Psalmy 139:1 Panie, zbadałeś mnie i poznałeś. 139:2 Znasz moje zasiadanie i moje powstanie, rozumiesz moje myśl z daleka. 139:3 Ty otaczasz moją ścieżkę i moje leżenie, i znasz się na wszystkim moje sposoby. 139:4 Bo nie ma słowa w moim języku, ale oto, Panie, Ty je znasz całkowicie. 139:5 Otoczyłeś mnie z tyłu iz przodu i położyłeś na mnie swoją rękę. 139:6 Taka wiedza jest dla mnie zbyt cudowna; jest wysoka, nie mogę jej dosięgnąć To. 139:7 Dokąd pójdę przed duchem twoim? albo dokądże ucieknę przed twoim obecność? 139:8 Jeśli wstąpię do nieba, tam jesteś; jeśli przygotuję sobie łóżko w piekle, oto jesteś tam. 139:9 Jeśli wezmę skrzydła poranka i zamieszkam na krańcach morze; 139:10 Tam też poprowadzi mnie twoja ręka i podtrzyma mnie twoja prawica. 139:11 Jeśli powiem: Na pewno ciemność mnie okryje; nawet noc będzie światło o mnie. 139:12 Tak, ciemność nie ukryje się przed tobą; ale noc świeci jak dzień: ciemność i światło są dla ciebie jednakowe. 139:13 Boś ty zawładnął moimi wodzami: okryłeś mnie wodzami mojej matki łono. 139:14 Będę cię chwalił; bo jestem straszliwie i cudownie stworzony: cudowny są twoimi dziełami; i że moja dusza dobrze wie. 139:15 Moja majętność nie była przed tobą ukryta, kiedy zostałem stworzony w tajemnicy i dziwnie kute w najniższych partiach ziemi. 139:16 Twoje oczy widziały moją istotę, ale były niedoskonałe; i w twojej księdze wszystkie moje członki zostały zapisane, które w kontynuacji zostały ukształtowane, kiedy jak dotąd żadnego z nich nie było. 139:17 Jakże cenne są dla mnie myśli twoje, Boże! jak wielka jest suma z nich! 139:18 Jeśli mam ich policzyć, jest ich więcej niż piasku: kiedy ja obudź się, wciąż jestem z tobą. 139:19 Z pewnością zabijesz niegodziwca, Boże, odstąp więc ode mnie, cholerni mężczyźni. 139:20 Bo mówią przeciwko tobie niegodziwie, a twoi wrogowie przyjmują twoje imię próżny. 139:21 Czyż nie nienawidzę, Panie, tych, którzy Ciebie nienawidzą? i czy nie jestem zasmucony tych, którzy powstają przeciwko tobie? 139:22 Nienawidzę ich nienawiścią doskonałą: poczytuję ich sobie za wrogów. 139:23 Zbadaj mnie, Boże, i poznaj moje serce: wypróbuj mnie i poznaj moje myśli: 139:24 I zobacz, czy jest we mnie zła droga, i prowadź mnie tą drogą wieczny.