1 Юҳанно
5:1 Ҳар кӣ имон дорад, ки Исо Масеҳ аст, аз Худо таваллуд ёфтааст, ва ҳама
касе ки таваллудёфтаро дӯст медорад, вайро низ дӯст медорад, ки аз вай таваллуд ёфтааст.
5:2 Аз ин мо медонем, ки мо фарзандони Худоро дӯст медорем, вақте ки мо Худоро дӯст медорем, ва
аҳкоми ӯро риоя кунед.
5:3 Зеро муҳаббати Худо ин аст, ки мо аҳкоми Ӯро риоят кунем, ва Ӯро
фармонҳо ғамгин нестанд.
5:4 Зеро ҳар кӣ аз Худо таваллуд ёфтааст, бар ҷаҳон ғолиб мешавад, ва ин аст
ғалабае, ки ҷаҳонро мағлуб мекунад, ҳатто имони моро.
5:5 Кист, ки бар ҷаҳон ғолиб меояд, вале касе ки имон дорад, ки Исо ҳаст?
Писари Худо?
5:6 Ин аст Он ки бо об ва хун омада, Исои Масеҳ аст; на бо об
танҳо, балки бо об ва хун. Ва ин Рӯҳест, ки шаҳодат медиҳад,
зеро ки Рӯҳ ҳақиқат аст.
5:7 Зеро се ҳастанд, ки дар осмон шаҳодат медиҳанд: Падар, Калом,
ва Рӯҳулқудс; ва ин се яканд.
5:8 Ва се ҳастанд, ки дар рӯи замин шаҳодат медиҳанд, Рӯҳ ва
об ва хун: ва ин се дар як мувофиқанд.
5:9 Агар мо шаҳодати одамонро қабул кунем, шаҳодати Худо бузургтар аст, зеро
ин шаҳодати Худост, ки Ӯ дар бораи Писари Худ шаҳодат додааст.
5:10 Ҳар кӣ ба Писари Худо имон оварад, дар худ шаҳодат дорад
имон намеоварад, ки Худо ӯро дурӯғгӯй кардааст. зеро ба он бовар намекунад
қайд мекунад, ки Худо аз Писари Худ додааст.
5:11 Ва ин шаҳодатест, ки Худо ба мо ҳаёти ҷовидонӣ додааст, ва ин аст
ҳаёт дар Писари Ӯст.
5:12 Ҳар кӣ Писар дорад, ҳаёт дорад; ва ҳар кӣ Писари Худоро надорад, дорад
ҳаёт не.
5:13 Ин чизҳоро ба шумо, ки ба исми Писар имон доред, навиштаам
аз Худо; то бидонед, ки шумо ҳаёти ҷовидонӣ доред, ва то тавонед
ба номи Писари Худо имон оваред.
5:14 Ва ин аст эътимоде, ки мо ба Ӯ дорем, агар аз касе бипурсем
чизеро, ки мувофиқи хости Худ аст, мешунавад:
5:15 Ва агар донем, ки Ӯ моро мешунавад, ҳар чӣ талаб кунем, медонем, ки мо дорем
дархостҳое, ки мо аз ӯ мехостем.
5:16 Агар касе бинад, ки бародари худ гуноҳе мекунад, ки то мамот нест
биталабед, ва Ӯ барои онҳое ки то мамот гуноҳ намекунанд, ба Ӯ ҳаёт хоҳад дод. Он ҷо
гуноҳе то мамот аст: Ман намегӯям, ки вай барои он дуо хоҳад кард.
5:17 Ҳар ноинсофӣ гуноҳ аст, ва гуноҳе нест, ки мамот аст.
5:18 Мо медонем, ки ҳар кӣ аз Худо таваллуд ёфтааст, гуноҳ намекунад; балки вай ин аст
зодаи Худо худро нигоҳ медорад, ва шарир ба ӯ даст намерасонад.
5:19 Ва мо медонем, ки мо аз Худо ҳастем, ва тамоми ҷаҳон дар шарорат хобидааст.
5:20 Ва мо медонем, ки Писари Худо омада, ба мо додааст
фаҳмем, то ки Ӯро бидонем, ки ҳақ аст, ва мо дар Ӯ ҳастем
дуруст аст, ҳатто дар Писараш Исои Масеҳ. Ин аст Худои ҳақиқӣ ва абадӣ
хаёт.
5:21 Эй фарзандон, худро аз бутҳо нигоҳ доред. омин.