Psalmet
104:1 Beko, shpirti im, Zotin. O Zot, Perëndia im, ti je shumë i madh; ti je
i veshur me nder e madhështi.
104:2 që mbulohesh me dritë si me një rrobe, që shtrihesh
qiejt si një perde:
104:3 Ai vendos trarët e dhomave të tij në ujë, që bën
retë qerren e tij: që ecën mbi krahët e erës;
104:4 Ai i bën engjëjt e tij shpirtra; ministrat e tij një zjarr flakërues:
104:5 që hodhi themelet e tokës, që ajo të mos hiqet
ndonjëherë.
104:6 E mbulove me humnerë si me një rrobe; ujërat u ndalën
mbi male.
104:7 Nga qortimi yt ata ikën; me zërin e bubullimës sate ata u larguan me shpejtësi.
104:8 Ata ngjiten nëpër male; zbresin nëpër lugina deri në atë vend
që ti ke themeluar për ta.
104:9 Ti ke vendosur një kufi që të mos kalojnë; që ata të mos kthehen
përsëri për të mbuluar tokën.
104:10 Ai i dërgon burimet në luginat, që rrjedhin midis kodrave.
104:11 U japin të pijnë çdo bishe të fushës; gomarët e egër i shuajnë
etje.
104:12 Pranë tyre do të banojnë shpendët e qiellit, të cilët këndojnë
ndër degë.
104:13 Ai ujit kodrat nga dhomat e tij; toka është e ngopur me
fryt i veprave të tua.
104:14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bari për shërbimin e
njeri: që të nxjerrë ushqim nga toka;
104:15 verë që gëzon zemrën e njeriut dhe vaj për fytyrën e tij
shkëlqim dhe bukë që forcon zemrën e njeriut.
104:16 Pemët e Zotit janë plot me fara; kedrat e Libanit, të cilat ai
ka mbjellë;
104:17 Aty ku zogjtë bëjnë foletë e tyre, sa për lejlekun, bredhi është
Shtepia e saj.
104:18 Kodrat e larta janë një strehë për dhitë e egra; dhe shkëmbinjtë për
kone.
104:19 Ai e caktoi hënën për stinët; dielli e njeh perëndimin e tij.
104:20 Ti bën errësirën dhe është natë, ku të gjitha kafshët e
pylli zvarritet.
104:21 Luanët e vegjël vrumbullojnë pas gjahut të tyre dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.
104:22 Dielli lind, ata mblidhen dhe i shtrijnë brenda
strofullat e tyre.
104:23 Njeriu del në punën e tij dhe në mundin e tij deri në mbrëmje.
104:24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! me urtësi i ke bërë të gjitha:
toka është plot me pasuritë e tua.
104:25 Kështu është ky det i madh dhe i gjerë, në të cilin ka gjëra që zvarriten të panumërta,
si kafshët e vogla dhe të mëdha.
104:26 Aty shkojnë anijet; aty është ai Leviathani, të cilin e ke bërë të luajë
aty.
104:27 Të gjithë këta presin te ti; që t'u japësh ushqimin e tyre në kohën e duhur
sezoni.
104:28 që t'u japësh ata mbledhin; ti hap dorën tënde, ata janë
e mbushur me të mira.
104:29 Ti e fsheh fytyrën tënde, ata janë të shqetësuar; ti ua merr frymën,
ata vdesin dhe kthehen në pluhurin e tyre.
104:30 Ti dërgon shpirtin tënd, ata janë krijuar dhe ti ripërtërin
faqe e dheut.
104:31 Lavdia e Zotit do të vazhdojë përjetë; Zoti do të gëzohet
veprat e tij.
104:32 Ai shikon tokën dhe ajo dridhet; ai prek kodrat dhe
ata pinë duhan.
104:33 Unë do t'i këndoj Zotit deri sa të jetoj; do t'i këndoj lavde
Zot ndërsa unë kam qenien time.
104:34 Mendimi im për të do të jetë i ëmbël; do të gëzohem te Zoti.
104:35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët të mos jenë
më shumë. Beko Zotin, shpirti im. Lëvdoni Zotin.