1 Қӯринтиён
9:1 Оё ман ҳавворӣ нестам? ман озод нестам? Оё ман Исои Масеҳи моро надидаам?
Худованд? Оё шумо кори ман дар Худованд нестед?
9:2 Агар ман барои дигарон ҳавворӣ набошам, бешубҳа барои шумо ҳастам;
мӯҳри ҳаввории Ман шумо дар Худованд ҳастед.
9:3 Ҷавоби Ман ба онҳое, ки Маро тафтиш мекунанд, ин аст:
9:4 Оё мо қодир нестем, ки бихӯрем ва бинӯшем?
9:5 Оё мо қудрат надорем, ки дар бораи хоҳар, зан ва инчунин дигаронро роҳбарӣ кунем?
ҳаввориён ва мисли бародарони Худованд ва Кифо?
9:6 Ё танҳо ман ва Барнаббо, оё мо қудрат надорем, ки аз кор даст кашем?
9:7 Кист, ки ҳар вақт бо фармони худ ба ҷанг меравад? ки кишт мекунад а
токзор аст ва аз меваи он намехӯрад? ё ки рамаро мечаронад,
ва аз шири рама намехӯрад?
9:8 Ман инро ҳамчун одам мегӯям? ё шариат низ ҳаминро намегӯяд?
9:9 Зеро ки дар шариати Мусо навишта шудааст: "Даҳонро набанд"
аз барзагов, ки ҷуворимаккаро мекӯбад. Оё Худо барзаговонро ғамхорӣ мекунад?
9:10 Ё инро комилан ба хотири мо мегӯяд? Ба хотири мо, бешубҳа, ин
навишта шудааст: «Он ки шудгоркунанда бо умед шудгор кунад; ва он ки вай
хирмани умед шарики умеди ӯ бошад.
9:11 Агар мо ба шумо чизҳои рӯҳонӣ кошта бошем, оё ин кори бузург аст, агар мо
Оё чизҳои ҷисмонии шуморо дарав хоҳанд кард?
9:12 Агар дигарон ба ин қудрат бар шумо шарик бошанд, оё мо беҳтар нестем?
Бо вуҷуди ин, мо аз ин қудрат истифода накардаем; балки ҳама чиз азоб кашед, мабодо мо
бояд ба башорати Масеҳ халал расонад.
9:13 Оё намедонед, ки хизматгорон дар бораи чизҳои муқаддас зиндагӣ мекунанд?
чизҳои маъбад? ва онҳое ки дар қурбонгоҳ интизорӣ мекашанд, шариканд
бо қурбонгоҳ?
9:14 Ҳамчунин Худованд муқаррар кардааст, ки онҳое ки башорат медиҳанд, бояд
Зиндагии Инҷил.
9:15 Аммо ман ҳеҷ яке аз ин чизҳоро истифода накардаам ва инро нанавиштаам
зеро ки ин барои ман беҳтар буд
бимирад, ба ҷои он ки касе ҷалоли маро нест кунад.
9:16 Зеро, гарчанде ки ман башоратро мавъиза мекунам, ман аз он фахр кардан чизе надорам, зеро
зарурат бар ман гузошта шудааст; Оре, вой бар ҳоли ман, агар мавъиза накунам
башорат!
9:17 Зеро, агар ин корро бо ихтиёри худ кунам, мукофоте дорам, аммо агар бар зидди худам
иродаи Инҷил ба ман супурда шудааст.
9:18 Пас мукофоти ман чист? Дар ҳақиқат, вақте ки ман башоратро мавъиза мекунам, ман метавонам
Инҷили Масеҳро бемузд расонед, то ки ман қудрати худро дар он сӯиистифода накунам
Инҷил.
9:19 Зеро, гарчанде ки ман аз ҳама озод бошам, аммо худамро ғулом кардаам
ҳама, то ки ман бештар ба даст оварам.
9:20 Ва барои яҳудиён мисли яҳудӣ шудам, то ки яҳудиёнро ҷалб намоям; ба онхо
ки тобеи шариат ҳастанд, мисли зери шариат, то ки ба онҳо он чизеро ба даст оварам
дар зери қонун қарор доранд;
9:21 Барои бешариат, мисли бешариат, (бешариат нестанд
Худоё, балки зери шариати Масеҳ,) то ки онҳоеро, ки ҳастанд, ба даст оварам
бе конун.
9:22 Барои нотавонон мисли нотавон шудам, то нотавононро ба даст оварам; Ман ҳама офарида шудаам
ба ҳама чиз чизест, то ки баъзеҳоро наҷот диҳам.
9:23 Ва инро ман ба хотири Инҷил мекунам, то шарики он бошам
бо Шумо.
9:24 Шумо намедонед, ки давандагон ҳама медаванд, лекин як кас мегирад
мукофот? Пас давед, то ба даст оред.
9:25 Ва ҳар касе, ки барои соҳибкорӣ мекӯшад, дар ҳама чиз мӯътадил аст.
Акнун онҳо ин корро барои ба даст овардани тоҷи фосидкунанда мекунанд; вале мо вайроннашавандаем.
9:26 Пас, ман чунон медаванд, на ончунон бешубҳа; Пас бо ман мубориза баред, на ҳамчун яке аз он
ҳаво мезанад:
9:27 Аммо ман зери бадани худ нигоҳ дошта, онро ба мутеъ мегардонам, мабодо аз касе ин кор
маънои онро дорад, ки вақте ки ман ба дигарон мавъиза кардам, ман худам бояд як фоҷиа бошам.