Stanowisko 41:1 Czy potrafisz wyciągnąć lewiatana hakiem? lub jego język sznurkiem które zawiedziesz? 41:2 Czy możesz wbić mu haczyk w nos? lub przebić szczękę za pomocą cierń? 41:3 Czy zaniesie do ciebie wiele błagań? czy będzie mówił do niego miękkie słowa ciebie? 41:4 Czy zawrze z tobą przymierze? weźmiesz go za sługę kiedykolwiek? 41:5 Czy będziesz się z nim bawił jak z ptakiem? czy też zwiążesz go dla siebie dziewice? 41:6 Czy towarzysze mają z niego ucztę? rozdzielą go między kupcy? 41:7 Czy możesz nadziać jego skórę żelazem kolczastym? albo jego głowa z rybą włócznie? 41:8 Połóż na nim rękę, pamiętaj o bitwie, nie rób nic więcej. 41:9 Oto daremna jest jego nadzieja: nikt nie zostanie porzucony nawet przy nim jego widok? 41:10 Nikt nie jest tak srogi, by ośmielił się go poruszyć: kto wtedy może się ostać przede mną? 41:11 Któż mi przeszkodził, abym mu odpłacił? cokolwiek jest pod całe niebo jest moje. 41:12 Nie będę ukrywał jego części ani jego siły, ani jego pięknych proporcji. 41:13 Któż może odkryć twarz jego szaty? lub z kim może do niego przyjść jego podwójne uzdę? 41:14 Któż może otworzyć drzwi jego twarzy? jego zęby są okropne. 41:15 Jego łuski są jego dumą, zamknięte jak pieczęć. 41:16 Jeden jest tak blisko drugiego, że żadne powietrze nie może między nimi przejść. 41:17 Są ze sobą połączone, trzymają się razem, tak że nie mogą być rozdarty. 41:18 Dzięki jego potrzebom świeci światło, a jego oczy są jak powieki poranek. 41:19 Z jego ust wychodzą płonące lampy i tryskają ogniste iskry. 41:20 Z jego nozdrzy wydobywa się dym, jak z wrzącego garnka lub kotła. 41:21 Jego oddech rozpala węgle, a z jego ust wychodzi płomień. 41:22 W jego szyi pozostaje siła, a smutek w radość się już przedtem obrócił jego. 41:23 Płatki jego ciała są spojone, są twarde sobie; nie można ich przenieść. 41:24 Jego serce jest twarde jak kamień; tak, twardy jak kawałek pustki kamień młyński. 41:25 Gdy się wywyższa, boją się mocarze: z powodu pęknięcia same się oczyszczają. 41:26 Miecz tego, który go kładzie, nie może utrzymać: włócznia, strzała, ani habergeon. 41:27 Uważa żelazo za słomę, a miedź za spróchniałe drewno. 41:28 Strzała nie może go zmusić do ucieczki: wraz z nim zamieniają się kamienie procy ściernisko. 41:29 Strzały są liczone jako ściernisko: śmieje się z potrząsania włócznią. 41:30 Ostre kamienie są pod nim, ostre rzeczy rozpościera na błoto. 41:31 On sprawia, że głębia wrze jak kocioł, morze sprawia, że jest jak kocioł maść. 41:32 On za nim świeci ścieżką; można by pomyśleć, że jest głębia oszroniony. 41:33 Nie ma na ziemi równego sobie, kto jest stworzony bez strachu. 41:34 On widzi wszystko, co wysokie, jest królem nad wszystkimi dziećmi duma.