Objawienie
11:1 I dano mi trzcinę podobną do laski, i stanął anioł,
mówiąc: Wstańcie i zmierzcie świątynię Bożą i ołtarz, i ich
które tam się modlą.
11:2 Ale dziedziniec, który jest poza świątynią, pomiń i nie mierz go;
albowiem dane jest poganom, i będą chodzić po mieście świętym
pod nogami czterdzieści i dwa miesiące.
11:3 I dam władzę dwóm moim świadkom, aby prorokowali
tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni, ubranych w wory.
11:4 To są dwa drzewa oliwne i dwa świeczniki stojące przed nimi
Bóg ziemi.
11:5 A jeśli ktoś ich skrzywdzi, ogień wychodzi z ich ust i
pożera ich nieprzyjaciół: a jeśli ktoś chce ich skrzywdzić, musi to zrobić
sposób zostać zabitym.
11:6 Ci mają moc zamknąć niebo, aby nie padał deszcz za ich dni
proroctwo: i miejcie władzę nad wodami, aby je obrócić w krew i porazić
ziemię wszelkimi plagami, ilekroć zechcą.
11:7 A kiedy zakończą swoje świadectwo, bestia, która
wyjdzie z otchłani, stoczy z nimi wojnę i
pokona ich i zabije.
11:8 A ich zwłoki będą leżeć na ulicach wielkiego miasta, które
duchowo nazywa się Sodoma i Egipt, gdzie również przebywał nasz Pan
ukrzyżowany.
11:9 I zobaczą ci spośród ludu, plemion, języków i narodów
ich trupów przez trzy i pół dnia i nie będą cierpieć ich
zwłoki do złożenia w grobach.
11:10 A mieszkańcy ziemi będą się radować z nich i czynić
weselcie się i posyłajcie sobie nawzajem prezenty; ponieważ ci dwaj prorocy
dręczyły mieszkających na ziemi.
11:11 A po trzech i pół dniach wszedł Duch życia od Boga
w nie i stanęli na nogach; i padł na nich wielki strach
który ich widział.
11:12 I usłyszeli donośny głos z nieba, mówiący do nich: Wstąpcie
tutaj. I w obłoku wstąpili do nieba; i ich wrogów
ujrzał ich.
11:13 A tej samej godziny nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi i dziesiąta część
miasto upadło, a w trzęsieniu ziemi zginęło siedem tysięcy ludzi:
a reszta zlękła się i oddała chwałę Bogu niebios.
11:14 Minęło drugie biada; a oto szybko nadejdzie trzecie biada.
11:15 I zatrąbił siódmy anioł; i rozległy się wielkie głosy w niebie,
mówiąc: Królestwa tego świata stały się królestwami Pana naszego,
i jego Chrystusa; i będzie królował na wieki wieków.
11:16 A dwudziestu czterech starszych, którzy siedzieli przed Bogiem na swoich stolicach,
upadli na twarz i oddali pokłon Bogu,
11:17 Mówiąc: Dziękujemy ci, Panie, Boże wszechmogący, któryś jest i któryś był,
i przyszła sztuka; ponieważ wziąłeś do siebie swoją wielką moc i
panował.
11:18 I rozgniewały się narody, i nadszedł twój gniew i czas
umarłych, aby zostali osądzeni i abyś ty dał nagrodę
sługom twoim prorokom i świętym i bojącym się
twoje imię, małe i wielkie; i powinienem zniszczyć tych, którzy niszczą
ziemia.
11:19 I świątynia Boża została otwarta w niebie i ukazała się w jego
świątynię Arkę Jego Testamentu: i pojawiły się błyskawice i głosy,
i grzmoty, i trzęsienie ziemi, i wielki grad.