Isaia 64:1 Ah sikur ti të çaje qiejt, të zbresësh, që malet të rrjedhin në praninë tënde, 64:2 Ashtu si digjet zjarri i shkrirë, zjarri i bën ujërat të vlojnë, për t'ua bërë të njohur emrin tënd kundërshtarëve të tu, me qëllim që kombet të mund dridhu në praninë tënde! 64:3 Kur bëre gjëra të tmerrshme që ne nuk i prisnim, ti erdhe poshtë, malet rrodhën poshtë në praninë tënde. 64:4 Sepse që nga fillimi i botës njerëzit nuk kanë dëgjuar dhe nuk kanë kuptuar me vesh, as syri nuk sheh, o Perëndi, veç teje atë që ai ka përgatitur për atë që e pret. 64:5 Ti takon atë që gëzohet dhe bën drejtësi, ata që të kujtohu në rrugët e tua; ja, ti je i zemëruar; sepse ne kemi mëkatuar: në ato është vazhdimësia dhe ne do të shpëtojmë. 64:6 Por ne të gjithë jemi si një gjë e papastër dhe të gjitha drejtësitë tona janë si lecka të ndyra; dhe ne të gjithë zbehemi si një gjethe; dhe paudhësitë tona, si era, na kanë larguar. 64:7 Dhe nuk ka asnjë që të thërrasë emrin tënd që të nxitet për të të kapur, sepse na e ke fshehur fytyrën dhe e ke na përpiu për shkak të paudhësive tona. 64:8 Por tani, o Zot, ti je ati ynë; ne jemi balta dhe ti jona poçari; dhe ne të gjithë jemi vepër e dorës sate. 64:9 Mos u zemëro shumë, o Zot, dhe mos e kujto paudhësinë përjetë. ja, shiko, të lutemi, ne jemi të gjithë populli yt. 64:10 Qytetet e tua të shenjta janë një shkretëtirë, Sioni është një shkretëtirë, Jeruzalemi një shkretim. 64:11 Është shtëpia jonë e shenjtë dhe e bukur, ku etërit tanë të kanë lëvduar u dogj në zjarr dhe të gjitha gjërat tona të këndshme janë shkatërruar. 64:12 A do të përmbahesh për këto gjëra, o Zot? a do ta mbash ti paqe, dhe na mundon shumë?