Psalmy 14:1 Głupiec powiedział w swoim sercu: Nie ma Boga. Oni są skorumpowani, oni popełniali obrzydliwości, nie ma nikogo, kto by czynił dobro. 14:2 Pan spojrzał z nieba na synów ludzkich, aby zobaczyć, czy byli tacy, którzy rozumieli i szukali Boga. 14:3 Oni wszyscy odeszli, wszyscy razem stają się brudni: jest ani jednego, który dobrze czyni. 14:4 Czy wszyscy czyniący nieprawość nie mają wiedzy? którzy pożerają mój lud jako jedzą chleb i nie wzywają Pana. 14:5 Ogarnęła ich wielka bojaźń, bo Bóg jest w pokoleniu sprawiedliwy. 14:6 Zawstydziliście radę ubogich, bo Pan jest jego ucieczką. 14:7 Och, gdyby z Syjonu przyszło zbawienie Izraela! kiedy Pan przywróci niewolę swego ludu, Jakub będzie się radował i Izrael będzie się radował.