1 Қӯринтиён
5:1 Гуфта мешавад, ки дар байни шумо зино вуҷуд дорад ва ғайра
зино на он қадар дар байни халқҳо ном бурда мешавад, он яке
бояд зани падараш дошта бошад.
5:2 Ва шумо мағрур шудаед, ва аз он ки дорад, мотам нагирифтед
ин корро карда, шояд аз миёни шумо гирифта шавад.
5:3 Зеро ки ман дар бадан ғоиб, вале дар рӯҳ ҳозир ҳастам, доварӣ кардам
ки гӯё ман ҳозир будам, дар бораи он ки ин корро кардааст
амал,
5:4 Ба исми Худованди мо Исои Масеҳ, вақте ки шумо ҷамъ шудаед, ва
рӯҳи ман бо қудрати Худованди мо Исои Масеҳ,
5:5 Барои таслим кардани чунин шахс ба шайтон барои ҳалокати ҷисм, ки
рӯҳ метавонад дар рӯзи Худованд Исо наҷот ёбад.
5:6 Ҷалоли шумо хуб нест. Шумо намедонед, ки андаке хамиртуруш хамиртуруш аст
тамоми пора?
5:7 Пас, хамиртуруши кӯҳнаро тоза кунед, то ки шумо хамирраи нав бошед, мисли шумо
фатир. Зеро ки Масеҳ низ фисҳи мо барои мо қурбон шудааст:
5:8 Пас, биёед идро риоя кунем, на бо хамиртуруши кӯҳна ва на бо хамиртуруш
хамиртуруши кина ва бадӣ; балки бо нони фатир
самимият ва ростй.
5:9 Ман ба шумо дар нома навиштаам, ки бо зинокорон ҳамроҳ нашавед:
5:10 Аммо на дар якҷоягӣ бо зинокорони ин ҷаҳон, ё бо
тамаъҷӯ, ё тамаъҷӯён, ё бо бутпарастон; зеро он гоҳ шумо бояд биравед
аз дунё.
5:11 Аммо ҳоло ман ба шумо навиштаам, ки агар касе бошад, ҳамроҳ нашавед
бародар номида мешавад зинокор ё тамаъкор ё бутпараст ё а
рейлер, ё майзада, ё тамаъҷӯ; бо чунин кас не
бихӯред.
5:12 Зеро ки ман чӣ кор кунам, то онҳоро низ дар берун доварӣ кунам? накун
ки дар дохили он ҳастанд, доварӣ кунед?
5:13 Аммо онҳое ки берунанд, Худо доварӣ мекунад. Аз ин рӯ, аз миёни худ дур кунед
худатон он шахси шарир.