Psalmy
142:1 Głosem moim wołam do Pana; głosem moim do Pana uczyniłem
złóż moją prośbę.
142:2 Wylałem przed nim moją skargę; Przedstawiłem mu mój kłopot.
142:3 Kiedy duch mój był we mnie przytłoczony, wtedy poznałeś moją ścieżkę. W
drogą, którą kroczyłem, potajemnie zastawili na mnie sidła.
142:4 Spojrzałem na moją prawą rękę i zobaczyłem, ale nie było mężczyzny, który by to zrobił
poznaj mnie: schronienie mnie zawiodło; żaden mężczyzna nie troszczył się o moją duszę.
142:5 Wołałem do ciebie, Panie, powiedziałem: Ty jesteś moją ucieczką i moim udziałem w
kraina żywych.
142:6 Wysłuchaj mego wołania; bo jestem bardzo poniżony: wybaw mnie od moich
prześladowcy; bo są silniejsi ode mnie.
142:7 Wyprowadź duszę moję z więzienia, abym sławił imię twoje, sprawiedliwy
otoczy mnie; bo obejdziesz się ze mną hojnie.