Punë 10:1 Shpirti im është i lodhur nga jeta ime; Unë do ta lë mbi vete ankesën time; I do të flasë në hidhërimin e shpirtit tim. 10:2 Unë do t'i them Perëndisë: Mos më dëno; më trego pse ti kontestoni me mua. 10:3 A është mirë për ty që të shtypësh, që të bësh? përbuz veprën e duarve të tua dhe shkëlqe mbi këshillën e të të ligë? 10:4 A ke sy prej mishi? apo e sheh si e sheh njeriu? 10:5 A janë ditët e tua si ditët e njeriut? janë vitet e tua si ditë njeriu, 10:6 Që kërkon paudhësinë time dhe kërkon mëkatin tim? 10:7 Ti e di që unë nuk jam i lig; dhe nuk ka asnjë që mund të shpëtojë nga dora jote. 10:8 Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë formuar rreth e qark; por ti do të më shkatërrosh. 10:9 Mos harro, të lutem, që më ke bërë si balta; dhe venitje ti më bën përsëri në pluhur? 10:10 A nuk më ke derdhur si qumësht dhe nuk më ke gjizë si djathë? 10:11 Ti më ke veshur me lëkurë dhe mish dhe më ke rrethuar me kocka dhe gjilpëra. 10:12 Ti më ke dhënë jetë dhe favore dhe vizita jote ka ruajtur shpirti im. 10:13 Dhe këto gjëra i ke fshehur në zemrën tënde: e di që kjo është me ty. 10:14 Nëse mëkatoj, atëherë ti më shënon dhe nuk do të më çlirosh nga imi paudhësi. 10:15 Nëse jem i keq, mjerë unë; dhe nëse jam i drejtë, nuk do të ngre akoma lart kokën time. jam plot konfuzion; prandaj shiko pikëllimin tim; 10:16 Sepse rritet. Ti më gjuan si një luan i egër dhe përsëri ti tregohu i mrekullueshëm për mua. 10:17 Ti i ripërtërin dëshmitarët e tu kundër meje dhe e shton indinjatën tënde mbi mua; ndryshimet dhe lufta janë kundër meje. 10:18 Pse, pra, më nxore nga barku i nënës? Oh sikur të kisha dha shpirt, dhe asnjë sy nuk më kishte parë! 10:19 Do të kisha qenë sikur të mos kisha qenë; Duhej të isha bartur nga barku në varr. 10:20 A nuk janë të pakta ditët e mia? pusho atëherë dhe më lër të qetë që të marr rehati pak, 10:21 Para se të shkoj nga nuk do të kthehem, madje në tokën e errësirës dhe hija e vdekjes; 10:22 Një tokë errësirë, si vetë errësira; dhe nga hija e vdekjes, pa asnjë rend dhe ku drita është si errësira.