Liczby
14:1 A całe zgromadzenie podniosło głos i zawołało; i
ludzie płakali tej nocy.
14:2 I szemrali wszyscy synowie Izraela przeciw Mojżeszowi i Aaronowi:
a całe zgromadzenie rzekło do nich: Boże, abyśmy pomarli
ziemia egipska! albo Boże, byśmy umarli na tej pustyni!
14:3 I po co Pan przywiódł nas do tej ziemi, abyśmy padli przez
mieczem, aby nasze żony i nasze dzieci były łupem? czy nie
lepiej dla nas wrócić do Egiptu?
14:4 I mówili jeden do drugiego: Uczyńmy wodza i wróćmy
do Egiptu.
14:5 Wtedy Mojżesz i Aaron upadli na twarz przed całym zgromadzeniem
zgromadzenie synów Izraela.
14:6 A Jozue, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunnego, którzy byli z
ci, którzy przeszukiwali ziemię, rozdarli swoje szaty:
14:7 I rzekli do całego zgromadzenia synów Izraela, mówiąc:
Ziemia, przez którą przeszliśmy, aby ją przeszukać, jest bardzo dobra
grunt.
14:8 Jeśli Pan ma w nas upodobanie, wprowadzi nas do tej ziemi i
daj nam to; kraina mlekiem i miodem płynąca.
14:9 Tylko nie buntujcie się przeciwko Panu ani nie bójcie się ludu
grunt; bo są dla nas chlebem: odstąpiła od nich obrona ich,
a Pan jest z nami: nie bójcie się ich.
14:10 Ale całe zgromadzenie kazało ich ukamienować kamieniami. I chwała
ukazał się Pan w Namiocie Zgromadzenia przed wszystkimi
dzieci Izraela.
14:11 I PAN powiedział do Mojżesza: Jak długo ten lud będzie mnie drażnił? I
jak długo to potrwa, zanim mi uwierzą, mimo wszystkich znaków, które mam
ukazał się wśród nich?
14:12 Dotknę ich zarazą i wydziedziczę, i tak zrobię
uczynić z ciebie naród większy i potężniejszy niż oni.
14:13 I rzekł Mojżesz do Pana: Wtedy usłyszą to Egipcjanie (bo
wyprowadziłeś ten lud w swojej mocy spośród nich;)
14:14 I powiedzą to mieszkańcom tej ziemi, bo mają
usłyszał, że Pan jest pośród tego ludu, że Pan jest widziany twarzą
twarzą w twarz, i że obłok twój stanął nad nimi, i że idziesz
przed nimi za dnia w słupie obłoku i w słupie ognia
nocą.
14:15 A jeśli zabijesz cały ten lud jak jednego człowieka, to narody
którzy usłyszeli o tobie, przemówią, mówiąc:
14:16 Ponieważ Pan nie mógł wprowadzić tego ludu do ziemi, która
przysiągł im, dlatego pobił ich na puszczy.
14:17 A teraz proszę cię, niech moc mojego Pana będzie wielka, jak
mówiłeś, mówiąc:
14:18 Pan jest wielkoduszny i ma wielkie miłosierdzie, przebacza nieprawość i
wykroczenia, a w żaden sposób nie oczyszcza winnego, odwiedzając
winę ojców na dzieciach do trzeciego i czwartego
Pokolenie.
14:19 Przebacz, proszę, winę tego ludu według
wielkość miłosierdzia Twego i jak przebaczyłeś temu ludowi, od
Egipt aż do teraz.
14:20 I rzekł Pan: Przebaczyłem według twego słowa:
14:21 Ale tak naprawdę, jak żyję, cała ziemia będzie wypełniona chwałą
Pan.
