1 Самуил
16:1 Ва Худованд ба Самуил гуфт: «То ба кай барои Шоул мотам мегирӣ,
Ман ӯро рад кардам, ки бар Исроил подшоҳӣ кунад? шохи худро аз равған пур кун,
ва бирав, туро назди Йисойи Байт-Лаҳмӣ мефиристам, зеро ки ман таъмин кардам».
ман подшоҳе дар миёни писаронаш.
16:2 Ва Самуил гуфт: «Чӣ гуна метавонам биравам? агар Шоул бишнавад, маро мекушад. Ва
Худованд гуфт: «Бо худ гове бибар ва бигӯ: «Ман барои қурбонӣ омадаам».
Худованд.
16:3 Ва Йисойро ба қурбонӣ даъват кун, ва ман ба ту нишон хоҳам дод, ки ту чӣ мехоҳӣ.
ва он касро, ки барои ту номбар мекунам, барои Ман тадҳин хоҳӣ кард».
16:4 Ва Самуил он чиро, ки Худованд гуфта буд, ба ҷо овард, ва ба Байт-Лаҳм омад. Ва
пирони шаҳр аз омадани ӯ ба ларза афтода, гуфтанд: «Ту биё».
осоишта?
16:5 Ва ӯ гуфт: «Ба салом: Ман омадаам, то ба Худованд қурбонӣ кунам; тақдис кунед.
худатон биёед ва бо ман ба қурбонӣ биёед. Ва ӯ Йисойро тақдис кард
ва писаронашро, ва онҳоро ба қурбонӣ даъват намуд.
16:6 Ва ҳангоме ки онҳо омаданд, Ӯ ба Элиоб нигарист, ва
гуфт: «Албатта тадҳиншудаи Худованд дар пеши назари Ӯст».
16:7 Аммо Худованд ба Самуил гуфт: «Ба чеҳраи ӯ нигоҳ накун,
баландии қомати ӯ; зеро ки ӯро рад кардам, зеро ки Худованд мебинад
на ончунон ки одам мебинад; зеро одам ба намуди зоҳирӣ менигарад, аммо
Худованд ба дил нигоҳ мекунад.
16:8 Ва Йисой Абинадобро даъват карда, ӯро аз пеши Самуил гузаронд. Ва у
гуфт: «Инро низ Худованд баргузидааст».
16:9 Он гоҳ Йисой Шаммаро гузаронд. Ва гуфт: «Худованд ҳам надорад».
инро интихоб кард.
16:10 Боз Йисой ҳафт писари худро аз пеши Самуил гузаронд. Ва Самуил
ба Йисой гуфт: «Худованд инҳоро интихоб накардааст».
16:11 Ва Самуил ба Йисой гуфт: «Оё ҳама фарзандони ту дар ин ҷоанд? Ва гуфт:
Ҳанӯз ҷавонтарин боқӣ мемонад, ва инак, гӯсфандонро нигоҳ медорад. Ва
Самуил ба Йисой гуфт: «Бифирист ва ӯро биёр, зеро ки мо намешинем».
то он даме ки вай ба ин чо биёяд.
16:12 Ва ӯ фиристод, ва ӯро даровард. Акнун ӯ сурх буд, ва бо як
чеҳраи зебо ва зебо барои нигоҳ кардан. Ва Худованд гуфт: «Бархез!
Ӯро тадҳин кунед, зеро ки Ӯ ҳамин аст.
16:13 Ва Самуил шохи равғанро гирифта, дар миёни
бародарон, ва аз он рӯз Рӯҳи Худованд бар Довуд нозил шуд
ба пеш. Ва Самуил бархоста, ба Ромо рафт.
16:14 Аммо Рӯҳи Худованд аз Шоул рафт, ва рӯҳи нопок аз
Худованд ӯро ба изтироб овард.
16:15 Ва навкарони Шоул ба ӯ гуфтанд: «Инак, рӯҳи нопок аз ҷониби Худо меояд.
туро ба ташвиш меорад.
16:16 Бигзор оғои мо ба бандагони худ, ки дар пеши ту ҳастанд, фармон диҳад, то дар ҷустуҷӯи
Марде, ки дар навозандаи маккор аст, баромад, ва он ба амал хоҳад омад
бигзар, вақте ки рӯҳи нопок аз ҷониби Худо бар ту меояд, вай бозӣ хоҳад кард
бо дасти вай, ва ту шифо меёбӣ.
16:17 Ва Шоул ба навкарони худ гуфт: «Акнун ба ман марде, ки бозӣ карда метавонад, таъмин кунед».
хуб, ва ӯро назди ман биёр.
16:18 Он гоҳ яке аз ғуломон ҷавоб дод, ва гуфт: «Инак, ман писаре дидаам».
аз Йисойи Байт-Лаҳмӣ, ки дар бозӣ маккор ва тавоно аст
марди шуҷоъ ва марди ҷангӣ ва дар корҳо хирадманд ва зебо
одам, ва Худованд бо ӯ аст.
16:19 Бинобар ин Шоул қосидон назди Йисой фиристода, гуфт: «Насиби худ Довудро ба ман бифирист.
писар, ки бо гӯсфандон аст.
16:20 Ва Йисой хари пур аз нон ва як шиша шароб ва як кӯдакро гирифт,
ва онҳоро ба воситаи писараш Довуд назди Шоул фиристод.
16:21 Ва Довуд назди Шоул омада, пеши ӯ истод, ва ӯро хеле дӯст медошт;
ва зиреҳбардори ӯ шуд.
16:22 Ва Шоул назди Йисой фиристода, гуфт: «Эй Довуд, бигзор пеши ман биист;
зеро ки вай дар назари ман илтифот пайдо кардааст.
16:23 Ва ҳангоме ки рӯҳи нопок аз ҷониби Худо бар Шоул буд, чунин воқеъ шуд
Довуд барфаро гирифта, бо дасташ менавохт, ва Шоул тароват ёфт, ва
сиҳат шуд ва рӯҳи нопок аз ӯ дур шуд.