1 Самуил
12:1 Ва Самуил ба тамоми Исроил гуфт: «Инак, ман ба сухани шумо гӯш додам
дар ҳар он чи ба ман гуфтед, овоз диҳед ва бар худ подшоҳ таъин кардаед.
12:2 Ва алҳол, инак, подшоҳ пеши шумо меравад, ва ман пир шудаам
сари хокистарранг; ва инак, писарони ман бо шумо ҳастанд, ва ман пештар роҳ рафтаам
ту аз кудакиам то имруз.
12:3 Инак, ман дар ин ҷо ҳастам: бар ман ба ҳузури Худованд ва ба ҳузури Ӯ шаҳодат диҳед
тадҳиншуда: барзагови киро гирифтаам? ё хари киро гирифтаам? ё ки доранд
ман фиреб додам? киро ситам кардаам? ё аз дасти кӣ чизе гирифтаам
ришва барои кӯр кардани чашмони ман? ва ман онро ба шумо барқарор хоҳам кард.
12:4 Ва гуфтанд: «Ту моро фиреб надодӣ ва ба мо ситам накардӣ,
Оё дасти касеро гирифтаӣ?
12:5 Ва ӯ ба онҳо гуфт: «Худованд бар шумо шоҳид аст, ва тадҳиншудаи Ӯ
имрӯз шоҳиди он аст, ки шумо дар дасти Ман чизе наёфтаед. Ва онхо
ҷавоб дод: «Ӯ шоҳид аст».
12:6 Ва Самуил ба мардум гуфт: «Худованд аст, ки Мусоро пешбарӣ кард
Ҳорун, ва ин падарони шуморо аз замини Миср берун овард.
12:7 Пас, ҳоло бозистед, то ки ман ба ҳузури Худованди шумо бо шумо муҳокима кунам
тамоми аъмоли одилонаи Худованд, ки Ӯ ба ту ва ба ту кардааст
падарон.
12:8 Вақте ки Яъқуб ба Миср омад, ва падарони шумо сӯи Худованд нидо карданд,
он гоҳ Худованд Мусо ва Ҳорунро фиристод, ки падарони шуморо берун оварданд
Миср карда, онҳоро дар ин макон сокин сохт.
12:9 Ва ҳангоме ки онҳо Худованд Худои худро фаромӯш карданд, Ӯ онҳоро ба дасти онҳо супурд
Сисро, сардори лашкари Ҳазор ва ба дасти лашкарҳо
Фалиштиён ва ба дасти подшоҳи Мӯоб афтоданд, ва онҳо ҷанг карданд
ба мукобили онхо.
12:10 Ва онҳо сӯи Худованд нидо карда, гуфтанд: «Мо гуноҳ кардем, зеро ки
Худовандро тарк карда, Баалим ва Аштаротро ибодат кардаед, лекин алҳол наҷот диҳед
моро аз дасти душманонамон раҳо кунем ва ба Ту хизмат хоҳем кард.
12:11 Ва Худованд Ерубаал ва Бадон ва Йифтоҳ ва Самуил ва
шуморо аз дасти душманони худ, ки аз ҳар тараф раҳо кард, ва шумо
бехатар истикомат карданд.
12:12 Ва ҳангоме ки дидед, ки Наҳош подшоҳи банӣ-Аммӯн омад
ба ман гуфтед: «Не; балки подшоҳе бар мо подшоҳӣ хоҳад кард: кай
Худованд Худои шумо подшоҳи шумо буд.
12:13 Пас, акнун бубинед, ки подшоҳеро, ки шумо баргузидаед ва варо доред
дилхоҳ! ва инак, Худованд бар шумо подшоҳ таъин кардааст.
12:14 Агар шумо аз Худованд битарсед, ва Ӯро ибодат кунед, ва ба овози Ӯ итоат кунед, на
бар зидди амри Худованд исён кунед, он гоҳ шумо низ хоҳед буд
подшоҳе ки бар ту ҳукмронӣ мекунад, аз паи Худованд Худои худ идома медиҳад;
12:15 Аммо агар шумо ба овози Худованд итоат накунед, балки бар зидди Ӯ исён кунед
фармони Худованд, он гоҳ дасти Худованд бар шумо хоҳад буд,
чунон ки бар зидди падарони шумо буд.
12:16 Пас, ҳоло истода, ин кори бузургеро бубин, ки Худованд хоҳад кард
пеши чашмони ту.
12:17 Оё имрӯз дарав гандум нест? Ман Худовандро мехонам, ва Ӯ хоҳад кард
раъду борон фиристед; то дарк кунед ва бубинед, ки бадкирдории шумост
бузург аст, ки шумо дар пеши назари Худованд кардаед ва аз шумо хоҳиш кардаед
подшоҳ.
12:18 Ва Самуил сӯи Худованд нидо кард; ва Худованд раъд ва борон фиристод
рӯз: ва тамоми қавм аз Худованд ва Самуил сахт метарсиданд.
12:19 Ва тамоми мардум ба Самуил гуфтанд: «Барои бандагони худ ба Худованд дуо гӯй.
Худои ту, ки намирем, зеро ки мо ба ҳамаи гуноҳҳои худ ин шароратро зам кардаем,
ки аз мо подшоҳе пурсад.
12:20 Ва Самуил ба мардум гуфт: «Натарсед: шумо ҳамаи инро кардаед».
бадӣ: лекин аз пайравии Худованд рӯй нагардонед, балки ба Ӯ хизмат кунед
Худованд бо тамоми дили ту;
12:21 Ва рӯй нагардонед, зеро пас шумо бояд аз паи корҳои беҳуда биравед, ки он
на фоида ва на расонидани; зеро онҳо бехуда ҳастанд.
12:22 Зеро ки Худованд қавми Худро ба хотири исми бузурги худ тарк нахоҳад кард.
зеро ки Худованд писанд омад, ки шуморо қавми Худ кунад.
12:23 Илова бар ин, дар бораи ман, Худо манъ кунад, ки ман дар пеши Худованд гуноҳ кунам
Ман дар ҳаққи шумо дуо гуфтанро бас мекунам, лекин Ман ба шумо некиву ростиро таълим хоҳам дод
роҳ:
12:24 Фақат аз Худованд битарс, ва Ӯро ба ростӣ бо тамоми дили худ бипараст, зеро
фикр кунед, ки ӯ барои шумо чӣ гуна корҳои бузург кардааст.
12:25 Аммо агар боз ҳам бадкорӣ кунед, ҳам худатон ва ҳам нобуд хоҳед шуд
подшоҳи шумо.