1 Юҳанно 1:1 Он чизе ки аз ибтидо буд, ки мо шунидаем, ки мо дорем бо чашмони худ дидаем, ки мо ба он нигоҳ кардаем ва дастҳои худ дорем коркардшуда, аз Каломи ҳаёт; 1:2 (Зеро ки ҳаёт зоҳир шуд, ва мо онро дидем ва шаҳодат медиҳем, ва ба шумо нишон диҳед, ки ҳаёти ҷовидонӣ бо Падар буд ва буд ба мо зоҳир шуд;) 1:3 Он чи дидаем ва шунидаем, ба шумо хабар медиҳем, то ки шумо низ бо мо мушоракат кунед; ва дар ҳақиқат мушорикати мо бо Падар аст, ва бо Писараш Исои Масеҳ. 1:4 Ва ин чизҳоро ба шумо менависем, то ки шодии шумо пур шавад. 1:5 Пас, ин аст паёме ки мо дар бораи Ӯ шунидаем ва ба он эълон мекунем шумо, ки Худо нур аст, ва дар Ӯ ҳеҷ зулмот нест. 1:6 Агар мо гӯем, ки мо бо Ӯ мушоракат дорем, ва дар торикӣ рафтор мекунем, мо Дурӯғ бигӯ ва рост нагӯй: 1:7 Аммо агар мо дар нур рафтор кунем, чунон ки Ӯ дар нур аст, мо мушоракат дорем ва хуни Писари Ӯ Исои Масеҳ моро пок мекунад аз ҳама гуноҳ. 1:8 Агар мо гӯем, ки мо гуноҳе надорем, худамонро фиреб медиҳем, ва рост аст на дар мо. 1:9 Агар мо ба гуноҳҳои худ иқрор шавем, Ӯ амин ва одил аст, ки гуноҳҳои моро биомурзад, ва моро аз ҳар ноинсофӣ пок созад. 1:10 Агар мо гӯем, ки мо гуноҳ накардаем, мо ӯро дурӯғгӯй мекунем, ва каломи Ӯст на дар мо.