1 Самуил
26:1 Ва зифиён назди Шоул ба Ҷибъо омада, гуфтанд: «Оё Довуд пинҳон намешавад.
худаш дар теппаи Ҳокило, ки дар пеши Ешимӯн аст?
26:2 Ва Шоул бархоста, бо се нафар ба биёбони Зиф фуруд омад
ҳазор нафар баргузидаи Исроил бо ӯ, то ки Довудро дар биёбон ҷустуҷӯ кунанд
аз Зиф.
26:3 Ва Шоул дар теппаи Ҳакило, ки дар пеши Ешимӯн аст, ӯрду заданд.
роҳ. Аммо Довуд дар биёбон монд, ва дид, ки Шоул меояд
пас аз ӯ ба биёбон.
26:4 Ва Довуд ҷосусонро фиристод ва фаҳмид, ки Шоул ворид шудааст
хеле амал.
26:5 Ва Довуд бархоста, ба ҷое ки Шоул ӯрду зада буд, омад, ва Довуд
ба ҷое ки Шоул хобида буд, ва Абнир ибни Нир, мириҳазорро диданд
аз лашкари худ; ва Шоул дар хандақ хобида буд, ва мардум гирди ӯрду заданд
дар бораи ӯ.
26:6 Ва Довуд ҷавоб дода, ба Аҳималики ҳиттӣ ва Абишой гуфт
Писари Саруё, бародари Юоб, гуфт: «Кӣ бо ман назди ман фуруд ояд».
Шоул ба лагер? Ва Абишой гуфт: «Ман бо ту меравам».
26:7 Ва Довуд ва Абишой шабона назди мардум омаданд, ва инак, Шоул хобида буд.
дар даруни хандак хобида буд ва найзааш ба замин часпида буд
Аммо Абнир ва мардум дар гирди ӯ хобида буданд.
26:8 Ва Абишой ба Довуд гуфт: «Худо душманатро ба дасти ту таслим кардааст.
Имрӯз бигзоред, ки ӯро бизанам
якбора ба замин найза бизан, ва ман ӯро бори дуюм намезанам
вақт.
26:9 Ва Довуд ба Абишой гуфт: «Ӯро нобуд накун, зеро ки кӣ метавонад дароз кашад
дасти вай бар зидди тадҳиншудаи Худованд, ва бегуноҳ?
26:10 Довуд боз гуфт: «Ба ҳаёти Худованд, Худованд ӯро хоҳад зад; ё
рӯзи ӯ фаро хоҳад расид; ё ба ҷанг фуруд омада, ҳалок хоҳад шуд.
26:11 Худованд манъ кунад, ки ман дасти худро бар зидди Худованд дароз кунам
тадҳиншуда, лекин, аз ту илтимос, найзаеро, ки дар дасти Ӯст, бигир».
такя кунед, ва кӯзаи об, ва биёед биравем.
26:12 Ва Довуд найза ва косаи обро аз сутуни Шоул гирифт; ва
Онҳо онҳоро дур карданд, ва ҳеҷ кас инро надид, ва намедонист, ва бедор нашуд;
ҳама хоб буданд; зеро ки хоби сахте аз ҷониби Худованд афтодааст
онхо.
Подшоҳон 26:13 Ва Довуд ба тарафи дигар гузашта, дар болои кӯҳе истод
дур; Дар байни онҳо фазои бузург вуҷуд дорад:
26:14 Ва Довуд ба мардум ва ба Абнир ибни Нир фарьёд зада, гуфт:
Оё ҷавоб намедиҳӣ, Абнир? Ва Абнир ҷавоб дода, гуфт: «Ту кистӣ».
ки фарьёд ба подшоҳ?
26:15 Ва Довуд ба Абнир гуфт: «Оё ту марди далер нестӣ? ва ба кй монанд аст
ту дар Исроил? Пас чаро оғои худ подшоҳро нигоҳ надорӣ? барои
яке аз мардум омад, то подшоҳи оғои туро нобуд кунад.
26:16 Ин кори хуб нест, ки ту кардаӣ. Ба ҳаёти Худованд, шумо ҳастед
сазовори марг аст, зеро шумо оғои худро, яъне Худовандро нигоҳ надоред
тадҳиншуда. Ва акнун бубин, ки найзаи подшоҳ дар куҷост ва кӯзаи об
ки дар такьягохи у буд.
26:17 Ва Шоул овози Довудро шинохт, ва гуфт: «Ин аст овози ту, эй писари ман Довуд?»
Ва Довуд гуфт: «Ин овози ман аст, эй оғоям, подшоҳ».
26:18 Ва ӯ гуфт: «Чаро оғоям ғуломи худро ин тавр таъқиб мекунад? барои
ман чӣ кор кардам? ё чӣ бадӣ дар дасти Ман аст?
26:19 Пас, аз ту илтимос мекунам, бигзор оғоям подшоҳ суханони ӯро бишнавад
хизматгор. Агар Худованд туро бар зидди ман барангехта бошад, бигзор вай қабул кунад
ва агар онҳо фарзандони одам бошанд, пеш аз ин лаънат бод
Худованд; зеро ки онҳо имрӯз маро аз иқомат дар он берун рондаанд
мероси Худованд буда, гуфт: "Бирав, худоёни дигарро ибодат кун".
26:20 Пас, бигзор хуни ман пеши рӯи замин ба замин наафтад
Худовандо!
дар кухсор каякй шикор мекунад.
26:21 Шоул гуфт: «Ман гуноҳ кардаам; эй писарам Довуд, баргард, зеро ки дигар намехоҳам».
Ба ту бадӣ кун, зеро ки ҷони ман дар назари ту имрӯз азиз буд.
инак, ман аблаҳӣ кардаам ва хеле гумроҳ шудаам.
26:22 Ва Довуд ҷавоб дода, гуфт: «Инак найзаи подшоҳ! ва бигзор яке аз
чавонон ба наздаш омада, меоранд.
26:23 Худованд ба ҳар кас адолат ва садоқати ӯро медиҳад; барои
Худованд имрӯз туро ба дасти ман супурд, аммо ман дароз кардан намехостам
дасти Ман бар зидди тадҳиншудаи Худованд дароз.
26:24 Ва инак, чӣ тавре ки ҳаёти ту дар ин рӯз дар назари ман муқаррар шудааст, бигзор
ҷони ман дар назари Худованд бузург аст, ва бигзор Ӯ маро наҷот диҳад
аз ҳама мусибатҳо.
26:25 Ва Шоул ба Довуд гуфт: «Хушо ту, эй писарам Довуд;
корхои бузургро ба чо меоваранд ва боз хам галаба мекунанд. Ва Довуд ба роҳи худ рафт,
ва Шоул ба ҷои худ баргашт.