1 Самуил
6:1 Ва сандуқи Худованд дар сарзамини фалиштиён ҳафт нафар буд
моҳҳо.
6:2 Ва фалиштиён коҳинон ва фолбинонро даъват намуда, гуфтанд:
Бо сандуқи Худованд чӣ кор кунем? ба мо бигӯед, ки бо куҷо мефиристем
ба ҷои худ.
6:3 Ва гуфтанд: «Агар сандуқи Худои Исроилро бифиристед, нафиристед».
холӣ; лекин ба ҳар сурат, ба ӯ қурбонии гуноҳ баргардонед; он гоҳ шумо хоҳед буд
шифо ёфт ва ба шумо маълум хоҳад шуд, ки чаро дасташ аз он дур нашудааст
шумо.
6:4 Он гоҳ онҳо гуфтанд: «Қурбонии гуноҳ, ки мо хоҳем гирифт, чӣ гуна хоҳад буд».
ба назди ӯ баргардед? Онҳо ҷавоб доданд: «Панҷ зумурри тиллоӣ ва панҷ муши тиллоӣ,
мувофиқи шумораи сарварони фалиштиён: барои як бало
бар ҳамаи шумо ва бар оғоёни шумо буд.
6:5 Бинобар ин шумо тасвирҳои зумуррадҳои худро ва суратҳои мушҳои худро бисозед
ки заминро вайрон мекунанд; ва Худои Исроилро ҳамду сано хоҳед гуфт;
шояд ӯ дасти худро аз шумо сабук кунад ва аз шумо
худоён ва аз замини шумо.
6:6 Пас, шумо низ мисли мисриён ва фиръавн дилҳои худро сахтгир мекунед
дилашонро сахт кардаанд? ҳангоме ки дар байни онҳо корҳои аҷибе карда буд, кард
мардумро нагузоштанд, ва онҳо рафтанд?
6:7 Пас, акнун як аробаи нав созед, ва ду гови ширдеҳро, ки бар он аст, бигиред
юғ наомадааст, ва говро ба ароба баста, гӯсолаҳои онҳоро биёред
хона аз онҳо:
6:8 Ва сандуқи Худовандро гирифта, бар ароба гузоред; ва гузоред
ҷавоҳироти тилло, ки шумо ба ӯ ҳамчун қурбонии гуноҳ дар сандуқе бармегардонед
дар паҳлӯи он; ва фиристед, то биравад.
6:9 Ва бубинед, ки агар он бо роҳи соҳили худ ба Байт-Шемеш мебарояд,
Ӯ ба мо ин бадии бузурге кардааст; лекин агар не, мо хоҳем донист
дасти у нест, ки моро зад: ин фурсате буд, ки бо мо руй дод.
6:10 Ва мардон чунин карданд; ва ду гови ширдеҳро гирифта, ба ароба баста,
ва гӯсолаҳои худро дар хона баста:
6:11 Ва сандуқи Худовандро бар ароба гузоштанд, ва сандуқи
мушҳои тилло ва тасвирҳои эмеродҳои онҳо.
6:12 Ва говҳо роҳи рост ба сӯи Байт-Шемеш равона шуда, равона шуданд
қад-қади шоҳроҳ, ҳангоми рафтан паст заданд ва ба сӯи роҳ нагаштанд
дасти рост ё ба чап; ва оғоёни фалиштиён аз ақиби онҳо рафтанд
то сарҳади Байт-Шемеш.
6:13 Ва аҳли Байт-Шемеш дар водӣ ҳосили гандумро дарав мекарданд;
ва онҳо чашмони худро боло карда, киштиро диданд ва аз дидани он шодӣ карданд.
6:14 Ва ароба ба саҳрои Еҳушаъ, ки аз Байт-Шимӣ буд, омад ва истода,
Дар он ҷо, ки санги бузурге буд, ва онҳо ҳезумро пора мекунанд
ароба кашид ва говҳоро барои Худованд қурбонии сӯхтанӣ овард.
6:15 Ва левизодагон сандуқи Худованд ва сандуқи он буд, ки фуроварданд
бо он, ки дар он ҷавоҳироти тилло буд, ва онҳоро бар бузургон гузоред
санг: ва мардони Байт-Шемеш қурбониҳои сӯхтанӣ ва қурбониҳо меоварданд
дар ҳамон рӯз барои Худованд қурбониҳо мебахшад.
6:16 Ва чун панҷ оғои фалиштиён инро диданд, ба назди онҳо баргаштанд
Экрон худи хамон руз.
6:17 Ва инҳо зумуррадҳои тиллоие мебошанд, ки фалиштиён барои як баргаштанд
қурбонии гуноҳ барои Худованд; барои Ашдод як, барои Ғазза як, барои
Яке Асқалӯн, яке барои Ҷат, яке барои Экрӯн;
6:18 Ва мушҳои тиллоӣ, мувофиқи шумораи ҳамаи шаҳрҳои
Фалиштиён, ки ба панҷ сардор тааллуқ доштанд, ҳам аз шаҳрҳои девордор ва ҳам аз
деҳаҳои деҳот, ҳатто то санги бузурги Ҳобил, ки бар он гузоштанд
ба сандуқи Худованд фуроварда, он санг то имрӯз дар Сандуқ боқӣ мемонад
майдони Еҳушаъ, Байт-Шимӣ.
6:19 Ва ӯ ба мардуми Байт-Шемеш зарба зад, зеро ки онҳо ба даруни замин нигоҳ карда буданд
сандуқи Худованд, ҳатто панҷоҳ ҳазор нафарро бар қавм зарба зад
шасту даҳ нафар, ва қавм гиря мекарданд, зеро ки Худованд дошт
бисьёр одамонро бо куштори бузурге дучор кард.
6:20 Ва мардони Байт-Шемеш гуфтанд: «Кист, ки пеши ин муқаддас истода бошад».
Худовандо? ва аз мо назди кӣ меравад?
6:21 Ва онҳо ба назди сокинони Кириат-Еорим қосидон фиристода, гуфтанд:
Фалиштиён сандуқи Худовандро боз оварданд; поён биёед,
ва онро ба шумо расонед.