1 Самуил
27:1 Ва Довуд дар дили худ гуфт: «Акнун ман рӯзе аз дасти Ӯ ҳалок хоҳам шуд».
Шоул: Барои ман беҳтар аз он нест, ки зуд гурехта равам
ба замини фалиштиён; ва Шоул аз ман ноумед хоҳад шуд, то ки ҷустуҷӯ кунад
Маро дигар дар ягон соҳили Исроил, аз дасти ӯ раҳо хоҳам кард.
Подшоҳон 27:2 Ва Довуд бархоста, бо шашсад нафари онҳо убур кард
бо ӯ ба Акиш ибни Маух, подшоҳи Ҷат.
27:3 Ва Довуд бо Охиш дар Ҷат сукунат дошт, худаш ва одамонаш, ҳар яке бо худаш
хонадон, ҳатто Довуд бо ду занаш, Аҳинӯоми изреъилӣ ва
Абиҷайли кармелитӣ, зани Нобол.
27:4 Ва ба Шоул гуфтанд, ки Довуд ба Ҷат гурехта шудааст, ва ӯ дигар намеҷӯяд
боз барои ӯ.
27:5 Ва Довуд ба Акиш гуфт: «Агар ман алҳол дар назари ту файз ёфта бошам, бигзор
ба ман дар ягон шаҳри деҳа ҷой медиҳанд, то ки сокин шавам
дар он ҷо: чаро бандаи ту дар шаҳри подшоҳӣ бо ту сокин бошад?
27:6 Ва Акиш дар он рӯз Сиқлоҷро ба ӯ дод, бинобар ин Сиқлоҷ ба
подшоҳони Яҳудо то имрӯз.
27:7 Ва замоне ки Довуд дар сарзамини фалиштиён сокин буд
пурра солу чор мох.
Подшоҳон 27:8 Ва Довуд бо одамонаш баромада, ба ҷашуриён ва ҷангиён ҳамла карданд
Ҷазриён ва Амолеқиён, зеро ки он халқҳо аз қадим буданд
сокинони ин замин, чунон ки ту ба Шур меравӣ, ҳатто ба замини он
Миср.
27:9 Ва Довуд заминро зарба зад, ва на марду на занро зинда монд, ва гирифт
гӯсфандон ва говҳо ва харҳо ва шутурҳо ва гӯсфандонро дур кунед
либос пушид ва баргашта, ба Охиш омад.
27:10 Ва Акиш гуфт: «Имрӯз ба куҷо роҳ сохтед? Ва Довуд гуфт:
Бар зидди ҷануби Яҳудо ва ба ҷануби Ераҳмеилиён,
ва бар зидди ҷануби Қениён.
27:11 Ва Довуд на марду на занро зинда наҷот дод, то ки ба Ҷат мужда расонад,
«Мабодо дар бораи мо нагӯянд: "Довуд чунин кардааст ва хоҳад кард"».
то даме ки дар сарзамини онон сокин аст, рафтори вай бошад
Филиштиён.
27:12 Ва Акиш ба Довуд имон оварда, гуфт: «Ӯ қавми Худро Исроил сохт».
аз ӯ нафрат доштан; бинобар ин вай то абад бандаи Ман хоҳад буд.