Syrach
16:1 Nie pragnij mnóstwa nieużytecznych dzieci ani nie miłuj się w nich
bezbożni synowie.
16:2 Choćby się mnożyli, nie radujcie się z nich, oprócz bojaźni Pańskiej
być z nimi.
16:3 Nie ufaj życiu ich, ani nie zważaj na ich mnóstwo: za jednego
to jest po prostu lepsze niż tysiąc; i lepiej umrzeć bez
dzieci, niż mieć bezbożnych.
16:4 Albowiem ten, który ma rozum, napełni miasto; ale
krewni bezbożnych szybko zostaną spustoszeni.
16:5 Wiele takich rzeczy widziałem na własne oczy i moje ucho słyszało
większe rzeczy niż te.
16:6 W zgromadzeniu bezbożnych zapali się ogień; i w
zapala się gniew zbuntowanego narodu.
16:7 Nie dał się uspokoić starym olbrzymom, którzy upadli w sile
z ich głupoty.
16:8 Ani nie oszczędził miejsca, gdzie przebywał Lot, ale brzydził się nimi
ich duma.
16:9 Nie miał litości dla ludu zatracenia, który został zabrany w ich
grzechy:
16:10 Ani sześćset tysięcy pieszych, którzy byli zebrani w
zatwardziałość ich serc.
16:11 A jeśli wśród ludu jest ktoś o twardym karku, to zdumiewające, jeśli on
uchodź bezkarnie: bo miłosierdzie i gniew są z nim; jest potężny
wybaczać i wylewać niezadowolenie.
16:12 Jak wielkie jest jego miłosierdzie, tak i napomnienie jego: sądzi człowieka
według jego dzieł
16:13 Grzesznik nie ujdzie ze swym łupem, a cierpliwość jego
pobożny nie będzie sfrustrowany.
16:14 Zróbcie miejsce dla każdego uczynku miłosierdzia, bo każdy znajdzie według tego
jego praca.
16:15 Pan zatwardził faraona, aby go nie poznał, że jego
potężne dzieła mogą być znane światu.
16:16 Jego miłosierdzie objawia się każdemu stworzeniu; i oddzielił swoje światło
z ciemności nieugiętym.
16:17 Nie mów: Ukryję się przed Panem, czy ktokolwiek będzie o mnie pamiętał
z góry? Nie będę pamiętany wśród tak wielu ludzi: po co
moją duszę wśród tak nieskończonej liczby stworzeń?
16:18 Oto niebiosa i niebiosa niebios, przepaść i ziemia,
a wszystko, co w nim jest, zostanie poruszone, kiedy nawiedzi.
16:19 Zatrzęsą się też góry i fundamenty ziemi
drżąc, gdy Pan na nich spojrzy.
16:20 Żadne serce nie może myśleć o tych rzeczach godnie: a któż jest w stanie
wymyślić jego drogi?
16:21 Jest to burza, której żaden człowiek nie widzi, ponieważ większość jego dzieł jest
ukrył się.
16:22 Któż może oznajmić dzieła jego sprawiedliwości? albo któż je zniesie? Do
Jego przymierze jest dalekie, a próba wszystkich rzeczy jest na końcu.
16:23 Kto chce rozumu, będzie myślał o rzeczach próżnych i głupich
człowiek błądzący wyobraża sobie szaleństwa.
16:24 po synu, słuchaj mnie i zdobywaj wiedzę, i zapamiętaj moje słowa ze swoimi
serce.
16:25 Wyłożę naukę z całą wagą i dokładnie oznajmię jego wiedzę.
16:26 Dzieła Pańskie są czynione na sądzie od początku: i od
w czasie, gdy je tworzył, rozporządzał ich częściami.
16:27 Na wieki przyozdabiał swoje dzieła, a w jego ręku są najważniejsze z nich
po wszystkie pokolenia: ani się nie trudzą, ani nie męczą, ani nie ustają
ich prace.
16:28 Żaden z nich nie przeszkadza drugiemu i nigdy nie będą nieposłuszni jego słowu.
16:29 Potem Pan spojrzał na ziemię i napełnił ją swoimi
błogosławieństwa.
16:30 Wszelkiego rodzaju istotami żywymi pokrył jego oblicze; I
powrócą do niego ponownie.