Psalmet
144:1 I bekuar qoftë Zoti, forca ime, që i mëson duart e mia të luftojnë dhe
gishtat për të luftuar:
144:2 Mirësia ime dhe kështjella ime; kulla ime e lartë dhe çlirimtari im; imja
mburojë dhe ai tek i cili kam besim; që më nënshtron popullin tim.
144:3 Ç'është njeriu, o Zot, që ti ta njohësh? ose biri i njeriut,
se ti i jep llogari atij!
144:4 Njeriu i ngjan kotësisë; ditët e tij janë si hija që kalon.
144:5 Përkuli qiejt e tu, o Zot, dhe zbrit; prek malet dhe ato
do të pi duhan.
144:6 Hidhni vetëtimat dhe shpërndajini; hidhni shigjetat e tua dhe
shkatërrojnë ato.
144:7 Dërgoje dorën nga lart; më çliro dhe më çliro nga ujërat e mëdha,
nga dora e fëmijëve të çuditshëm;
144:8 Goja e të cilëve thotë kotësi dhe dora e djathtë e tyre është e djathta
gënjeshtrës.
144:9 Unë do të këndoj një këngë të re, o Perëndi, mbi një psaltër dhe një
do të të këndoj lavde me vegël me dhjetë tela.
144:10 Është ai që u jep shpëtim mbretërve, që e çliron Davidin e tij
shërbëtor nga shpata e dëmshme.
144:11 Më çliro dhe më çliro nga duart e fëmijëve të huaj, goja e të cilëve
flet kotësi dhe dora e djathtë e tyre është e djathta e gënjeshtrës.
144:12 që djemtë tanë të jenë si bimët e rritura në rininë e tyre; që tonë
vajzat mund të jenë si gurë qoshe, të lëmuar pas shëmbëlltyrës së a
pallati:
144:13 që kokrrat tona të mbushen dhe të kenë çdo lloj rezerve;
dele mund të pjellin mijëra e dhjetë mijëra në rrugët tona:
144:14 që qet tanë të jenë të fortë në punë; që të mos ketë asnjë depërtim, as
duke dale; që të mos ketë ankesa në rrugët tona.
144:15 Lum ai popull, që është në një rast të tillë: po, i lumtur është ai popull,
Perëndia i të cilit është Zoti.