Objawienie 11:1 I dano mi trzcinę podobną do laski, i stanął anioł, mówiąc: Wstańcie i zmierzcie świątynię Bożą i ołtarz, i ich które tam się modlą. 11:2 Ale dziedziniec, który jest poza świątynią, pomiń i nie mierz go; albowiem dane jest poganom, i będą chodzić po mieście świętym pod nogami czterdzieści i dwa miesiące. 11:3 I dam władzę dwóm moim świadkom, aby prorokowali tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni, ubranych w wory. 11:4 To są dwa drzewa oliwne i dwa świeczniki stojące przed nimi Bóg ziemi. 11:5 A jeśli ktoś ich skrzywdzi, ogień wychodzi z ich ust i pożera ich nieprzyjaciół: a jeśli ktoś chce ich skrzywdzić, musi to zrobić sposób zostać zabitym. 11:6 Ci mają moc zamknąć niebo, aby nie padał deszcz za ich dni proroctwo: i miejcie władzę nad wodami, aby je obrócić w krew i porazić ziemię wszelkimi plagami, ilekroć zechcą. 11:7 A kiedy zakończą swoje świadectwo, bestia, która wyjdzie z otchłani, stoczy z nimi wojnę i pokona ich i zabije. 11:8 A ich zwłoki będą leżeć na ulicach wielkiego miasta, które duchowo nazywa się Sodoma i Egipt, gdzie również przebywał nasz Pan ukrzyżowany. 11:9 I zobaczą ci spośród ludu, plemion, języków i narodów ich trupów przez trzy i pół dnia i nie będą cierpieć ich zwłoki do złożenia w grobach. 11:10 A mieszkańcy ziemi będą się radować z nich i czynić weselcie się i posyłajcie sobie nawzajem prezenty; ponieważ ci dwaj prorocy dręczyły mieszkających na ziemi. 11:11 A po trzech i pół dniach wszedł Duch życia od Boga w nie i stanęli na nogach; i padł na nich wielki strach który ich widział. 11:12 I usłyszeli donośny głos z nieba, mówiący do nich: Wstąpcie tutaj. I w obłoku wstąpili do nieba; i ich wrogów ujrzał ich. 11:13 A tej samej godziny nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi i dziesiąta część miasto upadło, a w trzęsieniu ziemi zginęło siedem tysięcy ludzi: a reszta zlękła się i oddała chwałę Bogu niebios. 11:14 Minęło drugie biada; a oto szybko nadejdzie trzecie biada. 11:15 I zatrąbił siódmy anioł; i rozległy się wielkie głosy w niebie, mówiąc: Królestwa tego świata stały się królestwami Pana naszego, i jego Chrystusa; i będzie królował na wieki wieków. 11:16 A dwudziestu czterech starszych, którzy siedzieli przed Bogiem na swoich stolicach, upadli na twarz i oddali pokłon Bogu, 11:17 Mówiąc: Dziękujemy ci, Panie, Boże wszechmogący, któryś jest i któryś był, i przyszła sztuka; ponieważ wziąłeś do siebie swoją wielką moc i panował. 11:18 I rozgniewały się narody, i nadszedł twój gniew i czas umarłych, aby zostali osądzeni i abyś ty dał nagrodę sługom twoim prorokom i świętym i bojącym się twoje imię, małe i wielkie; i powinienem zniszczyć tych, którzy niszczą ziemia. 11:19 I świątynia Boża została otwarta w niebie i ukazała się w jego świątynię Arkę Jego Testamentu: i pojawiły się błyskawice i głosy, i grzmoty, i trzęsienie ziemi, i wielki grad.