Syrach
47:1 A po nim powstał Natan, aby prorokować w czasach Dawida.
47:2 Jak odjęto tłuszcz z ofiary biesiadnej, tak wybrano Dawida
spośród synów Izraela.
47:3 Igrał z lwami jak z koźlętami, a z niedźwiedziami jak z barankami.
47:4 Nie zabił olbrzyma, gdy był jeszcze młody? i czy nie zabrał
zniewagę ludu, gdy podniósł rękę z kamieniem w środku
procy i zdusić pychę Goliata?
47:5 Bo wzywał najwyższego Pana; i dał mu siłę w swoim
prawą rękę, aby zabić tego potężnego wojownika, i ustawić jego róg
ludzie.
47:6 Lud uhonorował go więc dziesięcioma tysiącami i wychwalał go w
błogosławieństwa Pana, gdyż dał mu koronę chwały.
47:7 Zniszczył wrogów ze wszystkich stron i zniszczył
Filistyni jego przeciwnicy i złamać ich róg w tym celu
dzień.
47:8 We wszystkich swoich dziełach chwalił Świętego Najwyższego słowami chwały;
całym sercem śpiewał pieśni i kochał tego, który go stworzył.
47:9 Postawił też przed ołtarzem śpiewaków, aby głosami ich mogli
twórzcie słodką melodię i codziennie śpiewajcie pieśni pochwalne.
47:10 Upiększył ich święta i uporządkował uroczyste czasy aż do
koniec, aby mogli chwalić jego święte imię i aby świątynia mogła
dźwięk od rana.
47:11 Pan zgładził jego grzechy, a róg jego wywyższył na wieki: dał mu
przymierze królów i tron chwały w Izraelu.
47:12 Po nim powstał mądry syn i ze względu na niego mieszkał na wolności.
47:13 Salomon panował w czasie pokoju i był szanowany; bo Bóg stworzył wszystko
cicho wokół niego, aby mógł zbudować dom w swoim imieniu, i
przygotuj Jego świątynię na wieki.
47:14 Jak mądry byłeś w młodości i jak powódź napełniony
zrozumienie!
47:15 Twoja dusza okryła całą ziemię i napełniłeś ją ciemnością
przypowieści.
47:16 Twoje imię dotarło aż do wysp; i dla twego pokoju byłeś umiłowany.
47:17 Kraje podziwiały cię za twoje pieśni i przysłowia, i
przypowieści i interpretacje.
47:18 W imię Pana Boga, zwanego Panem Bogiem Izraela,
nazbierałeś złota jak cyny i rozmnożyłeś srebra jak ołowiu.
47:19 Skłoniłeś swoje biodra przed kobietami i przez twoje ciało zostałeś przyniesiony
w uległość.
47:20 Zbrukałeś swój honor i splugawiłeś swoje potomstwo, tak że
sprowadził gniew na twoje dzieci i był zasmucony twoją głupotą.
47:21 I królestwo zostało podzielone, a z Efraima panował buntownik
Królestwo.
47:22 Ale Pan nigdy nie porzuci swego miłosierdzia, ani nikt z Jego miłosierdzia
dzieła giną, ani nie zniszczy potomstwa swoich wybranych, i
nasienia tego, który go miłuje, nie zabierze: dlatego dał
resztka dla Jakuba, a z niego korzeń dla Dawida.
47:23 Tak spoczął Salomon ze swymi ojcami, a ze swego potomstwa pozostawił po sobie
Roboam, nawet głupota ludu, i taki, który nie miał
zrozumienie, który odwrócił lud swoją radą. Tam było
także Jeroboam, syn Nebata, który doprowadził Izraela do grzechu i objawił
Efraim droga grzechu:
47:24 A ich grzechy tak się rozmnożyły, że zostali wypędzeni
Ziemia.
47:25 Szukali bowiem wszelkiej niegodziwości, aż przyszła na nich zemsta.