ва аз як
виҷдони пок ва имони пок;
1:6 Аз он баъзе касон, ки аз он дур шуданд, ба ҷанги беҳуда рӯйгардон шуданд;
1:7 Хоҳиши муаллимони шариат будан; намефаҳманд, ки онҳо чӣ мегӯянд,
на он чизеро, ки онҳо тасдиқ мекунанд.
1:8 Аммо мо медонем, ки шариат хуб аст, агар касе онро ба таври қонунӣ истифода барад;
1:9 Чун медонед, ки шариат на барои одил, балки барои одил офарида шудааст
барои осиён ва барои гунаҳкорон, барои нопок ва беитоат
нопок, барои қотилони падарон ва қотилони модарон, барои
одамкуш,
1:10 Барои зинокорон, барои онҳое, ки худро бо одамон палид мекунанд, барои
ҳайз, барои дурӯғгӯён, барои шахсони бардурӯғ, ва агар ягон каси дигар бошад
чизе, ки хилофи таълимоти солим аст;
1:11 Мувофиқи башорати ҷалоли Худои муборак, ки содир карда шуд
ба боварии ман.
1:12 Ва ман Худованди мо Исои Масеҳро ташаккур мегӯям, ки барои ин ба ман имконият додааст
маро содиқ шуморида, ба хизмат гузошт;
1:13 Ки пеш аз куфр ва таъқибкунанда ва озордиҳанда буд; лекин Ман
марҳамат ба даст овардам, зеро ман ин корро аз рӯи нодонӣ кардам.
1:14 Ва файзи Худованди мо бо имон ва муҳаббати фаровон буд
ки дар Исои Масеҳ аст.
1:15 Ин сухани мӯътамад аст, ва сазовори ҳама гуна қабул, ки Масеҳ аст
Исо ба ҷаҳон омад, то гунаҳкоронро наҷот диҳад; ки ман сардорам.
1:16 Аммо барои ҳамин ман марҳамат пайдо кардам, ки дар ман аввал Исои Масеҳ
метавонад тамоми сабрро нишон диҳад, то барои онҳо намунае бошад, ки бояд
Ба ӯ имон биёваред то ҷовидон.
1:17 Ба Подшоҳи абадӣ, ҷовидон, нонамоён, Худои ягонаи ҳаким бод.
шаъну шараф то абад бод. омин.
1:18 Ин супоришро ба ту, эй писарам, Тимотиюс, мувофиқи пешгӯиҳо мегузорам.
ки пеш аз ин бар ту рафта буд, то ки ба воситаи онҳо некӯкорӣ кунӣ
ҷанг;
1:19 Бо имон ва виҷдони пок; ки баъзехо онро партофтаанд
дар бораи имон киштиро ғарқ кардаанд:
1:20 Аз онҳо Ҳуменей ва Искандар ҳастанд; ки ман ба шайтон супурдам,
то куфр нагӯянд, ёд гиранд.