Liczby 14:1 A całe zgromadzenie podniosło głos i zawołało; i ludzie płakali tej nocy. 14:2 I szemrali wszyscy synowie Izraela przeciw Mojżeszowi i Aaronowi: a całe zgromadzenie rzekło do nich: Boże, abyśmy pomarli ziemia egipska! albo Boże, byśmy umarli na tej pustyni! 14:3 I po co Pan przywiódł nas do tej ziemi, abyśmy padli przez mieczem, aby nasze żony i nasze dzieci były łupem? czy nie lepiej dla nas wrócić do Egiptu? 14:4 I mówili jeden do drugiego: Uczyńmy wodza i wróćmy do Egiptu. 14:5 Wtedy Mojżesz i Aaron upadli na twarz przed całym zgromadzeniem zgromadzenie synów Izraela. 14:6 A Jozue, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunnego, którzy byli z ci, którzy przeszukiwali ziemię, rozdarli swoje szaty: 14:7 I rzekli do całego zgromadzenia synów Izraela, mówiąc: Ziemia, przez którą przeszliśmy, aby ją przeszukać, jest bardzo dobra grunt. 14:8 Jeśli Pan ma w nas upodobanie, wprowadzi nas do tej ziemi i daj nam to; kraina mlekiem i miodem płynąca. 14:9 Tylko nie buntujcie się przeciwko Panu ani nie bójcie się ludu grunt; bo są dla nas chlebem: odstąpiła od nich obrona ich, a Pan jest z nami: nie bójcie się ich. 14:10 Ale całe zgromadzenie kazało ich ukamienować kamieniami. I chwała ukazał się Pan w Namiocie Zgromadzenia przed wszystkimi dzieci Izraela. 14:11 I PAN powiedział do Mojżesza: Jak długo ten lud będzie mnie drażnił? I jak długo to potrwa, zanim mi uwierzą, mimo wszystkich znaków, które mam ukazał się wśród nich? 14:12 Dotknę ich zarazą i wydziedziczę, i tak zrobię uczynić z ciebie naród większy i potężniejszy niż oni. 14:13 I rzekł Mojżesz do Pana: Wtedy usłyszą to Egipcjanie (bo wyprowadziłeś ten lud w swojej mocy spośród nich;) 14:14 I powiedzą to mieszkańcom tej ziemi, bo mają usłyszał, że Pan jest pośród tego ludu, że Pan jest widziany twarzą twarzą w twarz, i że obłok twój stanął nad nimi, i że idziesz przed nimi za dnia w słupie obłoku i w słupie ognia nocą. 14:15 A jeśli zabijesz cały ten lud jak jednego człowieka, to narody którzy usłyszeli o tobie, przemówią, mówiąc: 14:16 Ponieważ Pan nie mógł wprowadzić tego ludu do ziemi, która przysiągł im, dlatego pobił ich na puszczy. 14:17 A teraz proszę cię, niech moc mojego Pana będzie wielka, jak mówiłeś, mówiąc: 14:18 Pan jest wielkoduszny i ma wielkie miłosierdzie, przebacza nieprawość i wykroczenia, a w żaden sposób nie oczyszcza winnego, odwiedzając winę ojców na dzieciach do trzeciego i czwartego Pokolenie. 14:19 Przebacz, proszę, winę tego ludu według wielkość miłosierdzia Twego i jak przebaczyłeś temu ludowi, od Egipt aż do teraz. 14:20 I rzekł Pan: Przebaczyłem według twego słowa: 14:21 Ale tak naprawdę, jak żyję, cała ziemia będzie wypełniona chwałą Pan. 14:22 Ponieważ wszyscy ci ludzie, którzy widzieli moją chwałę i moje cuda, które ja uczyniłem w Egipcie i na pustyni, a kusi mnie teraz tych dziesięciu razy i nie słuchali mego głosu; 14:23 Z pewnością nie ujrzą ziemi, o którą poprzysiągłem ich ojcom, ani żaden z tych, którzy mnie prowokowali, nie zobaczy tego: 14:24 Ale mój sługa Kaleb, ponieważ miał ze sobą innego ducha i ma poszedł za mną w pełni, wprowadzę go do ziemi, do której wszedł; I jego potomstwo posiądzie je. 14:25 (A Amalekici i Kananejczycy mieszkali w dolinie.) Jutro zawrócić i zaprowadzić na pustynię drogą Morza Czerwonego. 14:26 I przemówił Pan do Mojżesza i do Aarona, mówiąc: 14:27 Jak długo będę znosił to złe zgromadzenie, które szemra przeciwko Ja? Słyszałem szemranie synów Izraela, które oni szemrać przeciwko mnie. 14:28 Powiedz im: Zaprawdę, na moje życie, mówi PAN, jak mówiliście w moje uszy, tak też uczynię tobie: 14:29 Wasze trupy padną na tej pustyni; i wszystko, co było policzone z was, według całej waszej liczby, od dwudziestego roku życia aż do w górę, które szemrały przeciwko mnie, 14:30 Z pewnością nie wejdziecie do ziemi, co do której przysiągłem was tam osiedlić, z wyjątkiem Kaleba, syna Jefunnego, i Jozuego syn zakonnicy. 14:31 Ale wasze maleństwa, o których mówiliście, że mają być zdobyczą, przyprowadzę wejdą, i poznają ziemię, którą wzgardziliście. 14:32 Ale wy, wasze padliny, padną na tej pustyni. 14:33 A wasze dzieci będą tułać się po pustyni przez czterdzieści lat i rodzić wasze wszeteczeństwa, aż wasze padliny zostaną zmarnowane na pustyni. 14:34 Po liczbie dni, w ciągu których przeszukiwaliście ziemię, było ich czterdzieści dni, każdego dnia przez rok, będziecie dźwigać swoje winy, nawet czterdzieści lat, a poznacie moje złamanie obietnicy. 14:35 Ja, Pan, powiedziałem: Na pewno uczynię to całemu nieszczęściu zgromadzenie, które się zebrało przeciwko mnie: na tej pustyni zostaną pochłonięci i tam umrą. 14:36 A mężowie, których posłał Mojżesz, aby przeszukali ziemię, wrócili i uczynili całe zgromadzenie, aby szemrało przeciwko niemu, podnosząc oszczerstwo na ziemi, 14:37 Nawet ci ludzie, którzy roznieśli złą wieść o kraju, umarli plaga przed Panem. 14:38 Ale Jozue, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunnego, którzy byli z ludzie, którzy poszli przeszukać ziemię, żyli spokojnie. 14:39 I opowiedział Mojżesz te słowa wszystkim synom Izraela ludzie bardzo opłakiwali. 14:40 Wstali wcześnie rano i wrzucili ich na wierzchołek górę, mówiąc: Oto tu jesteśmy i pójdziemy na to miejsce co Pan obiecał, bo zgrzeszyliśmy. 14:41 I rzekł Mojżesz: Dlaczego teraz przekraczacie przykazanie LORD? ale nie będzie prosperować. 14:42 Nie wchodźcie, bo Pana nie ma wśród was; abyście nie byli wcześniej uderzeni Twoi wrogowie. 14:43 Bo Amalekici i Kananejczycy są tam przed wami i będziecie padnijcie od miecza: dlatego, żeście się odwrócili od Pana Pan nie będzie z wami. 14:44 Lecz oni ośmielili się wejść na szczyt góry, a jednak arka przymierza Pańskiego, a Mojżesz nie odchodził z obozu. 14:45 Wtedy zeszli Amalekici i Kananejczycy, którzy tam mieszkali górę, poraził ich i poraził ich aż do Chorma.