Psalmy
14:1 Głupiec powiedział w swoim sercu: Nie ma Boga. Oni są skorumpowani, oni
popełniali obrzydliwości, nie ma nikogo, kto by czynił dobro.
14:2 Pan spojrzał z nieba na synów ludzkich, aby zobaczyć, czy
byli tacy, którzy rozumieli i szukali Boga.
14:3 Oni wszyscy odeszli, wszyscy razem stają się brudni: jest
ani jednego, który dobrze czyni.
14:4 Czy wszyscy czyniący nieprawość nie mają wiedzy? którzy pożerają mój lud jako
jedzą chleb i nie wzywają Pana.
14:5 Ogarnęła ich wielka bojaźń, bo Bóg jest w pokoleniu
sprawiedliwy.
14:6 Zawstydziliście radę ubogich, bo Pan jest jego ucieczką.
14:7 Och, gdyby z Syjonu przyszło zbawienie Izraela! kiedy Pan
przywróci niewolę swego ludu, Jakub będzie się radował i
Izrael będzie się radował.