Syrach 16:1 Nie pragnij mnóstwa nieużytecznych dzieci ani nie miłuj się w nich bezbożni synowie. 16:2 Choćby się mnożyli, nie radujcie się z nich, oprócz bojaźni Pańskiej być z nimi. 16:3 Nie ufaj życiu ich, ani nie zważaj na ich mnóstwo: za jednego to jest po prostu lepsze niż tysiąc; i lepiej umrzeć bez dzieci, niż mieć bezbożnych. 16:4 Albowiem ten, który ma rozum, napełni miasto; ale krewni bezbożnych szybko zostaną spustoszeni. 16:5 Wiele takich rzeczy widziałem na własne oczy i moje ucho słyszało większe rzeczy niż te. 16:6 W zgromadzeniu bezbożnych zapali się ogień; i w zapala się gniew zbuntowanego narodu. 16:7 Nie dał się uspokoić starym olbrzymom, którzy upadli w sile z ich głupoty. 16:8 Ani nie oszczędził miejsca, gdzie przebywał Lot, ale brzydził się nimi ich duma. 16:9 Nie miał litości dla ludu zatracenia, który został zabrany w ich grzechy: 16:10 Ani sześćset tysięcy pieszych, którzy byli zebrani w zatwardziałość ich serc. 16:11 A jeśli wśród ludu jest ktoś o twardym karku, to zdumiewające, jeśli on uchodź bezkarnie: bo miłosierdzie i gniew są z nim; jest potężny wybaczać i wylewać niezadowolenie. 16:12 Jak wielkie jest jego miłosierdzie, tak i napomnienie jego: sądzi człowieka według jego dzieł 16:13 Grzesznik nie ujdzie ze swym łupem, a cierpliwość jego pobożny nie będzie sfrustrowany. 16:14 Zróbcie miejsce dla każdego uczynku miłosierdzia, bo każdy znajdzie według tego jego praca. 16:15 Pan zatwardził faraona, aby go nie poznał, że jego potężne dzieła mogą być znane światu. 16:16 Jego miłosierdzie objawia się każdemu stworzeniu; i oddzielił swoje światło z ciemności nieugiętym. 16:17 Nie mów: Ukryję się przed Panem, czy ktokolwiek będzie o mnie pamiętał z góry? Nie będę pamiętany wśród tak wielu ludzi: po co moją duszę wśród tak nieskończonej liczby stworzeń? 16:18 Oto niebiosa i niebiosa niebios, przepaść i ziemia, a wszystko, co w nim jest, zostanie poruszone, kiedy nawiedzi. 16:19 Zatrzęsą się też góry i fundamenty ziemi drżąc, gdy Pan na nich spojrzy. 16:20 Żadne serce nie może myśleć o tych rzeczach godnie: a któż jest w stanie wymyślić jego drogi? 16:21 Jest to burza, której żaden człowiek nie widzi, ponieważ większość jego dzieł jest ukrył się. 16:22 Któż może oznajmić dzieła jego sprawiedliwości? albo któż je zniesie? Do Jego przymierze jest dalekie, a próba wszystkich rzeczy jest na końcu. 16:23 Kto chce rozumu, będzie myślał o rzeczach próżnych i głupich człowiek błądzący wyobraża sobie szaleństwa. 16:24 po synu, słuchaj mnie i zdobywaj wiedzę, i zapamiętaj moje słowa ze swoimi serce. 16:25 Wyłożę naukę z całą wagą i dokładnie oznajmię jego wiedzę. 16:26 Dzieła Pańskie są czynione na sądzie od początku: i od w czasie, gdy je tworzył, rozporządzał ich częściami. 16:27 Na wieki przyozdabiał swoje dzieła, a w jego ręku są najważniejsze z nich po wszystkie pokolenia: ani się nie trudzą, ani nie męczą, ani nie ustają ich prace. 16:28 Żaden z nich nie przeszkadza drugiemu i nigdy nie będą nieposłuszni jego słowu. 16:29 Potem Pan spojrzał na ziemię i napełnił ją swoimi błogosławieństwa. 16:30 Wszelkiego rodzaju istotami żywymi pokrył jego oblicze; I powrócą do niego ponownie.