Psalmy
139:1 Panie, zbadałeś mnie i poznałeś.
139:2 Znasz moje zasiadanie i moje powstanie, rozumiesz moje
myśl z daleka.
139:3 Ty otaczasz moją ścieżkę i moje leżenie, i znasz się na wszystkim
moje sposoby.
139:4 Bo nie ma słowa w moim języku, ale oto, Panie, Ty je znasz
całkowicie.
139:5 Otoczyłeś mnie z tyłu iz przodu i położyłeś na mnie swoją rękę.
139:6 Taka wiedza jest dla mnie zbyt cudowna; jest wysoka, nie mogę jej dosięgnąć
To.
139:7 Dokąd pójdę przed duchem twoim? albo dokądże ucieknę przed twoim
obecność?
139:8 Jeśli wstąpię do nieba, tam jesteś; jeśli przygotuję sobie łóżko w piekle,
oto jesteś tam.
139:9 Jeśli wezmę skrzydła poranka i zamieszkam na krańcach
morze;
139:10 Tam też poprowadzi mnie twoja ręka i podtrzyma mnie twoja prawica.
139:11 Jeśli powiem: Na pewno ciemność mnie okryje; nawet noc będzie
światło o mnie.
139:12 Tak, ciemność nie ukryje się przed tobą; ale noc świeci jak
dzień: ciemność i światło są dla ciebie jednakowe.
139:13 Boś ty zawładnął moimi wodzami: okryłeś mnie wodzami mojej matki
łono.
139:14 Będę cię chwalił; bo jestem straszliwie i cudownie stworzony: cudowny
są twoimi dziełami; i że moja dusza dobrze wie.
139:15 Moja majętność nie była przed tobą ukryta, kiedy zostałem stworzony w tajemnicy i
dziwnie kute w najniższych partiach ziemi.
139:16 Twoje oczy widziały moją istotę, ale były niedoskonałe; i w twojej księdze
wszystkie moje członki zostały zapisane, które w kontynuacji zostały ukształtowane, kiedy
jak dotąd żadnego z nich nie było.
139:17 Jakże cenne są dla mnie myśli twoje, Boże! jak wielka jest suma
z nich!
139:18 Jeśli mam ich policzyć, jest ich więcej niż piasku: kiedy ja
obudź się, wciąż jestem z tobą.
139:19 Z pewnością zabijesz niegodziwca, Boże, odstąp więc ode mnie,
cholerni mężczyźni.
139:20 Bo mówią przeciwko tobie niegodziwie, a twoi wrogowie przyjmują twoje imię
próżny.
139:21 Czyż nie nienawidzę, Panie, tych, którzy Ciebie nienawidzą? i czy nie jestem zasmucony
tych, którzy powstają przeciwko tobie?
139:22 Nienawidzę ich nienawiścią doskonałą: poczytuję ich sobie za wrogów.
139:23 Zbadaj mnie, Boże, i poznaj moje serce: wypróbuj mnie i poznaj moje myśli:
139:24 I zobacz, czy jest we mnie zła droga, i prowadź mnie tą drogą
wieczny.