Psalmy 142:1 Głosem moim wołam do Pana; głosem moim do Pana uczyniłem złóż moją prośbę. 142:2 Wylałem przed nim moją skargę; Przedstawiłem mu mój kłopot. 142:3 Kiedy duch mój był we mnie przytłoczony, wtedy poznałeś moją ścieżkę. W drogą, którą kroczyłem, potajemnie zastawili na mnie sidła. 142:4 Spojrzałem na moją prawą rękę i zobaczyłem, ale nie było mężczyzny, który by to zrobił poznaj mnie: schronienie mnie zawiodło; żaden mężczyzna nie troszczył się o moją duszę. 142:5 Wołałem do ciebie, Panie, powiedziałem: Ty jesteś moją ucieczką i moim udziałem w kraina żywych. 142:6 Wysłuchaj mego wołania; bo jestem bardzo poniżony: wybaw mnie od moich prześladowcy; bo są silniejsi ode mnie. 142:7 Wyprowadź duszę moję z więzienia, abym sławił imię twoje, sprawiedliwy otoczy mnie; bo obejdziesz się ze mną hojnie.