1 Қӯринтиён 5:1 Гуфта мешавад, ки дар байни шумо зино вуҷуд дорад ва ғайра зино на он қадар дар байни халқҳо ном бурда мешавад, он яке бояд зани падараш дошта бошад. 5:2 Ва шумо мағрур шудаед, ва аз он ки дорад, мотам нагирифтед ин корро карда, шояд аз миёни шумо гирифта шавад. 5:3 Зеро ки ман дар бадан ғоиб, вале дар рӯҳ ҳозир ҳастам, доварӣ кардам ки гӯё ман ҳозир будам, дар бораи он ки ин корро кардааст амал, 5:4 Ба исми Худованди мо Исои Масеҳ, вақте ки шумо ҷамъ шудаед, ва рӯҳи ман бо қудрати Худованди мо Исои Масеҳ, 5:5 Барои таслим кардани чунин шахс ба шайтон барои ҳалокати ҷисм, ки рӯҳ метавонад дар рӯзи Худованд Исо наҷот ёбад. 5:6 Ҷалоли шумо хуб нест. Шумо намедонед, ки андаке хамиртуруш хамиртуруш аст тамоми пора? 5:7 Пас, хамиртуруши кӯҳнаро тоза кунед, то ки шумо хамирраи нав бошед, мисли шумо фатир. Зеро ки Масеҳ низ фисҳи мо барои мо қурбон шудааст: 5:8 Пас, биёед идро риоя кунем, на бо хамиртуруши кӯҳна ва на бо хамиртуруш хамиртуруши кина ва бадӣ; балки бо нони фатир самимият ва ростй. 5:9 Ман ба шумо дар нома навиштаам, ки бо зинокорон ҳамроҳ нашавед: 5:10 Аммо на дар якҷоягӣ бо зинокорони ин ҷаҳон, ё бо тамаъҷӯ, ё тамаъҷӯён, ё бо бутпарастон; зеро он гоҳ шумо бояд биравед аз дунё. 5:11 Аммо ҳоло ман ба шумо навиштаам, ки агар касе бошад, ҳамроҳ нашавед бародар номида мешавад зинокор ё тамаъкор ё бутпараст ё а рейлер, ё майзада, ё тамаъҷӯ; бо чунин кас не бихӯред. 5:12 Зеро ки ман чӣ кор кунам, то онҳоро низ дар берун доварӣ кунам? накун ки дар дохили он ҳастанд, доварӣ кунед? 5:13 Аммо онҳое ки берунанд, Худо доварӣ мекунад. Аз ин рӯ, аз миёни худ дур кунед худатон он шахси шарир.