Psalmet 77:1 I thirra Perëndisë me zërin tim, madje Perëndisë me zërin tim; dhe ai dha vesh me mua. 77:2 Ditën e fatkeqësisë sime kërkova Zotin; plaga ime rrodhi natën, dhe nuk pushoi; shpirti im nuk pranoi të ngushëllohej. 77:3 Kujtova Perëndinë dhe u trondita; u ankua dhe fryma ime u bë i dërrmuar. Selah. 77:4 Ti i mban sytë e mi zgjuar; jam aq i shqetësuar sa nuk mund të flas. 77:5 Kam marrë parasysh ditët e lashta, vitet e lashtësisë. 77:6 Unë thërras të kujtoj këngën time natën; komunikoj me timen zemra dhe fryma ime kërkoi me zell. 77:7 A do të flakë Zoti përjetë? dhe a nuk do të jetë më i favorshëm? 77:8 A është zhdukur përgjithmonë mirësia e tij? premtimi i tij dështon përgjithmonë? 77:9 A ka harruar Perëndia të jetë i mëshirshëm? Ai me zemërim e mbylli zemërimin e tij mëshira? Selah. 77:10 Unë thashë: "Kjo është dobësia ime, por do të kujtoj vitet e tij". dora e djathtë e Më të Lartit. 77:11 Unë do të kujtoj veprat e Zotit; mrekullitë e vjetra. 77:12 Do të meditoj gjithashtu për të gjitha veprat e tua dhe do të flas për veprat e tua. 77:13 Rruga jote, o Perëndi, është në shenjtërore; kush është një Perëndi kaq i madh sa Perëndia ynë? 77:14 Ti je Perëndia që bën mrekulli; ti ke shpallur fuqinë tënde mes njerëzve. 77:15 Me krahun tënd ke shpenguar popullin tënd, bijtë e Jakobit dhe Jozefi. Selah. 77:16 Ujërat të panë, o Perëndi, ujërat të panë; kishin frikë: të edhe thellësitë ishin të trazuara. 77:17 Retë derdhën ujë, qiejt lëshuan një zhurmë, shigjetat e tua shkoi edhe jashtë vendit. 77:18 Zëri i bubullimës sate ishte në qiell; vetëtimat i ndriçuan botë: toka u drodh dhe u drodh. 77:19 Rruga jote është në det, rruga jote në ujërat e mëdha dhe jote hapat nuk dihen. 77:20 Ti e drejtove popullin tënd si një kope me dorën e Moisiut dhe të Aaronit.