Psalmet 137:1 Pranë lumenjve të Babilonisë, atje u ulëm, po, qanim kur ne u kujtua Sioni. 137:2 Ne i varëm harpat tona në shelgjet në mes të saj. 137:3 Sepse atje ata që na çuan në robëri na kërkuan një këngë; dhe ata që na shkatërruan kërkonin nga ne gëzimin, duke thënë: "Na këndoni një nga ato". këngët e Sionit. 137:4 Si do të këndojmë këngën e Zotit në një vend të huaj? 137:5 Në rast se të harroj, o Jeruzalem, dora ime e djathtë le të harrojë dinakërinë e saj. 137:6 Nëse nuk të kujtoj, gjuha ime le të mbërthehet në çatinë e gojës sime; nëse nuk e parapëlqej Jeruzalemin mbi gëzimin tim kryesor. 137:7 Kujto, o Zot, bijtë e Edomit në ditën e Jeruzalemit; OBSH tha: "Ngriteni, ngrijeni deri në themelin e tij". 137:8 O bijë e Babilonisë, që do të shkatërrohesh; i lumtur do të jetë ai, se të shpërblen ashtu siç na ke shërbyer. 137:9 Lum ai që merr dhe i godet të vegjlit e tu gurë.