1 Таслӯникиён
1:1 Павлус, Силвонус ва Тимотиюс ба калисои Таслӯникиён
ки дар Худои Падар ва дар Исои Масеҳи Худованд аст: файз бар!
шумо ва осоиштагӣ аз ҷониби Падари мо Худо ва Исои Масеҳи Худованд аст.
1:2 Мо ҳамеша барои ҳамаи шумо Худоро шукр мегӯем ва дар бораи шумо дар бораи худ ёдовар мешавем
дуоҳо;
1:3 Дар хотир доред, ки бе қатъи кори шумо дар имон, ва меҳнати муҳаббат, ва
сабри умед ба Худованди мо Исои Масеҳ, дар назари Худо ва мо
Падар;
1:4 Донистани, эй бародарони маҳбуб, интихоби шумо Худоро.
1:5 Зеро ки Инҷили мо ба шумо на танҳо дар сухан, балки ҳамчунин дар қувват ва дар
Рӯҳулқудс ва бо эътимоди зиёд; чунон ки шумо медонед, ки мо чӣ гуна одамонем
ба хотири шумо дар байни шумо буданд.
1:6 Ва шумо, ки каломро қабул карда, пайрави мо ва Худованд шудед
дар андӯҳи зиёд, бо шодии Рӯҳулқудс:
1:7 Ҳамин тавр, шумо барои ҳамаи имондорон дар Мақдуния ва Охоия намуна будед.
1:8 Зеро ки аз шумо каломи Худованд на танҳо дар Мақдуния ва
Охоия, балки дар ҳама ҷо имони шумо ба Худопарастӣ паҳн шудааст;
то ки ба мо лозим нест, ки чизе бигӯем.
1:9 Зеро худи онҳо ба мо нишон медиҳанд, ки мо чӣ гуна ворид шуданро дошта бошем
шумо ва чӣ гуна аз бутҳо сӯи Худо рӯй овардаед, то зинда ва ҳақро ибодат кунед
Худо;
1:10 Ва мунтазири Писари Худ аз осмон, ки Ӯро аз мурдагон эҳьё кард
Исо, ки моро аз ғазаби оянда наҷот дод.