Psalmet
137:1 Pranë lumenjve të Babilonisë, atje u ulëm, po, qanim kur ne
u kujtua Sioni.
137:2 Ne i varëm harpat tona në shelgjet në mes të saj.
137:3 Sepse atje ata që na çuan në robëri na kërkuan një këngë; dhe
ata që na shkatërruan kërkonin nga ne gëzimin, duke thënë: "Na këndoni një nga ato".
këngët e Sionit.
137:4 Si do të këndojmë këngën e Zotit në një vend të huaj?
137:5 Në rast se të harroj, o Jeruzalem, dora ime e djathtë le të harrojë dinakërinë e saj.
137:6 Nëse nuk të kujtoj, gjuha ime le të mbërthehet në çatinë e gojës sime;
nëse nuk e parapëlqej Jeruzalemin mbi gëzimin tim kryesor.
137:7 Kujto, o Zot, bijtë e Edomit në ditën e Jeruzalemit; OBSH
tha: "Ngriteni, ngrijeni deri në themelin e tij".
137:8 O bijë e Babilonisë, që do të shkatërrohesh; i lumtur do të jetë ai, se
të shpërblen ashtu siç na ke shërbyer.
137:9 Lum ai që merr dhe i godet të vegjlit e tu
gurë.