Eklisiastiu
9:1 Për të gjitha këto mendova në zemrën time, madje të deklaroja të gjitha këto, se
të drejtët, të urtët dhe veprat e tyre janë në duart e Perëndisë;
njeh dashuri ose urrejtje nga gjithçka që ka përpara.
9:2 Të gjitha gjërat u vijnë të gjithëve njësoj: të drejtët kanë një ngjarje të vetme dhe
ndaj të ligjve; për të mirët, për të pastërt dhe për të papastërt; ndaj tij
që bën flijime dhe atij që nuk i bën fli, siç është e mira, ashtu është
mëkatari; dhe ai që betohet, si ai që ka frikë nga betimi.
9:3 Kjo është një e keqe midis të gjitha gjërave që bëhen nën diell
është një ngjarje për të gjithë: po, edhe zemra e bijve të njerëzve është plot
e keqja dhe çmenduria është në zemrën e tyre derisa ata jetojnë, dhe pas kësaj ata
shkoni te të vdekurit.
9:4 Sepse ai që është i bashkuar me të gjithë të gjallët ka shpresë, për të jetuar
qeni është më i mirë se një luan i ngordhur.
9:5 Sepse të gjallët e dinë se do të vdesin, por të vdekurit nuk njohin asnjë
nuk kanë më asnjë shpërblim; sepse kujtimi i tyre është
e harruar.
9:6 Gjithashtu dashuria e tyre, urrejtja dhe smira e tyre tani janë zhdukur;
as nuk kanë më një pjesë të përjetshme në çdo gjë që bëhet
nen diell.
9:7 Shko, ha bukën tënde me gëzim dhe pi verën tënde me gëzim
zemra; sepse tani Perëndia i pranon veprat e tua.
9:8 Rrobat e tua qofshin gjithnjë të bardha; dhe koka jote mos t'i mungojë vaji.
9:9 Jeto i gëzuar me gruan që e do gjithë ditët e jetës së saj
kotësinë tënde që të ka dhënë nën diell gjatë gjithë ditëve të tua
kotësia, sepse kjo është pjesa jote në këtë jetë dhe në mundin tënd
ti merr nën diell.
9:10 Çdo gjë që dora jote gjen për të bërë, bëje me fuqinë tënde; sepse nuk ka
punë, as mjet, as dituri, as urtësi, në varr, ku je
shkon.
9:11 U ktheva dhe pashë nën diell që vrapimi nuk është për të shpejtë,
as beteja për të fortit, as bukë për të urtin, as ende
pasuri për njerëzit me mend, as favor për njerëzit me aftësi; por koha
dhe rastësia u ndodh të gjithëve.
9:12 Sepse njeriu nuk e njeh kohën e tij, ashtu si peshqit që kapen në një
rrjeta e keqe dhe si zogjtë që kapen në grackë; po ashtu edhe djemtë
njerëzish të zënë në kurth në një kohë të keqe, kur ajo bie papritur mbi ta.
9:13 Këtë urtësi e pashë edhe nën diell dhe m'u duk e mrekullueshme.
9:14 Ishte një qytet i vogël dhe brenda tij pak njerëz; dhe erdhi një e madhe
mbreti kundër tij, e rrethoi dhe ndërtoi bastione të mëdha kundër tij:
9:15 Dhe aty u gjet një i varfër i urtë dhe ai për diturinë e tij
dorëzoi qytetin; por askush nuk e kujtoi të njëjtin njeri të varfër.
9:16 Atëherë unë thashë: "Dituria vlen më shumë se forca, por e të varfërit".
dituria përçmohet dhe fjalët e tij nuk dëgjohen.
9:17 Fjalët e të urtëve dëgjohen më shumë në heshtje se klithma e atij
sundon midis budallenjve.
9:18 Dituria është më e mirë se armët e luftës, por një mëkatar i vetëm shkatërron shumë
mirë.