Isaia
64:1 Ah sikur ti të çaje qiejt, të zbresësh,
që malet të rrjedhin në praninë tënde,
64:2 Ashtu si digjet zjarri i shkrirë, zjarri i bën ujërat të vlojnë,
për t'ua bërë të njohur emrin tënd kundërshtarëve të tu, me qëllim që kombet të mund
dridhu në praninë tënde!
64:3 Kur bëre gjëra të tmerrshme që ne nuk i prisnim, ti erdhe
poshtë, malet rrodhën poshtë në praninë tënde.
64:4 Sepse që nga fillimi i botës njerëzit nuk kanë dëgjuar dhe nuk kanë kuptuar
me vesh, as syri nuk sheh, o Perëndi, veç teje atë që ai ka
përgatitur për atë që e pret.
64:5 Ti takon atë që gëzohet dhe bën drejtësi, ata që
të kujtohu në rrugët e tua; ja, ti je i zemëruar; sepse ne kemi mëkatuar:
në ato është vazhdimësia dhe ne do të shpëtojmë.
64:6 Por ne të gjithë jemi si një gjë e papastër dhe të gjitha drejtësitë tona janë si
lecka të ndyra; dhe ne të gjithë zbehemi si një gjethe; dhe paudhësitë tona, si
era, na kanë larguar.
64:7 Dhe nuk ka asnjë që të thërrasë emrin tënd që të nxitet
për të të kapur, sepse na e ke fshehur fytyrën dhe e ke
na përpiu për shkak të paudhësive tona.
64:8 Por tani, o Zot, ti je ati ynë; ne jemi balta dhe ti jona
poçari; dhe ne të gjithë jemi vepër e dorës sate.
64:9 Mos u zemëro shumë, o Zot, dhe mos e kujto paudhësinë përjetë.
ja, shiko, të lutemi, ne jemi të gjithë populli yt.
64:10 Qytetet e tua të shenjta janë një shkretëtirë, Sioni është një shkretëtirë, Jeruzalemi një
shkretim.
64:11 Është shtëpia jonë e shenjtë dhe e bukur, ku etërit tanë të kanë lëvduar
u dogj në zjarr dhe të gjitha gjërat tona të këndshme janë shkatërruar.
64:12 A do të përmbahesh për këto gjëra, o Zot? a do ta mbash ti
paqe, dhe na mundon shumë?