Psalmy
2:1 Dlaczego poganie się buntują, a ludzie wymyślają próżne rzeczy?
2:2 Królowie ziemscy ustalają się, a władcy naradzają się
razem przeciw Panu i przeciw Jego pomazańcowi, mówiąc:
2:3 Rozerwijmy ich więzy i odrzućmy od siebie ich powrozy.
2:4 Ten, który siedzi w niebiosach, będzie się śmiał: Pan ich wpuści
drwina.
2:5 Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i dotknie ich swoim wrzodem
niezadowolenie.
2:6 A jednak ustanowiłem mojego króla na mojej świętej górze Syjon.
2:7 Ogłoszę dekret: Pan powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem;
dziś cię zrodziłem.
2:8 Proś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo twoje i
najdalsze krańce ziemi w posiadanie.
2:9 Połamiesz ich laską żelazną; roztrzaskasz je na kawałki
jak naczynie garncarza.
2:10 Bądźcie więc teraz mądrzy, królowie, pouczcie się, sędziowie
ziemia.
2:11 Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się drżeniem.
2:12 Pocałujcie Syna, aby się nie rozgniewał i nie zginęli z drogi, gdy Jego
gniew się zapala, ale trochę. Błogosławieni wszyscy, którzy pokładają ufność
w nim.