Psalmet 39:1 Unë thashë: "Do të kujdesem për rrugët e mia, që të mos mëkatoj me gjuhën time". do ta mbajë gojën time me fre, ndërsa i pabesi është para meje. 39:2 Isha memec nga heshtja, heshtja edhe nga e mira; dhe pikëllimi im u trazua. 39:3 Zemra ime ishte ndezur brenda meje, ndërsa mendoja për zjarrin e djegur; pastaj fola me gjuhe, 39:4 O Zot, më bëj të di fundin tim dhe masën e ditëve të mia, cila është ajo. që të di sa i dobët jam. 39:5 Ja, ti i ke bërë ditët e mia si një pëllëmbë dore; dhe mosha ime është si asgjë para teje: me të vërtetë çdo njeri është në gjendjen e tij më të mirë kotësi. Selah. 39:6 Me të vërtetë çdo njeri ecën në një shfaqje të kotë; me siguri ata janë të shqetësuar në kot: ai grumbullon pasuri dhe nuk di kush do t'i mbledhë ato. 39:7 Dhe tani, o Zot, çfarë të pres? shpresa ime është te ti. 39:8 Më çliro nga të gjitha shkeljet e mia; mos më bëj turpin e të tjerëve budallaqe. 39:9 Isha memec, nuk e hapa gojën; sepse e bëre. 39:10 Largo nga unë goditjen tënde; jam konsumuar nga goditja e dorës sate. 39:11 Kur e ndreq njeriun me qortime për paudhësi, ti bën bukurinë e konsumuar si tenja: me siguri çdo njeri është kotësi. Selah. 39:12 Dëgjo lutjen time, o Zot, dhe dëgjo britmën time; mos heshtni lotët e mi, sepse unë jam një i huaj me ty dhe një i huaj si të gjithë baballarët ishin. 39:13 Më kurse mua, që të marr forcë para se të shkoj që këtej dhe të jem jo më shumë.