Judith 7:1 Të nesërmen Holoferni komandoi tërë ushtrinë e tij dhe tërë popullin e tij erdhën për të marrë pjesën e tij, që të largonin kampin e tyre kundër Bethulia, për të marrë përpara të përpjetat e malit dhe për të bërë luftë kundër bijve të Izraelit. 7:2 Atë ditë trimat e tyre hoqën kampet e tyre dhe ushtria e tyre njerëzit e luftës ishin njëqind e shtatëdhjetë mijë këmbësorë dhe dymbëdhjetë mijëra kalorës, përveç bagazheve, dhe njerëz të tjerë që ishin në këmbë mes tyre, një turmë shumë e madhe. 7:3 Dhe fushuan në luginën afër Bethulias, pranë burimit, dhe ata u përhapën gjerësisht në Dothaim deri në Belmaim dhe në gjatësia nga Bethulia deri në Cynamon, që ndodhet përballë Esdraelonit. 7:4 Tani bijtë e Izraelit, kur panë turmën e tyre, ishin i shqetësuar shumë dhe secili i tha fqinjit të tij: "Tani do të jenë këto". njerëzit lëpijnë faqen e dheut; për as malet e larta, as luginat, as kodrat nuk mund të përballojnë peshën e tyre. 7:5 Atëherë secili mori armët e tij të luftës dhe mbasi ato u ndezën zjarrit mbi kullat e tyre, ata qëndruan dhe vëzhguan gjithë atë natë. 7:6 Por ditën e dytë Holoferni nxori jashtë të gjithë kalorësit e tij pamja e bijve të Izraelit që ishin në Bethuli, 7:7 Shikoi rrugët deri në qytet dhe arriti te burimet e ujërat e tyre, i mori dhe vendosi garnizone luftëtarësh mbi ta, dhe ai vetë u largua drejt popullit të tij. 7:8 Atëherë iu afruan tërë krerët e bijve të Esaut dhe tërë ata guvernatorët e popullit të Moabit dhe kapitenët e bregut të detit dhe tha, 7:9 Le të dëgjojë tani një fjalë zotëria ynë, që të mos ketë asnjë përmbysje te ti ushtria. 7:10 Sepse ky popull i bijve të Izraelit nuk ka besim në shtizat e tyre, por në lartësinë e maleve ku banojnë, sepse nuk është lehtë për t'u ngjitur në majat e maleve të tyre. 7:11 Tani, pra, zotëria im, mos luftoni kundër tyre në grup lufte dhe nuk do të humbasë as edhe një njeri nga populli yt. 7:12 Qëndro në kampin tënd dhe ruaj tërë njerëzit e ushtrisë sate dhe lëre tëndin shërbëtorët marrin në duart e tyre burimin e ujit që rrjedh rrëzë malit: 7:13 Sepse të gjithë banorët e Bethulias e kanë ujin që andej; kështu do të etja i vrit ata dhe ata do të heqin dorë nga qyteti i tyre, ne dhe tonën njerëzit do të ngjiten në majat e maleve që janë afër dhe do kamp mbi ta, për të parë që askush të mos dalë nga qyteti. 7:14 Kështu ata, gratë e tyre dhe fëmijët e tyre do të konsumohen nga zjarri, dhe para se shpata të vijë kundër tyre, ata do të përmbysen rrugët ku ata banojnë. 7:15 Kështu do t'u japësh atyre një shpërblim të keq; sepse u rebeluan dhe nuk e takova personin tënd paqësisht. 7:16 Dhe këto fjalë i pëlqyen Holofernit dhe gjithë shërbëtorëve të tij dhe atij të caktuar për të bërë siç kishin thënë. 7:17 Kështu kampi i bijve të Amonit u nis dhe bashkë me ta pesë mijëra asirianë, fushuan në luginë dhe pushtuan ujërat dhe burimet e ujërave të bijve të Izraelit. 7:18 Atëherë bijtë e Esaut u ngjitën bashkë me bijtë e Amonit dhe fushuan në krahinën malore përballë Dothaimit dhe dërguan disa prej tyre në jug dhe në lindje përballë Ekrebelit, që është afër Çusit, që është mbi përruan Mochmur; dhe pjesa tjetër e ushtria e asirianëve fushoi në fushë dhe mbuloi fytyrën e e gjithë toka; dhe çadrat dhe karrocat e tyre ishin ngritur në një vend shumë të madh turma. 7:19 Atëherë bijtë e Izraelit i klithën Zotit, Perëndisë të tyre, për shkak të tyre zemra dështoi, sepse të gjithë armiqtë e tyre i kishin rrethuar përreth dhe nuk kishte asnjë mënyrë për të shpëtuar nga mesi i tyre. 7:20 Kështu tërë grupi i Asurit mbeti rreth tyre, të dy këmbësorët e tyre, qerre dhe kalorës, tridhjetë e katër ditë, me të gjitha veglat e tyre e ujit dështuan të gjithë frenuesit e Bethulia. 7:21 Dhe sternat u boshatisën dhe nuk kishin ujë për të pirë mbushni për një ditë; sepse u jepnin të pinë me masë. 7:22 Prandaj fëmijët e tyre të vegjël ishin pa zemër, gratë e tyre dhe të rinjve u ra të fikët nga etja dhe ranë në rrugët e qytetit, dhe pranë kalimeve të portave, dhe nuk kishte më forcë në to. 7:23 Atëherë tërë populli u mblodh te Ozias dhe te kreu i qytetit, të rinjtë, gratë dhe fëmijët, dhe thirrën me zë të lartë, dhe tha përpara të gjithë pleqve: 7:24 Zoti qoftë gjykatësi midis nesh dhe jush, sepse na keni bërë një dëm të madh se ju nuk keni kërkuar paqe nga bijtë e Assurit. 7:25 Tani nuk kemi asnjë ndihmës, por Perëndia na ka shitur në duart e tyre ne duhet të rrëzohemi para tyre me etje dhe shkatërrim të madh. 7:26 Tani thirrini, pra, dhe lëreni si plaçkë tërë qytetin popullit të Holofernit dhe gjithë ushtrisë së tij. 7:27 Sepse është më mirë për ne të bëhemi plaçkë për ta se sa të vdesim për të etja, sepse ne do të jemi shërbëtorë të tij, që shpirti ynë të jetojë dhe jo të shohim vdekjen e foshnjave tona para syve tanë, as grave tona, as tona fëmijët të vdesin. 7:28 Ne marrim si dëshmitar kundër jush qiejt dhe tokën, Perëndinë tonë dhe Zoti i etërve tanë, i cili na dënon sipas mëkateve tona dhe mëkatet e etërve tanë, që ai të mos bëjë siç kemi thënë sot. 7:29 Atëherë pati një të qarë të madhe me një pëlqim të vetëm në mes montim; dhe ata i klithën Zotit Perëndi me zë të lartë. 7:30 Atëherë Ozias u tha atyre: "Vëllezër, kini guxim, le të durojmë akoma pesë ditë, në të cilën hapësirë Zoti, Perëndia ynë, mund të drejtojë mëshirën e tij ne; sepse ai nuk do të na braktisë plotësisht. 7:31 Dhe nëse këto ditë kalojnë dhe nuk na vjen asnjë ndihmë, unë do ta bëj sipas fjalës suaj. 7:32 Dhe ai e shpërndau popullin, secili sipas detyrës së tij; dhe ata shkuan në muret dhe kullat e qytetit të tyre dhe dërguan gratë dhe fëmijët në shtëpitë e tyre dhe u sollën shumë në qytet.