1 Қӯринтиён
7:1 Дар бораи он чи шумо ба ман навиштаед: «Ин барои одам хуб аст».
ба зан даст нарасонад.
7:2 Бо вуҷуди ин, барои пешгирӣ аз зино, бигзор ҳар кас зани худро дошта бошад, ва
бигзор хар зан шавхари худро дошта бошад.
7:3 Бигзор шавҳар ба зан некӣ кунад, инчунин инчунин
зан ба шавҳар.
7:4 Зан қудрати ҷисми худ надорад, балки шавҳар, ва ҳамчунин
ҳамчунин шавҳар бар ҷисми худ қудрат надорад, балки ба зан.
7:5 Аз якдигар фиреб надиҳед, магар ин ки то муддате ризо бошед
Ба рӯза ва намоз бипардозед. ва боз ҳам ҷамъ омада,
ки шайтон шуморо ба сабаби нотавонӣ васваса накунад.
7:6 Аммо ман инро аз рӯи иҷозат мегӯям, на аз рӯи фармон.
7:7 Зеро мехостам, ки ҳама одамон мисли ман бошанд. Аммо ҳар кас дороии худро дорад
атои дурусти Худо, яке пас аз ин ва дигаре баъд аз он.
7:8 Бинобар ин, ба муҷаррадону бевазанон мегӯям, ки барои онҳо хуб аст, агар онҳо
бимонед, чунон ки ман.
7:9 Аммо агар нигоҳ дошта натавонанд, бигзор издивоҷ кунанд, зеро издивоҷ кардан беҳтар аст
аз сӯхтан.
7:10 Ва ба занҳо амр мефармоям, аммо на ман, балки Худованд, бигзор, ки
зан аз шавҳараш дур мешавад:
7:11 Аммо агар вай биравад, бигзор вай муҷаррад бимонад, ё бо вай оштӣ шавад.
шавҳар: ва шавҳар зани худро талоқ надиҳад.
7:12 Аммо ба дигарон мегӯям, на Худованд: агар бародаре зане дошта бошад
имон надорад, ва вай розӣ бошад, ки бо ӯ зиндагӣ кунад, бигзор вай ӯро нагузорад
дур.
7:13 Ва зане ки шавҳаре дорад, ки имон надорад, ва агар шавҳараш бошад
хушнуд аст, ки бо вай зиндагӣ кунад, бигзор вай ӯро тарк накунад.
7:14 Зеро ки шавҳари беимон ба воситаи зан тақдис мешавад, ва
зани беимонро шавҳар тақдис мекунад, вагарна фарзандони шумо мебуданд
нопок; вале ҳоло онҳо муқаддасанд.
7:15 Аммо агар беимон биравад, бигзор равад. Бародар ё хоҳар аст
дар чунин ҳолатҳо зери ғуломӣ нест, балки Худо моро ба сулҳ даъват кардааст.
7:16 Зеро ки ту, эй зан, чӣ медонӣ, ки шавҳари худро наҷот хоҳӣ дод? ё
Ту аз куҷо донӣ, эй мард, зани худро наҷот хоҳӣ дод?
7:17 Аммо, чунон ки Худо ба ҳар кас тақсим кардааст, чунон ки Худованд ҳар кас даъват кардааст
яке, пас бигзор вай роҳ равад. Ва ҳамин тавр ман дар ҳама калисоҳо муқаррар мекунам.
7:18 Оё касе, ки хатна даъват карда мешавад? бигзор вай номахтун нагардад.
Оё касе номахтунӣ даъват карда мешавад? бигзор вай хатна нашавад.
7:19 Хатна ҳеҷ аст, номахтунӣ ҳеҷ аст, ҷуз нигоҳдорӣ
аз аҳкоми Худо.
7:20 Бигзор ҳар кас дар ҳамон даъвате, ки дар он даъват шуда буд, бимонад.
7:21 Оё туро ғулом даъват кардаанд? ғамхорӣ накун, аммо агар метавонӣ
озод карда шудааст, балки онро истифода баред.
7:22 Зеро ки касе ки дар Худованд даъват шудааст, ва банда аст, аз они Худованд аст
инчунин он ки даъватшуда озод аст, аз они Масеҳ аст
хизматгор.
