Psalmy
107:1 Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo trwa łaska jego
kiedykolwiek.
107:2 Niech tak powiedzą odkupieni przez Pana, których wybawił z ręki
wroga;
107:3 I zgromadził ich z ziem, od wschodu i od zachodu,
od północy i od południa.
107:4 Wędrowali samotnie po pustyni; nie znaleźli żadnego miasta
mieszkać w
107:5 Głodni i spragnieni, ich dusza zemdlała w nich.
107:6 Wtedy wołali do Pana w swoim utrapieniu, a On ich wybawił
ze swoich zmartwień.
107:7 I wyprowadził ich prostą drogą, aby mogli iść do miasta
mieszkanie.
107:8 Oby ludzie chwalili Pana za dobroć jego i za jego
cudowne dzieła synom ludzkim!
107:9 Albowiem nasyca tęskniącą duszę i napełnia duszę głodną
dobroć.
107:10 Takich, co siedzą w ciemności iw cieniu śmierci, będąc związanymi
nieszczęście i żelazo;
107:11 Ponieważ zbuntowali się przeciwko słowom Boga i wzgardzili
rada Najwyższego:
107:12 Dlatego zgorszył ich serce pracą; upadli i
nie było nikogo do pomocy.
107:13 Wtedy wołali do Pana w swoim utrapieniu, a On ich wybawił
ich cierpienia.
107:14 Wyprowadził ich z ciemności i cienia śmierci i zniszczył ich
zespoły w sunderze.
107:15 Oby ludzie chwalili Pana za jego dobroć i za jego dobroć
cudowne dzieła synom ludzkim!
107:16 Albowiem wyłamał bramy spiżowe, a zawory żelazne wyciął
oddzielać się.
107:17 Głupcy z powodu swoich występków i swoich nieprawości,
są dotknięci.
107:18 Ich dusza brzydzi się wszelkiego rodzaju mięsem; i zbliżają się do
bramy śmierci.
107:19 Wtedy wołają do Pana w swoim utrapieniu, a On ich wybawia
ich cierpienia.
107:20 Posłał swoje słowo i uzdrowił ich, i uwolnił ich od ich
zniszczenia.
107:21 Oby ludzie chwalili Pana za jego dobroć i za jego dobroć
cudowne dzieła synom ludzkim!
107:22 I niech składają ofiary dziękczynienia i niech ogłaszają jego
pracuje z radością.
107:23 Ci, którzy schodzą na morze na statkach, którzy robią interesy na wielkich wodach;
107:24 Ci widzą dzieła Pańskie i cuda jego w głębinach.
107:25 Bo on rozkazuje i podnosi burzliwy wiatr, który podnosi
jego fale.
107:26 Wznoszą się do nieba, schodzą znowu w głębiny: ich
dusza topnieje z powodu kłopotów.
107:27 Zataczają się tam iz powrotem i zataczają się jak pijany, i są na swoim
koniec rozumu.
107:28 Wtedy wołają do Pana w swoim utrapieniu, a on ich wyprowadza
z ich udręk.
107:29 Uspokaja burzę, ucisza jej fale.
107:30 Więc cieszą się, że są spokojni; więc przyprowadza ich do ich
upragniona przystań.
107:31 Oby ludzie chwalili Pana za jego dobroć i za jego dobroć
cudowne dzieła synom ludzkim!
107:32 Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu i chwalą
go w zgromadzeniu starszych.
107:33 Zamienia rzeki w pustynię, a źródła w suche
grunt;
107:34 Urodzajna ziemia w bezpłodność z powodu niegodziwości mieszkających
w nim.
107:35 Zamienia pustynię w stojącą wodę i suchą ziemię
źródła wody.
107:36 I tam osiedlił głodnych, aby zbudowali miasto
do zamieszkania;
107:37 Obsiewajcie pola i sadźcie winnice, które mogą wydać owoce
zwiększyć.
107:38 Błogosławi im także, aby się bardzo rozmnożyli; I
nie pozwala uszczuplić bydła.
107:39 Znowu są poniżani i poniżani przez ucisk, nieszczęście,
i smutek.
107:40 Wylewa wzgardę na książąt i sprawia, że błąkają się po
pustynia, gdzie nie ma drogi.
107:41 Lecz ubogiego podnosi z utrapienia i zakłada mu rodziny
jak stado.
107:42 Ujrzą to sprawiedliwi i będą się radować, a wszelka nieprawość powstrzyma ją
usta.
107:43 Kto jest mądry i przestrzega tych rzeczy, nawet oni zrozumieją
miłosierdzie Pana.