Psalmy 2:1 Dlaczego poganie się buntują, a ludzie wymyślają próżne rzeczy? 2:2 Królowie ziemscy ustalają się, a władcy naradzają się razem przeciw Panu i przeciw Jego pomazańcowi, mówiąc: 2:3 Rozerwijmy ich więzy i odrzućmy od siebie ich powrozy. 2:4 Ten, który siedzi w niebiosach, będzie się śmiał: Pan ich wpuści drwina. 2:5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i dotknie ich swoim wrzodem niezadowolenie. 2:6 A jednak ustanowiłem mojego króla na mojej świętej górze Syjon. 2:7 Ogłoszę dekret: Pan powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem; dziś cię zrodziłem. 2:8 Proś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo twoje i najdalsze krańce ziemi w posiadanie. 2:9 Połamiesz ich laską żelazną; roztrzaskasz je na kawałki jak naczynie garncarza. 2:10 Bądźcie więc teraz mądrzy, królowie, pouczcie się, sędziowie ziemia. 2:11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się drżeniem. 2:12 Pocałujcie Syna, aby się nie rozgniewał i nie zginęli z drogi, gdy Jego gniew się zapala, ale trochę. Błogosławieni wszyscy, którzy pokładają ufność w nim.