Psalmet
77:1 I thirra Perëndisë me zërin tim, madje Perëndisë me zërin tim; dhe ai dha
vesh me mua.
77:2 Ditën e fatkeqësisë sime kërkova Zotin; plaga ime rrodhi natën,
dhe nuk pushoi; shpirti im nuk pranoi të ngushëllohej.
77:3 Kujtova Perëndinë dhe u trondita; u ankua dhe fryma ime u bë
i dërrmuar. Selah.
77:4 Ti i mban sytë e mi zgjuar; jam aq i shqetësuar sa nuk mund të flas.
77:5 Kam marrë parasysh ditët e lashta, vitet e lashtësisë.
77:6 Unë thërras të kujtoj këngën time natën; komunikoj me timen
zemra dhe fryma ime kërkoi me zell.
77:7 A do të flakë Zoti përjetë? dhe a nuk do të jetë më i favorshëm?
77:8 A është zhdukur përgjithmonë mirësia e tij? premtimi i tij dështon përgjithmonë?
77:9 A ka harruar Perëndia të jetë i mëshirshëm? Ai me zemërim e mbylli zemërimin e tij
mëshira? Selah.
77:10 Unë thashë: "Kjo është dobësia ime, por do të kujtoj vitet e tij".
dora e djathtë e Më të Lartit.
77:11 Unë do të kujtoj veprat e Zotit;
mrekullitë e vjetra.
77:12 Do të meditoj gjithashtu për të gjitha veprat e tua dhe do të flas për veprat e tua.
77:13 Rruga jote, o Perëndi, është në shenjtërore; kush është një Perëndi kaq i madh sa Perëndia ynë?
77:14 Ti je Perëndia që bën mrekulli; ti ke shpallur fuqinë tënde
mes njerëzve.
77:15 Me krahun tënd ke shpenguar popullin tënd, bijtë e Jakobit dhe
Jozefi. Selah.
77:16 Ujërat të panë, o Perëndi, ujërat të panë; kishin frikë: të
edhe thellësitë ishin të trazuara.
77:17 Retë derdhën ujë, qiejt lëshuan një zhurmë, shigjetat e tua
shkoi edhe jashtë vendit.
77:18 Zëri i bubullimës sate ishte në qiell; vetëtimat i ndriçuan
botë: toka u drodh dhe u drodh.
77:19 Rruga jote është në det, rruga jote në ujërat e mëdha dhe jote
hapat nuk dihen.
77:20 Ti e drejtove popullin tënd si një kope me dorën e Moisiut dhe të Aaronit.