1 Самуил 3:1 Ва Самуил кӯдак ба ҳузури Элӣ ба Худованд хизмат мекард. Ва калима Худованд дар он айём гаронбаҳо буд; диди кушод набуд. 3:2 Ва чунин воқеъ шуд, ки дар он вақт, вақте ки Элӣ ба ҷои худ гузошта шуд, ва чашмонаш хира шуданд, ки дида наметавонист; 3:3 Ва пеш аз он ки чароғи Худо дар маъбади Худованд хомӯш шуд, ки дар он ҷо сандуқи Худо буд, ва Самуил ба хоб афтод; 3:4 Ва Худованд Самуилро хонд, ва ӯ ҷавоб дод: «Инак Ман ҳастам». 3:5 Ва ӯ назди Элӣ давида, гуфт: «Инак ман ҳастам; зеро ки маро даъват кардаӣ. Ва у гуфт: «Нахондам; боз хобидан. Ва ӯ рафта, хобид. 3:6 Ва Худованд боз даъват кард, Самуил. Ва Самуил бархоста, назди Элӣ рафт, ва гуфт: «Инак ман ҳастам; зеро ки маро даъват кардаӣ. Ва ӯ ҷавоб дод, ман занг задам не, писарам; боз хобидан. 3:7 Ва Самуил ҳанӯз Худовандро намешинохт, ва каломи Худованд набуд ҳанӯз ба ӯ ошкор шудааст. 3:8 Ва Худованд бори сеюм Самуилро даъват кард. Ва ӯ бархоста, рафт ба Элӣ гуфт: «Инак ман ҳастам; зеро ки маро даъват кардаӣ. Ва Элӣ дарк кард ки Худованд кӯдакро даъват карда буд. 3:9 Бинобар ин Элӣ ба Самуил гуфт: «Бирав, бихобе; Туро даъват кун, то бигӯй: "Эй Худованд, бигӯй"; зеро ки бандаи ту мешунавад. Пас Самуил рафта, дар ҷои худ хобид. 3:10 Ва Худованд омада, бархост, ва чун ҳарвақта нидо кард: Самуил! Самуил. Он гоҳ Самуил ҷавоб дод: «Гап; зеро ки бандаи ту мешунавад. 3:11 Ва Худованд ба Самуил гуфт: «Инак, Ман дар Исроил коре хоҳам кард ки ҳар ду гӯши ҳар касе, ки онро мешунавад, хира мешавад. 3:12 Дар он рӯз ман ҳар он чи гуфтаам, бар зидди Элӣ иҷро хоҳам кард дар бораи хонаи ӯ: ҳангоме ки оғоз мекунам, ман низ ба охир мерасонам. 3:13 Зеро ки Ман ба ӯ гуфтам, ки Ман хонаи ӯро то абад доварӣ хоҳам кард бадӣ, ки ӯ медонад; зеро ки писаронаш худро зишт карданд, ва ӯ онҳоро бознадошт. 3:14 Бинобар ин ман ба хонадони Элӣ қасам хӯрдам, ки гуноҳи Хонаи Элӣ то абад бо қурбонӣ ва ҳадия пок нахоҳад шуд. Подшоҳон 3:15 Ва Самуил то саҳар хобида, дарҳои хонаи Маликро кушод Худованд. Ва Самуил тарсид, ки рӯъёро ба Элӣ нишон диҳад. 3:16 Ва Элӣ Самуилро даъват карда, гуфт: «Эй Самуил, писарам». Ва ӯ ҷавоб дод: «Ин ҷо». ман. 3:17 Ва ӯ гуфт: «Чӣ аст, ки Худованд ба ту гуфт? Ман дуо мекунам онро аз ман пинҳон макун: Худо ба ту чунин кунад ва агар пинҳон кунӣ, аз ин ҳам зиёдтар». ҳар он чи ба ту гуфта буд, аз ман. 3:18 Ва Самуил ҳар чизеро ба ӯ нақл кард, ва ҳеҷ чизро аз ӯ пинҳон накард. Ва гуфт: Ин Худованд аст: бигзор вай он чиро, ки ба назараш хуб менамояд, кунад. 3:19 Ва Самуил калон шуд, ва Худованд бо ӯ буд, ва ҳеҷ як аз вай иҷозат надод сухан ба замин меафтад. 3:20 Ва тамоми Исроил аз Дон то Беэр-Шобаъ медонистанд, ки Самуил ҳаст ки пайғамбари Худованд аст. 3:21 Ва Худованд боз дар Шилӯ зоҳир шуд, зеро ки Худованд Худро ба ӯ зоҳир намуд Самуил дар Шилӯ бо каломи Худованд.