1 Самуил
25:1 Ва Самуил мурд; ва тамоми банӣ-Исроил ҷамъ шуданд, ва
Ӯро нола карда, дар хонаи худ дар Ромо дафн карданд. Ва Довуд бархоста, ва
ба биёбони Паран фуромад.
25:2 Ва марде дар Моон буд, ки дороияш дар Кармил буд; ва
одам хеле бузург буд ва се хазор гусфанд ва хазор cap дошт
буз: ва дар Кармил гӯсфандони худро тарошида буд.
25:3 Ва номи он мард Нобол буд; ва номи занаш Абиҷайл: ва
вай зани бофаросат ва чеҳраи зебое буд:
Аммо он мард дар аъмоли худ ҷасур ва бадкор буд; ва ӯ аз хона буд
аз Колеб.
25:4 Ва Довуд дар биёбон шунид, ки Нобол гӯсфандони худро тарошидааст.
25:5 Ва Довуд даҳ ҷавонро фиристод, ва Довуд ба ҷавонон гуфт: «Давед».
шумо ба Кармил биравед, ва назди Нобол биравед ва ба исми Ман ба ӯ салом гӯед:
25:6 Ва ҳамин тавр шумо ба касе, ки дар некӯаҳволӣ зиндагӣ мекунад, бигӯед: «Салом бар ҳар ду».
салом бар хонаи ту, ва осоиштагӣ бар ҳар он чи дорӣ.
25:7 Ва алҳол шунидам, ки ту пашмтарош дорӣ; акнун чӯпонони ту, ки
бо мо буданд, ба онҳо осеб нарасонидем ва лозим набуд
онҳо, дар ҳоле ки дар Кармил буданд.
25:8 Аз ҷавонони худ бипурс, ва онҳо ба ту хабар хоҳанд дод. Пас бигзор ҷавонон
дар назари худ илтифот пайдо намо, зеро ки мо дар рӯзи нек омадаем;
он чи ба дасти ту расад, ба бандагони ту ва ба писарат Довуд расад.
25:9 Ва ҳангоме ки ҷавонони Довуд омаданд, мувофиқи ҳама ба Нобол сухан гуфтанд
ин суханонро ба исми Довуд гуфта, қатъ шуд.
25:10 Ва Нобол ба навкарони Довуд ҷавоб дода, гуфт: «Довуд кист? ва кист
писари Йисой? имрӯз хизматгорони зиёде ҳастанд, ки ҷудо мешаванд
ҳар кас аз оғои худ.
25:11 Пас оё нони худ ва оби худ ва гӯшти худро, ки дорам, бигирам?
барои пашмтарошҳои худ кушта шуда, ба одамоне бидиҳед, ки ман аз куҷо онҳоро намедонам
бошанд?
25:12 Ва ҷавонони Довуд роҳи худро гардониданд, ва боз рафтанд, ва омада, хабар доданд
ҳамаи ин гуфтаҳоро ӯ.
25:13 Ва Довуд ба одамони худ гуфт: «Ҳар кас шамшери худро ба камар гиред». Ва онхо
шамшери худро бар ҳар кас баста; ва Довуд низ шамшери худро ба бар дошт; ва
тақрибан чорсад нафар аз ақиби Довуд баромаданд; ва дусад манзил
аз рӯи ашё.
25:14 Аммо яке аз ҷавонон ба Абиҷайл, зани Нобол, гуфт: «Инак,
Довуд қосидонро аз биёбон фиристод, то ба оғои мо салом расонанд; ва ӯ
ба болои онҳо мезаданд.
25:15 Аммо мардон ба мо хеле некӣ карданд, ва мо осеб надидем ва ғоиб нашудем.
Мо ҳар чизе, ки мо бо онҳо сӯҳбат мекардем, вақте ки мо дар он будем
майдонҳо:
25:16 Онҳо шабу рӯз барои мо девор буданд, дар ҳоле ки мо будем
бо онҳо гӯсфандонро нигоҳ медоранд.
25:17 Пас, акнун бидонед ва андеша кунед, ки чӣ кор хоҳед кард; зеро ки бад аст
бар зидди оғои мо ва бар зидди тамоми аҳли байти ӯ қарор гирифтааст, зеро ки вай чунин аст
чунон писари кофир аст, ки касе наметавонад бо ӯ сухан гӯяд.
25:18 Ва Абиҷайл шитоб карда, дусад нон ва ду шиша
май, ва панҷ гӯсфанди либоспӯшида, ва панҷ ченак ҷуворимаккаи хушк,
ва сад дона мавиз, ва дусад кулчаи анҷир, ва
онҳоро ба харҳо гузоштанд.
25:19 Ва вай ба навкарони худ гуфт: «Пеш аз ман биравед; инак, ман аз паси худ меоям
шумо. Аммо вай ба шавҳараш Нобол нагуфт.
25:20 Ва ҳангоме ки вай ба хар савор шуд, аз болои пӯшиш фурӯд омад.
ва инак, Довуд ва одамонаш бар зидди вай фуруд омаданд; ва
бо онхо вохурд.
25:21 Ва Довуд гуфта буд: «Ҳар он чиро, ки ин шахс дорад, бар абас нигоҳ доштам».
дар биёбон, ба тавре ки аз тамоми он чизе, ки ба он дахл дошт, гум нашудааст
ва ба некӣ ба ман ҷазо дод.
25:22 Худо ба душманони Довуд низ ҳамин тавр ва бештар рафтор мекунад, агар ман ҳамаро тарк кунам
ки дар субҳидам ба ӯ тааллуқ дорад, ки ҳар кӣ бар зидди он шиканҷа кунад
девор.
