Psalmet 104:1 Beko, shpirti im, Zotin. O Zot, Perëndia im, ti je shumë i madh; ti je i veshur me nder e madhështi. 104:2 që mbulohesh me dritë si me një rrobe, që shtrihesh qiejt si një perde: 104:3 Ai vendos trarët e dhomave të tij në ujë, që bën retë qerren e tij: që ecën mbi krahët e erës; 104:4 Ai i bën engjëjt e tij shpirtra; ministrat e tij një zjarr flakërues: 104:5 që hodhi themelet e tokës, që ajo të mos hiqet ndonjëherë. 104:6 E mbulove me humnerë si me një rrobe; ujërat u ndalën mbi male. 104:7 Nga qortimi yt ata ikën; me zërin e bubullimës sate ata u larguan me shpejtësi. 104:8 Ata ngjiten nëpër male; zbresin nëpër lugina deri në atë vend që ti ke themeluar për ta. 104:9 Ti ke vendosur një kufi që të mos kalojnë; që ata të mos kthehen përsëri për të mbuluar tokën. 104:10 Ai i dërgon burimet në luginat, që rrjedhin midis kodrave. 104:11 U japin të pijnë çdo bishe të fushës; gomarët e egër i shuajnë etje. 104:12 Pranë tyre do të banojnë shpendët e qiellit, të cilët këndojnë ndër degë. 104:13 Ai ujit kodrat nga dhomat e tij; toka është e ngopur me fryt i veprave të tua. 104:14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bari për shërbimin e njeri: që të nxjerrë ushqim nga toka; 104:15 verë që gëzon zemrën e njeriut dhe vaj për fytyrën e tij shkëlqim dhe bukë që forcon zemrën e njeriut. 104:16 Pemët e Zotit janë plot me fara; kedrat e Libanit, të cilat ai ka mbjellë; 104:17 Aty ku zogjtë bëjnë foletë e tyre, sa për lejlekun, bredhi është Shtepia e saj. 104:18 Kodrat e larta janë një strehë për dhitë e egra; dhe shkëmbinjtë për kone. 104:19 Ai e caktoi hënën për stinët; dielli e njeh perëndimin e tij. 104:20 Ti bën errësirën dhe është natë, ku të gjitha kafshët e pylli zvarritet. 104:21 Luanët e vegjël vrumbullojnë pas gjahut të tyre dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre. 104:22 Dielli lind, ata mblidhen dhe i shtrijnë brenda strofullat e tyre. 104:23 Njeriu del në punën e tij dhe në mundin e tij deri në mbrëmje. 104:24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! me urtësi i ke bërë të gjitha: toka është plot me pasuritë e tua. 104:25 Kështu është ky det i madh dhe i gjerë, në të cilin ka gjëra që zvarriten të panumërta, si kafshët e vogla dhe të mëdha. 104:26 Aty shkojnë anijet; aty është ai Leviathani, të cilin e ke bërë të luajë aty. 104:27 Të gjithë këta presin te ti; që t'u japësh ushqimin e tyre në kohën e duhur sezoni. 104:28 që t'u japësh ata mbledhin; ti hap dorën tënde, ata janë e mbushur me të mira. 104:29 Ti e fsheh fytyrën tënde, ata janë të shqetësuar; ti ua merr frymën, ata vdesin dhe kthehen në pluhurin e tyre. 104:30 Ti dërgon shpirtin tënd, ata janë krijuar dhe ti ripërtërin faqe e dheut. 104:31 Lavdia e Zotit do të vazhdojë përjetë; Zoti do të gëzohet veprat e tij. 104:32 Ai shikon tokën dhe ajo dridhet; ai prek kodrat dhe ata pinë duhan. 104:33 Unë do t'i këndoj Zotit deri sa të jetoj; do t'i këndoj lavde Zot ndërsa unë kam qenien time. 104:34 Mendimi im për të do të jetë i ëmbël; do të gëzohem te Zoti. 104:35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët të mos jenë më shumë. Beko Zotin, shpirti im. Lëvdoni Zotin.