1 Самуил
1:1 Марде аз Раматоимсофим, аз кӯҳи Эфроим буд, ва
Номи ӯ Элқоно, ибни Ёроҳом, ибни Элиҳу, ибни
Тоҳу, писари Зуф, аз эфритӣ:
1:2 Ва ӯ ду зан дошт; номи яке Ҳанно буд, ва номи он
Паниннои дигар ва Фанинно фарзанддор буд, вале Ҳанно фарзанд надошт
кӯдакон.
1:3 Ва ин шахс ҳар сол аз шаҳри худ барои ибодат ва қурбонӣ мерафт
ба Худованди лашкарҳо дар Шилӯ. Ва ду писари Элӣ, Ҳофнӣ ва
Финҳос, коҳинони Худованд дар он ҷо буданд.
1:4 Ва ҳангоме ки вақти қурбонии Элқоно расид, ӯ худро ба Пенинно дод
зан ва ба ҳамаи писаронаш ва духтаронаш, ҳиссаи:
1:5 Аммо ӯ ба Ҳанно ҳиссаи сазовор дод; зеро ки ӯ Ҳаннаро дӯст медошт;
Худованд шиками ӯро баста буд.
1:6 Ва рақиби вай низ дард вайро ба хашм овард, то ки вай ба ташвиш, зеро
Худованд шиками ӯро баста буд.
1:7 Ва чунон ки Ӯ сол ба сол чунин кард, вақте ки вай ба хонаи онон мерафт
Худовандо, вайро ба хашм овард; бинобар ин вай гирист ва нахӯрд.
1:8 Он гоҳ шавҳараш Элқоно ба вай гуфт: «Ҳанно, чаро гиря мекунӣ? ва чаро
намехӯрӣ? ва чаро дили ту ғамгин аст? Оё ман аз ту беҳтар нестам?
аз даҳ писар?
1:9 Ҳамин тавр, Ҳанно пас аз он ки онҳо дар Шилӯ хӯрок хӯрданд, бархост ва баъд аз он ки хӯрданд
маст. Ва Элии коҳин бар курсии назди сутуни маъбад нишаст
ХУДОВАНД.
1:10 Ва ӯ дар талхии рӯҳ буд, ва ба Худованд дуо гуфт, ва гиря
дард.
1:11 Ва вай назр карда, гуфт: «Эй Худованди лашкарҳо, агар рост хоҳӣ,
бар андӯҳи канизи худ ва маро ёд кун ва фаромӯш накун
канизи ту, вале хоҳам ба канизи худ писаре бидиҳад, пас ман
вайро тамоми айёми умраш ба Худованд хоҳад дод, ва нахоҳад буд
ришдор ба сараш меояд.
1:12 Ва чунин воқеъ шуд, вақте ки вай ба ҳузури Худованд дуо мегуфт, Элӣ
даҳонашро қайд кард.
1:13 Акнун Ҳанно, вай дар дили худ гуфт; танхо лабонаш харакат мекарданд, вале овозаш
шунида нашуд, бинобар ин Элӣ гумон кард, ки вай маст шудааст.
1:14 Ва Элӣ ба вай гуфт: «То ба кай маст хоҳӣ буд? майи худро дур кун
аз ту.
1:15 Ва Ҳанно дар ҷавоб гуфт: «Не, оғоям, ман зани ғамгин ҳастам
рӯҳ: Ман на май нӯшидаам ва на нӯшокии спиртӣ, балки рехтам
ҷони ман ба ҳузури Худованд.
1:16 Канизи худро ба духтари Белиал ҳисоб накун, зеро ки аз он
фаровонии шикоят ва ғаму андӯҳи худро то кунун гуфтам.
1:17 Ва Элӣ ҷавоб дода, гуфт: «Ба саломатӣ бирав, ва Худои Исроил ато».
хоҳиши худро, ки аз ӯ талаб кардаӣ.
1:18 Ва ӯ гуфт: «Бигзор канизи ту дар назари ту файз ёбад». Пас зан
рафт ва хӯрд, ва чеҳраи вай дигар ғамгин набуд.
1:19 Ва онҳо субҳи барвақт бархоста, ба ҳузури Худованд саҷда карданд,
ва баргашта, ба хонаи онҳо ба Ромо омаданд, ва Элқоно Ҳанноро шинохт
занаш; ва Худованд вайро ба ёд овард.
1:20 Бинобар ин воқеъ шуд, вақте ки вақт пас аз расидани Ҳанно фаро расид
ҳомила шуда, писаре зоид ва ӯро Самуил ном ниҳода, гуфт:
Зеро ки ман ӯро аз Худованд талаб кардаам.
1:21 Ва он мард Элқона ва тамоми хонадони ӯ барои қурбонӣ ба Худованд баромаданд
қурбонии солона ва назри Ӯ.
1:22 Аммо Ҳанно нарафт; зеро ки вай ба шавҳараш гуфта буд: «Намеравам».
то он даме ки кӯдак аз шир ҷудо шавад, ва он гоҳ ӯро меоварам, то зоҳир шавад
ба ҳузури Худованд, ва дар он ҷо то абад бимонанд.
1:23 Ва шавҳараш Элқоно ба вай гуфт: «Он чи ба назари ту хуб пиндор, бикун; тар
то ӯро аз сина ҷудо кунӣ; танҳо Худованд каломи Худро устувор мекунад. Пас
Зан иқомат кард ва писарашро шир дод, то аз шираш ҷудо кард.
1:24 Ва ҳангоме ки вайро аз сина ҷудо кард, вайро бо се нафар гирифт
гов, як эфа орд ва як шиша шароб оварда, ба Ӯ оварданд
ба хонаи Худованд дар Шилӯ рафт, ва кӯдак хурдсол буд.
1:25 Ва як говро куштанд, ва кӯдакро назди Элӣ оварданд.
1:26 Ва ӯ гуфт: «Эй оғои ман, ба ҳаёти ҷони ту, оғоям, ман он зан ҳастам.
ки дар ин ҷо назди ту истода, ба Худованд дуо мегуфтанд.
1:27 Ман барои ин кӯдак дуо гуфтам; ва Худованд хоҳиши маро ба ман дод, ки ман онро дорам
аз ӯ пурсид:
1:28 Бинобар ин ман низ ӯро ба Худованд қарз додам; то даме ки вай зинда аст
ба Худованд қарз дода мешавад. Ва дар он ҷо ба Худованд саҷда кард.