Psalmy 107:1 Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo trwa łaska jego kiedykolwiek. 107:2 Niech tak powiedzą odkupieni przez Pana, których wybawił z ręki wroga; 107:3 I zgromadził ich z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od południa. 107:4 Wędrowali samotnie po pustyni; nie znaleźli żadnego miasta mieszkać w 107:5 Głodni i spragnieni, ich dusza zemdlała w nich. 107:6 Wtedy wołali do Pana w swoim utrapieniu, a On ich wybawił ze swoich zmartwień. 107:7 I wyprowadził ich prostą drogą, aby mogli iść do miasta mieszkanie. 107:8 Oby ludzie chwalili Pana za dobroć jego i za jego cudowne dzieła synom ludzkim! 107:9 Albowiem nasyca tęskniącą duszę i napełnia duszę głodną dobroć. 107:10 Takich, co siedzą w ciemności iw cieniu śmierci, będąc związanymi nieszczęście i żelazo; 107:11 Ponieważ zbuntowali się przeciwko słowom Boga i wzgardzili rada Najwyższego: 107:12 Dlatego zgorszył ich serce pracą; upadli i nie było nikogo do pomocy. 107:13 Wtedy wołali do Pana w swoim utrapieniu, a On ich wybawił ich cierpienia. 107:14 Wyprowadził ich z ciemności i cienia śmierci i zniszczył ich zespoły w sunderze. 107:15 Oby ludzie chwalili Pana za jego dobroć i za jego dobroć cudowne dzieła synom ludzkim! 107:16 Albowiem wyłamał bramy spiżowe, a zawory żelazne wyciął oddzielać się. 107:17 Głupcy z powodu swoich występków i swoich nieprawości, są dotknięci. 107:18 Ich dusza brzydzi się wszelkiego rodzaju mięsem; i zbliżają się do bramy śmierci. 107:19 Wtedy wołają do Pana w swoim utrapieniu, a On ich wybawia ich cierpienia. 107:20 Posłał swoje słowo i uzdrowił ich, i uwolnił ich od ich zniszczenia. 107:21 Oby ludzie chwalili Pana za jego dobroć i za jego dobroć cudowne dzieła synom ludzkim! 107:22 I niech składają ofiary dziękczynienia i niech ogłaszają jego pracuje z radością. 107:23 Ci, którzy schodzą na morze na statkach, którzy robią interesy na wielkich wodach; 107:24 Ci widzą dzieła Pańskie i cuda jego w głębinach. 107:25 Bo on rozkazuje i podnosi burzliwy wiatr, który podnosi jego fale. 107:26 Wznoszą się do nieba, schodzą znowu w głębiny: ich dusza topnieje z powodu kłopotów. 107:27 Zataczają się tam iz powrotem i zataczają się jak pijany, i są na swoim koniec rozumu. 107:28 Wtedy wołają do Pana w swoim utrapieniu, a on ich wyprowadza z ich udręk. 107:29 Uspokaja burzę, ucisza jej fale. 107:30 Więc cieszą się, że są spokojni; więc przyprowadza ich do ich upragniona przystań. 107:31 Oby ludzie chwalili Pana za jego dobroć i za jego dobroć cudowne dzieła synom ludzkim! 107:32 Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu i chwalą go w zgromadzeniu starszych. 107:33 Zamienia rzeki w pustynię, a źródła w suche grunt; 107:34 Urodzajna ziemia w bezpłodność z powodu niegodziwości mieszkających w nim. 107:35 Zamienia pustynię w stojącą wodę i suchą ziemię źródła wody. 107:36 I tam osiedlił głodnych, aby zbudowali miasto do zamieszkania; 107:37 Obsiewajcie pola i sadźcie winnice, które mogą wydać owoce zwiększyć. 107:38 Błogosławi im także, aby się bardzo rozmnożyli; I nie pozwala uszczuplić bydła. 107:39 Znowu są poniżani i poniżani przez ucisk, nieszczęście, i smutek. 107:40 Wylewa wzgardę na książąt i sprawia, że błąkają się po pustynia, gdzie nie ma drogi. 107:41 Lecz ubogiego podnosi z utrapienia i zakłada mu rodziny jak stado. 107:42 Ujrzą to sprawiedliwi i będą się radować, a wszelka nieprawość powstrzyma ją usta. 107:43 Kto jest mądry i przestrzega tych rzeczy, nawet oni zrozumieją miłosierdzie Pana.