1 Самуил
20:1 Ва Довуд аз Ноьёти Ромо гурехт, ва омада, ба ҳузури Йӯнотон гуфт:
Ман чӣ кор кардам? гуноҳи ман чист? ва гуноҳи ман дар назди ту чист?
Падар, ки ҷони маро ҷӯяд?
20:2 Ва ӯ ба вай гуфт: «Худо накунад; ту нахоҳӣ мурд; инак, падарам
ҳеҷ чизи хурд ё бузург нахоҳад кард, ҷуз он ки ба ман нишон диҳад: ва
чаро падарам ин чизро аз ман пинхон дорад? ин тавр нест.
20:3 Ва Довуд қасам хӯрда, гуфт: «Падарат медонад, ки ман
дар чашмони ту файз пайдо кардаанд; ва гуфт: «Бигзор Йӯнотон хабар надиҳад».
ин, мабодо ғамгин нашавад, балки ба ростӣ, ба тавре ки Худованд зинда аст ва ҷони ту
Зинда бошад, дар байни ман ва марг қадаме ҳаст.
20:4 Ва Йӯнотон ба Довуд гуфт: «Ҳар чи ҷони ту бихоҳад,
онро барои ту бикун.
20:5 Ва Довуд ба Йӯнотон гуфт: «Инак, фардо моҳи нав аст, ва ман
набояд бо подшоҳ дар сари суфра нишинад; балки маро иҷозат деҳ, то равам
то рӯзи сеюм дар саҳро пинҳон шавам.
20:6 Агар падарат маро пазмон шуда бошад, пас бигӯ: Довуд аз ӯ рухсат хост
то ки вай ба шаҳри худ Байт-Лаҳм давад, зеро ки ҳар сол вуҷуд дорад
дар он ҷо барои тамоми оила қурбонӣ кунед.
20:7 Агар чунин гӯяд, хуб аст; ба бандаи ту осоиштагӣ хоҳад дошт; лекин агар бошад
хеле хашмгин аст, пас итминон ҳосил кунед, ки бадӣ аз ҷониби ӯ муайян карда шудааст.
20:8 Пас, ба бандаи худ некӣ кун; зеро ки ту овардаӣ
бандаи худро ба аҳди Худованд бо ту бастааст; бо вуҷуди ин, агар
дар ман шарорат ҳаст, маро худат бикуш; зеро чаро биёварӣ?
ман ба падарат?
20:9 Ва Йӯнотон гуфт: «Аз ту дур бошад, зеро агар ман инро аниқ медонистам».
Падари ман қасди бадӣ карда буд, ки бар ту биёяд, ман намехоҳам
ба ту бигӯй?
20:10 Ва Довуд ба Йӯнотон гуфт: «Кӣ ба ман хабар медиҳад? ё агар падарат чӣ мешавад
ба шумо дағалона ҷавоб диҳед?
20:11 Ва Йӯнотон ба Довуд гуфт: «Биё, ба саҳро биравем».
Ва ҳарду ба саҳро баромаданд.
20:12 Ва Йӯнотон ба Довуд гуфт: «Эй Худованд Худои Исроил, ҳангоме ки ман овоз додам».
падари ман дар бораи фардо ҳар вақт, ё рӯзи сеюм, ва инак, агар
ба Довуд некӣ бошад, ва ман ба ту намефиристам ва ба он хабар намедиҳам
ту;
20:13 Худованд ба Йӯнотон чунин ва бисёр бештар мекунад, лекин агар падарам писанд бошад
Ба ту бадӣ кун, пас ман инро ба ту нишон медиҳам ва туро мефиристам, ки ту
бигзор ба саломатӣ бирав, ва Худованд бо ту бошад, чунон ки бо ман буд
падар.
20:14 Ва ту на танҳо дар вақти зинда буданам, ба ман меҳрубонии Худоро нишон хоҳӣ дод
Худовандо, ки намирам:
20:15 Аммо ту низ эҳсони худро аз хонаи ман то абад дур нахоҳӣ кард; не,
на ҳангоме ки Худованд душманони Довудро аз дасти худ маҳв кардааст
рӯи замин.
20:16 Ва Йӯнотон бо хонадони Довуд аҳд баста, гуфт: «Бигзор».
Худованд онро ҳатто аз дасти душманони Довуд талаб мекунад.
20:17 Ва Йӯнотон Довудро боз қасам ёд кард, зеро ки ӯро дӯст медошт, зеро ки ӯ
ӯро дӯст медошт, чунон ки ҷони худро дӯст медошт.
20:18 Ва Йӯнотон ба Довуд гуфт: «Фардо моҳи нав аст; ва ту
пазмон шав, зеро курсии ту холӣ хоҳад буд.
20:19 Ва ҳангоме ки се рӯз мондӣ, зуд фурӯд хоҳӣ шуд,
ва ба он ҷое ки ҳангоми тиҷорат пинҳон шуда будӣ, биё
дар даст буд ва дар назди санги Эзел мемонад.
20:20 Ва ман се тир ба паҳлӯяш хоҳам зад, чунон ки гӯӣ
нишон додан.
