Syrach 47:1 A po nim powstał Natan, aby prorokować w czasach Dawida. 47:2 Jak odjęto tłuszcz z ofiary biesiadnej, tak wybrano Dawida spośród synów Izraela. 47:3 Igrał z lwami jak z koźlętami, a z niedźwiedziami jak z barankami. 47:4 Nie zabił olbrzyma, gdy był jeszcze młody? i czy nie zabrał zniewagę ludu, gdy podniósł rękę z kamieniem w środku procy i zdusić pychę Goliata? 47:5 Bo wzywał najwyższego Pana; i dał mu siłę w swoim prawą rękę, aby zabić tego potężnego wojownika, i ustawić jego róg ludzie. 47:6 Lud uhonorował go więc dziesięcioma tysiącami i wychwalał go w błogosławieństwa Pana, gdyż dał mu koronę chwały. 47:7 Zniszczył wrogów ze wszystkich stron i zniszczył Filistyni jego przeciwnicy i złamać ich róg w tym celu dzień. 47:8 We wszystkich swoich dziełach chwalił Świętego Najwyższego słowami chwały; całym sercem śpiewał pieśni i kochał tego, który go stworzył. 47:9 Postawił też przed ołtarzem śpiewaków, aby głosami ich mogli twórzcie słodką melodię i codziennie śpiewajcie pieśni pochwalne. 47:10 Upiększył ich święta i uporządkował uroczyste czasy aż do koniec, aby mogli chwalić jego święte imię i aby świątynia mogła dźwięk od rana. 47:11 Pan zgładził jego grzechy, a róg jego wywyższył na wieki: dał mu przymierze królów i tron chwały w Izraelu. 47:12 Po nim powstał mądry syn i ze względu na niego mieszkał na wolności. 47:13 Salomon panował w czasie pokoju i był szanowany; bo Bóg stworzył wszystko cicho wokół niego, aby mógł zbudować dom w swoim imieniu, i przygotuj Jego świątynię na wieki. 47:14 Jak mądry byłeś w młodości i jak powódź napełniony zrozumienie! 47:15 Twoja dusza okryła całą ziemię i napełniłeś ją ciemnością przypowieści. 47:16 Twoje imię dotarło aż do wysp; i dla twego pokoju byłeś umiłowany. 47:17 Kraje podziwiały cię za twoje pieśni i przysłowia, i przypowieści i interpretacje. 47:18 W imię Pana Boga, zwanego Panem Bogiem Izraela, nazbierałeś złota jak cyny i rozmnożyłeś srebra jak ołowiu. 47:19 Skłoniłeś swoje biodra przed kobietami i przez twoje ciało zostałeś przyniesiony w uległość. 47:20 Zbrukałeś swój honor i splugawiłeś swoje potomstwo, tak że sprowadził gniew na twoje dzieci i był zasmucony twoją głupotą. 47:21 I królestwo zostało podzielone, a z Efraima panował buntownik Królestwo. 47:22 Ale Pan nigdy nie porzuci swego miłosierdzia, ani nikt z Jego miłosierdzia dzieła giną, ani nie zniszczy potomstwa swoich wybranych, i nasienia tego, który go miłuje, nie zabierze: dlatego dał resztka dla Jakuba, a z niego korzeń dla Dawida. 47:23 Tak spoczął Salomon ze swymi ojcami, a ze swego potomstwa pozostawił po sobie Roboam, nawet głupota ludu, i taki, który nie miał zrozumienie, który odwrócił lud swoją radą. Tam było także Jeroboam, syn Nebata, który doprowadził Izraela do grzechu i objawił Efraim droga grzechu: 47:24 A ich grzechy tak się rozmnożyły, że zostali wypędzeni Ziemia. 47:25 Szukali bowiem wszelkiej niegodziwości, aż przyszła na nich zemsta.