25:23 Ва Абиҷайл Довудро дид, шитобон ва харро фурӯзон кард, ва
пеши Довуд бар рӯи вай афтода, ба замин саҷда кард,
25:24 Ва ба пойҳои ӯ афтод, ва гуфт: «Бар ман, оғоям, бигзор ин бар ман».
ва канизи ту бигзор дар ҳаққи худ сухан гӯяд
шунавандагон ва суханони канизи худро бишнавед.
25:25 Оғои ман, аз ту илтимос мекунам, ба ин марди кофир, ҳатто Нобол назар накунад.
номи ӯ ҳамон тавр аст; Номи ӯ Нобол аст, ва беақлӣ бо ӯ аст;
Канизи ту ҷавонони оғоямро, ки фиристодаӣ, надидам.
25:26 Пас, акнун, эй оғоям, ба ҳаёти Худованд, ва ба ҳаёти ҷони ту,
зеро ки Худованд туро аз омадан барои рехтан ва хунрезӣ боздоштааст
бо дасти худ қасос гирифта бошӣ, акнун бигзор душманони ту ва онҳо
ки ба оғоям бадӣ меҷӯянд, мисли Нобол бош.
25:27 Ва акнун ин баракат, ки канизи ту ба оғоям овардааст,
Бигзор он ба ҷавононе, ки аз паи оғоям мераванд, дода шавад».
25:28 Аз ту илтимос мекунам, гуноҳи канизи худро бубахш, зеро ки Худованд
Парвардигори маро хонаи устувор бигардон. зеро ки оғои ман бо онҳо меҷангад
Ҷангҳои Худованд, ва дар тамоми айёми ту бадӣ наёфтааст.
25:29 Аммо касе эҳьё шудааст, то ки туро таъқиб кунад ва ҷони туро биҷӯяд, аммо ҷони
оғои ман дар бастаи ҳаёт бо Худованд Худои ту баста хоҳад шуд; ва
ҷонҳои душманони туро, мисли он ки аз душманон берун мекашад
мобайни як фалаҷ.
25:30 Ва ин воқеъ хоҳад шуд, вақте ки Худованд ба оғоям ин корро хоҳад кард
мувофиқи тамоми некие ки Ӯ дар бораи ту гуфтааст ва хоҳад кард
туро ҳоким бар Исроил таъин кардаанд;
25:31 Ки ин барои ту ғамгин нахоҳад буд, ва васвасае барои ман нест
Худовандо, ё хуни беасос рехт, ё оғои ман
қасос гирифт, аммо вақте ки Худованд ба оғоям некӣ кунад,
Пас канизи худро ёд кун.
25:32 Ва Довуд ба Абиҷайл гуфт: «Муборак аст Худованд Худои Исроил, ки фиристодааст».
ту имрӯз барои вохӯрӣ бо ман:
25:33 Ва баракат аст насиҳати ту, ва баракат ба ту, ки ин маро нигоҳ доштӣ
рӯзе, ки хунрезӣ кунам ва аз интиқоми худ бо худам
даст.
25:34 Зеро ки дар амал, ба тавре ки Худованд Худои Исроил зинда аст, ки маро нигоҳ дошт
аз озор додани ту баргашт, магар он ки шитоб карда, ба пешвози ман наомадӣ,
Албатта, то субҳидам ба Нобол ҳеҷ чиз намонда буд
ба девор мехӯрад.
25:35 Ва Довуд он чиро, ки вай ба ӯ оварда буд, аз дасти вай гирифта, гуфт
ба вай: "Ба саломатӣ ба хонаи худ бирав"; инак, ба сухани ту гӯш додам
овоз дод ва шахси худро қабул кард.
25:36 Ва Абиҷайл назди Нобол омад; ва инак, дар хонаи худ зиёфат дод,
мисли ҷашни подшоҳ; ва дили Нобол дар даруни ӯ шод буд, зеро ки ӯ
хеле маст буд: бинобар ин вай ба вай чизе нагуфт, каму бештар, то даме
нури субҳ.
25:37 Аммо саҳарӣ, вақте ки шароб аз Нобол тамом шуд,
ва занаш инро ба ӯ гуфта буд, ки дилаш дар даруни ӯ мурд,
ва ӯ мисли санг шуд.
25:38 Ва тақрибан даҳ рӯз пас аз он воқеъ шуд, ки Худованд Ноболро зад,
ки вай мурд.
25:39 Ва Довуд шунид, ки Нобол мурдааст, гуфт: «Муборак аст Худованд!
ки сабаби маломати маро аз дасти Нобол талаб кардааст, ва
бандаи худро аз бадӣ нигоҳ дошт, зеро ки Худованд баргардонд
шарорати Нобол бар сари худ. Ва Довуд фиристода, бо ӯ гуфтугӯ кард
Абиҷайл, то ӯро ба занӣ барад.
25:40 Ва ҳангоме ки навкарони Довуд ба Абиҷайл ба Кармил омаданд, онҳо
ба вай сухан ронда, гуфт: «Довуд моро назди ту фиристод, то ки туро назди худ барем».
зан.
25:41 Ва вай бархоста, ба рӯи замин саҷда кард ва гуфт:
Инак, канизи ту хизматгоре бошад, ки пойҳои бандагонро бишӯяд
аз оғои ман.
25:42 Ва Абиҷайл шитофта, бархоста, бо панҷ духтар ба хар савор шуд.
аз вай, ки аз паси вай мерафт; ва вай аз ақиби фариштагони Довуд рафт,
ва занаш шуд.
25:43 Довуд низ Аҳнӯамро аз Изреъил гирифт; ва онҳо низ аз они онҳо буданд
занхо.
25:44 Аммо Шоул духтари худ Микалро, зани Довудро ба писараш Фалтӣ дода буд.
аз Лаиш, ки аз Ҷаллим буд.