20:21 Ва инак, Ман писарбачаеро мефиристам, ки мегӯяд: "Бирав, тирҳоро ёбед". Агар ман
ба наврас возеҳ бигӯ: инак, тирҳо дар ин тарафи туст;
гирифтан; пас ту биё, зеро бар ту осоиштагӣ ҳаст, ва ҳеҷ осебе нест; чун
Худованд зинда аст.
20:22 Аммо агар ман ба он ҷавон гӯям: "Инак, тирҳо дар берунанд
ту; бирав, зеро ки Худованд туро фиристодааст».
20:23 Ва дар бораи он, ки ману ту дар бораи он сухан рондаем, инак
Худованд миёни ману ту то абад бошад.
20:24 Ва Довуд дар саҳро пинҳон шуд, ва ҳангоме ки моҳи нав фаро расид,
подшоҳ ӯро барои хӯрдани гӯшт нишаст.
Подшоҳон 20:25 Ва подшоҳ бар курсии худ нишаст, чунон ки дар замонҳои дигар, ҳатто бар курсии канори он
девор: ва Йӯнотон бархост, ва Абнир дар паҳлӯи Шоул ва Довуд нишаст
ҷой холӣ буд.
20:26 Бо вуҷуди ин, Шоул он рӯз чизе нагуфт, зеро фикр мекард:
Ба вай чизе расидааст, вай пок нест; Ӯ пок нест.
20:27 Ва он воқеъ шуд, ки фардо, ки рӯзи дуюм буд
моҳе, ки ҷои Довуд холӣ буд, ва Шоул ба Йӯнотон гуфт
писарам: «Бинобар ин писари Йисой на дирӯз ба хӯрокхӯрӣ омад,
на то имрӯз?
20:28 Ва Йӯнотон ба Шоул ҷавоб дод: «Довуд аз ман иҷозат хост, то ба назди
Байт-Лаҳм:
20:29 Ва гуфт: «Иҷозат деҳ, биравам; зеро дар оилаи мо қурбонӣ дорад
шаҳр; ва бародарам, ба ман амр кардааст, ки дар он ҷо бошам; ва ҳоло, агар
Ман дар назари ту илтифот ёфтам, бигзор дур шавам, ва бубинам
бародарони ман. Бинобар ин вай ба сари суфраи подшоҳ намеояд.
20:30 Ва хашми Шоул бар зидди Йӯнотон аланга зад, ва ӯ ба ӯ гуфт:
Эй писари зани саркаш, надонам, ки дорӣ?
писари Йисойро барои ошуфтагии худ ва ба изтироби худ баргузид
аз аврати модарат?
20:31 Зеро, то даме ки писари Йисой дар замин зиндагӣ мекунад, ту
пойдор гардад, на салтанати ту. Пас, алҳол ӯро фиристода, ба назди худ биёред
ман, зеро ки ӯ ҳатман хоҳад мурд.
20:32 Ва Йӯнотон ба падараш Шоул ҷавоб дода, ба ӯ гуфт: «Бинобар ин».
кушта мешавад? ӯ чӣ кор кардааст?
Подшоҳон 20:33 Ва Шоул найзае ба сӯи ӯ андохт, то ӯро бизанад, ва аз он Йӯнотон медонист, ки
падараш тасмим гирифт, ки Довудро бикушад.
20:34 Ва Йӯнотон бо хашми шадид аз сари дастархон бархост ва гӯшт нахӯрд
рӯзи дуюми моҳ, зеро ки ӯ барои Довуд ғамгин буд, зеро ки ӯ
падар ӯро шарманда карда буд.
20:35 Ва саҳарӣ чунин воқеъ шуд, ки Йӯнотон ба берун рафт
саҳро дар вақти таъиншуда бо Довуд ва як писарбача бо ӯ.
20:36 Ва ӯ ба писари худ гуфт: «Дав, тирҳоеро, ки ман мезанам, ёбед».
Ва ҳангоме ки бача давид, тире аз пешаш парид.
20:37 Ва ҳангоме ки писарбача ба ҷои тире ки Йӯнотон дошт, расид
парронданд, Йӯнотон аз паси писарбача гиря карда, гуфт: «Тир аз он берун нест».
ту?
20:38 Ва Йӯнотон аз ақиби писар нидо дод: «Шитоб кун, шитоб кун, намон». Ва
Писари Йӯнотон тирҳоро ҷамъ карда, назди оғои худ омад.
20:39 Аммо писар чизе намедонист, танҳо Йӯнотон ва Довуд инро медонистанд.
20:40 Ва Йӯнотон тӯпҳои худро ба писараш дода, ба ӯ гуфт: «Бирав,
онҳоро ба шаҳр бардоред.
20:41 Ва ҳангоме ки писарбача рафт, Довуд аз ҷое ба сӯи
ҷануб шуда, рӯй ба замин афтода, се таъзим кард
борҳо: ва якдигарро бӯсиданд ва бо якдигар гиря мекарданд, то даме
Довуд гузашт.
20:42 Ва Йӯнотон ба Довуд гуфт: «Ба саломатӣ бирав, зеро ки ҳар ду қасам хӯрдаем.
аз мо ба исми Худованд, ки мегӯянд: «Худованд миёни ману ту бошад,
ва дар байни насли ман ва насли ту то абад. Ва бархоста, рафт:
ва Йӯнотон ба шаҳр рафт.