Psalmet 144:1 I bekuar qoftë Zoti, forca ime, që i mëson duart e mia të luftojnë dhe gishtat për të luftuar: 144:2 Mirësia ime dhe kështjella ime; kulla ime e lartë dhe çlirimtari im; imja mburojë dhe ai tek i cili kam besim; që më nënshtron popullin tim. 144:3 Ç'është njeriu, o Zot, që ti ta njohësh? ose biri i njeriut, se ti i jep llogari atij! 144:4 Njeriu i ngjan kotësisë; ditët e tij janë si hija që kalon. 144:5 Përkuli qiejt e tu, o Zot, dhe zbrit; prek malet dhe ato do të pi duhan. 144:6 Hidhni vetëtimat dhe shpërndajini; hidhni shigjetat e tua dhe shkatërrojnë ato. 144:7 Dërgoje dorën nga lart; më çliro dhe më çliro nga ujërat e mëdha, nga dora e fëmijëve të çuditshëm; 144:8 Goja e të cilëve thotë kotësi dhe dora e djathtë e tyre është e djathta gënjeshtrës. 144:9 Unë do të këndoj një këngë të re, o Perëndi, mbi një psaltër dhe një do të të këndoj lavde me vegël me dhjetë tela. 144:10 Është ai që u jep shpëtim mbretërve, që e çliron Davidin e tij shërbëtor nga shpata e dëmshme. 144:11 Më çliro dhe më çliro nga duart e fëmijëve të huaj, goja e të cilëve flet kotësi dhe dora e djathtë e tyre është e djathta e gënjeshtrës. 144:12 që djemtë tanë të jenë si bimët e rritura në rininë e tyre; që tonë vajzat mund të jenë si gurë qoshe, të lëmuar pas shëmbëlltyrës së a pallati: 144:13 që kokrrat tona të mbushen dhe të kenë çdo lloj rezerve; dele mund të pjellin mijëra e dhjetë mijëra në rrugët tona: 144:14 që qet tanë të jenë të fortë në punë; që të mos ketë asnjë depërtim, as duke dale; që të mos ketë ankesa në rrugët tona. 144:15 Lum ai popull, që është në një rast të tillë: po, i lumtur është ai popull, Perëndia i të cilit është Zoti.