7:23 Шумо бо нархи гарон харида шудаед; бандагони одамон нашавед.
7:24 Эй бародарон, бигзор ҳар кас, ки дар он даъват шудааст, дар он ҷо назди Худо бимонад.
7:25 Дар бораи бокирагон ҳеҷ амре аз Худованд надорам, лекин ман фармони Худро медиҳам
доварӣ, ҳамчун касе ки марҳамати Худовандро ба даст овардааст, то амин бошад.
7:26 Пас, ман фикр мекунам, ки ин барои изтироби ҳозира хуб аст, ман мегӯям:
ки чунин будан барои одам хуб аст.
7:27 Оё ту ба зан бастаӣ? кушиш кунанд, ки аз даст наафтанд. Оё шумо аз он озод шудаед
зан? зан наҷӯед.
7:28 Аммо, ва агар шумо издивоҷ кунед, гуноҳе накардаед; ва агар бокира издивоҷ кунад, вай
гуноҳе накардааст. Бо вуҷуди ин, онҳо дар ҷисм изтироб хоҳанд дошт;
туро раҳм мекунам.
7:29 Аммо инро мегӯям, эй бародарон, вақт кам аст; боқӣ мемонад, ки ҳарду
Онҳое ки зан доранд, гӯё зан надоранд;
7:30 Ва гирякунандагон, гӯё ки гиря накардаанд; ва шодмонӣ мисли
агарчи шод нашуданд; ва мехаранд, гӯё молики онҳост
не;
7:31 Ва онҳое, ки аз ин ҷаҳон истифода мебаранд, мисли он ки суиистифода намекунанд, барои шеваи ин
дунё мегузарад.
7:32 Аммо ман мехоҳам, ки шумо бе эҳтиёт. Он ки муҷаррад аст, ғамхорӣ мекунад
зеро он чи аз они Худованд аст, чӣ тавр Ӯ ба Худованд писанд ояд:
7:33 Аммо никоҳдор дар бораи он чи аз ҷаҳон аст, ғамхорӣ мекунад, ки чӣ тавр
вай метавонад занашро писанд кунад.
7:34 Байни зан ва бокира низ фарқият вуҷуд дорад. Муҷаррад
зан дар бораи чизҳои Худованд ғамхорӣ мекунад, то ки дар ҳарду муқаддас бошад
ҷисм ва рӯҳ, вале зани шавҳардор дар бораи чизҳои худ ғамхорӣ мекунад
дунё, ки чӣ тавр вай ба шавҳараш писанд ояд.
7:35 Ва инро ман ба фоидаи худ мегӯям; на барои он ки ман ба дом афканам
шумо, балки барои он чи зебост, ва барои он ки ба Худованд хидмат кунед
бе парешон.
7:36 Аммо, агар касе гумон кунад, ки худро нисбат ба худаш нороҳат мекунад
бокира, агар вай гули синну соли худро гузарад ва ба ин ниёз ба он ниёз дорад, бигзор вай
он чи хоҳад, бикун, гуноҳ намекунад; бигзор онҳо зан гиранд.
7:37 Бо вуҷуди ин, ҳар кӣ дар дили худ устувор аст, надорад
зарур аст, балки бар иродаи худ қудрат дорад ва дар ихтиёри худ чунин ҳукм кардааст
диле, ки вай бокираи худро нигоҳ дорад, кори хуб мекунад.
7:38 Пас, ҳар кӣ вайро ба шавҳар медиҳад, кори хуб мекунад; балки касе ки медиҳад
вай дар никоҳ нест, беҳтар аст.
7:39 Зан то даме ки шавҳараш зинда аст, ба шариат вобаста аст; аммо агар вай
шавҳар мурда бошад, вай озод аст, ки ба ҳар кӣ хоҳад, издивоҷ кунад; танҳо
дар Худованд.
7:40 Аммо вай хушбахттар аст, агар ӯ ҳамин тавр бимонад, пас аз доварии ман; ва ман низ фикр мекунам
ки ман Рӯҳи Худоро дорам.