Punë
10:1 Shpirti im është i lodhur nga jeta ime; Unë do ta lë mbi vete ankesën time; I
do të flasë në hidhërimin e shpirtit tim.
10:2 Unë do t'i them Perëndisë: Mos më dëno; më trego pse ti
kontestoni me mua.
10:3 A është mirë për ty që të shtypësh, që të bësh?
përbuz veprën e duarve të tua dhe shkëlqe mbi këshillën e të
të ligë?
10:4 A ke sy prej mishi? apo e sheh si e sheh njeriu?
10:5 A janë ditët e tua si ditët e njeriut? janë vitet e tua si ditë njeriu,
10:6 Që kërkon paudhësinë time dhe kërkon mëkatin tim?
10:7 Ti e di që unë nuk jam i lig; dhe nuk ka asnjë që mund të shpëtojë
nga dora jote.
10:8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë formuar rreth e qark; por ti
do të më shkatërrosh.
10:9 Mos harro, të lutem, që më ke bërë si balta; dhe venitje
ti më bën përsëri në pluhur?
10:10 A nuk më ke derdhur si qumësht dhe nuk më ke gjizë si djathë?
10:11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe mish dhe më ke rrethuar me kocka
dhe gjilpëra.
10:12 Ti më ke dhënë jetë dhe favore dhe vizita jote ka ruajtur
shpirti im.
10:13 Dhe këto gjëra i ke fshehur në zemrën tënde: e di që kjo është me
ty.
10:14 Nëse mëkatoj, atëherë ti më shënon dhe nuk do të më çlirosh nga imi
paudhësi.
10:15 Nëse jem i keq, mjerë unë; dhe nëse jam i drejtë, nuk do të ngre akoma
lart kokën time. jam plot konfuzion; prandaj shiko pikëllimin tim;
10:16 Sepse rritet. Ti më gjuan si një luan i egër dhe përsëri ti
tregohu i mrekullueshëm për mua.
10:17 Ti i ripërtërin dëshmitarët e tu kundër meje dhe e shton indinjatën tënde
mbi mua; ndryshimet dhe lufta janë kundër meje.
10:18 Pse, pra, më nxore nga barku i nënës? Oh sikur të kisha
dha shpirt, dhe asnjë sy nuk më kishte parë!
10:19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha qenë; Duhej të isha bartur
nga barku në varr.
10:20 A nuk janë të pakta ditët e mia? pusho atëherë dhe më lër të qetë që të marr
rehati pak,
10:21 Para se të shkoj nga nuk do të kthehem, madje në tokën e errësirës dhe
hija e vdekjes;
10:22 Një tokë errësirë, si vetë errësira; dhe nga hija e vdekjes,
pa asnjë rend dhe ku drita është si errësira.