14:22 Ponieważ wszyscy ci ludzie, którzy widzieli moją chwałę i moje cuda, które ja
uczyniłem w Egipcie i na pustyni, a kusi mnie teraz tych dziesięciu
razy i nie słuchali mego głosu;
14:23 Z pewnością nie ujrzą ziemi, o którą poprzysiągłem ich ojcom,
ani żaden z tych, którzy mnie prowokowali, nie zobaczy tego:
14:24 Ale mój sługa Kaleb, ponieważ miał ze sobą innego ducha i ma
poszedł za mną w pełni, wprowadzę go do ziemi, do której wszedł; I
jego potomstwo posiądzie je.
14:25 (A Amalekici i Kananejczycy mieszkali w dolinie.) Jutro
zawrócić i zaprowadzić na pustynię drogą Morza Czerwonego.
14:26 I przemówił Pan do Mojżesza i do Aarona, mówiąc:
14:27 Jak długo będę znosił to złe zgromadzenie, które szemra przeciwko
Ja? Słyszałem szemranie synów Izraela, które oni
szemrać przeciwko mnie.
14:28 Powiedz im: Zaprawdę, na moje życie, mówi PAN, jak mówiliście w
moje uszy, tak też uczynię tobie:
14:29 Wasze trupy padną na tej pustyni; i wszystko, co było policzone
z was, według całej waszej liczby, od dwudziestego roku życia aż do
w górę, które szemrały przeciwko mnie,
14:30 Z pewnością nie wejdziecie do ziemi, co do której przysiągłem
was tam osiedlić, z wyjątkiem Kaleba, syna Jefunnego, i Jozuego
syn zakonnicy.
14:31 Ale wasze maleństwa, o których mówiliście, że mają być zdobyczą, przyprowadzę
wejdą, i poznają ziemię, którą wzgardziliście.
14:32 Ale wy, wasze padliny, padną na tej pustyni.
14:33 A wasze dzieci będą tułać się po pustyni przez czterdzieści lat i rodzić
wasze wszeteczeństwa, aż wasze padliny zostaną zmarnowane na pustyni.
14:34 Po liczbie dni, w ciągu których przeszukiwaliście ziemię, było ich czterdzieści
dni, każdego dnia przez rok, będziecie dźwigać swoje winy, nawet czterdzieści
lat, a poznacie moje złamanie obietnicy.
14:35 Ja, Pan, powiedziałem: Na pewno uczynię to całemu nieszczęściu
zgromadzenie, które się zebrało przeciwko mnie: na tej pustyni
zostaną pochłonięci i tam umrą.
14:36 A mężowie, których posłał Mojżesz, aby przeszukali ziemię, wrócili i uczynili
całe zgromadzenie, aby szemrało przeciwko niemu, podnosząc oszczerstwo
na ziemi,
14:37 Nawet ci ludzie, którzy roznieśli złą wieść o kraju, umarli
plaga przed Panem.
14:38 Ale Jozue, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunnego, którzy byli z
ludzie, którzy poszli przeszukać ziemię, żyli spokojnie.
14:39 I opowiedział Mojżesz te słowa wszystkim synom Izraela
ludzie bardzo opłakiwali.
14:40 Wstali wcześnie rano i wrzucili ich na wierzchołek
górę, mówiąc: Oto tu jesteśmy i pójdziemy na to miejsce
co Pan obiecał, bo zgrzeszyliśmy.
14:41 I rzekł Mojżesz: Dlaczego teraz przekraczacie przykazanie
LORD? ale nie będzie prosperować.
14:42 Nie wchodźcie, bo Pana nie ma wśród was; abyście nie byli wcześniej uderzeni
Twoi wrogowie.
14:43 Bo Amalekici i Kananejczycy są tam przed wami i będziecie
padnijcie od miecza: dlatego, żeście się odwrócili od Pana
Pan nie będzie z wami.
14:44 Lecz oni ośmielili się wejść na szczyt góry, a jednak arka
przymierza Pańskiego, a Mojżesz nie odchodził z obozu.
14:45 Wtedy zeszli Amalekici i Kananejczycy, którzy tam mieszkali
górę, poraził ich i poraził ich aż do Chorma.