1 Юҳанно
1:1 Он чизе ки аз ибтидо буд, ки мо шунидаем, ки мо дорем
бо чашмони худ дидаем, ки мо ба он нигоҳ кардаем ва дастҳои худ дорем
коркардшуда, аз Каломи ҳаёт;
1:2 (Зеро ки ҳаёт зоҳир шуд, ва мо онро дидем ва шаҳодат медиҳем, ва
ба шумо нишон диҳед, ки ҳаёти ҷовидонӣ бо Падар буд ва буд
ба мо зоҳир шуд;)
1:3 Он чи дидаем ва шунидаем, ба шумо хабар медиҳем, то ки шумо низ
бо мо мушоракат кунед; ва дар ҳақиқат мушорикати мо бо Падар аст,
ва бо Писараш Исои Масеҳ.
1:4 Ва ин чизҳоро ба шумо менависем, то ки шодии шумо пур шавад.
1:5 Пас, ин аст паёме ки мо дар бораи Ӯ шунидаем ва ба он эълон мекунем
шумо, ки Худо нур аст, ва дар Ӯ ҳеҷ зулмот нест.
1:6 Агар мо гӯем, ки мо бо Ӯ мушоракат дорем, ва дар торикӣ рафтор мекунем, мо
Дурӯғ бигӯ ва рост нагӯй:
1:7 Аммо агар мо дар нур рафтор кунем, чунон ки Ӯ дар нур аст, мо мушоракат дорем
ва хуни Писари Ӯ Исои Масеҳ моро пок мекунад
аз ҳама гуноҳ.
1:8 Агар мо гӯем, ки мо гуноҳе надорем, худамонро фиреб медиҳем, ва рост аст
на дар мо.
1:9 Агар мо ба гуноҳҳои худ иқрор шавем, Ӯ амин ва одил аст, ки гуноҳҳои моро биомурзад,
ва моро аз ҳар ноинсофӣ пок созад.
1:10 Агар мо гӯем, ки мо гуноҳ накардаем, мо ӯро дурӯғгӯй мекунем, ва каломи Ӯст
на дар мо.