Stanowisko
41:1 Czy potrafisz wyciągnąć lewiatana hakiem? lub jego język sznurkiem
które zawiedziesz?
41:2 Czy możesz wbić mu haczyk w nos? lub przebić szczękę za pomocą
cierń?
41:3 Czy zaniesie do ciebie wiele błagań? czy będzie mówił do niego miękkie słowa
ciebie?
41:4 Czy zawrze z tobą przymierze? weźmiesz go za sługę
kiedykolwiek?
41:5 Czy będziesz się z nim bawił jak z ptakiem? czy też zwiążesz go dla siebie
dziewice?
41:6 Czy towarzysze mają z niego ucztę? rozdzielą go między
kupcy?
41:7 Czy możesz nadziać jego skórę żelazem kolczastym? albo jego głowa z rybą
włócznie?
41:8 Połóż na nim rękę, pamiętaj o bitwie, nie rób nic więcej.
41:9 Oto daremna jest jego nadzieja: nikt nie zostanie porzucony nawet przy nim
jego widok?
41:10 Nikt nie jest tak srogi, by ośmielił się go poruszyć: kto wtedy może się ostać
przede mną?
41:11 Któż mi przeszkodził, abym mu odpłacił? cokolwiek jest pod
całe niebo jest moje.
41:12 Nie będę ukrywał jego części ani jego siły, ani jego pięknych proporcji.
41:13 Któż może odkryć twarz jego szaty? lub z kim może do niego przyjść
jego podwójne uzdę?
41:14 Któż może otworzyć drzwi jego twarzy? jego zęby są okropne.
41:15 Jego łuski są jego dumą, zamknięte jak pieczęć.
41:16 Jeden jest tak blisko drugiego, że żadne powietrze nie może między nimi przejść.
41:17 Są ze sobą połączone, trzymają się razem, tak że nie mogą być
rozdarty.
41:18 Dzięki jego potrzebom świeci światło, a jego oczy są jak powieki
poranek.
41:19 Z jego ust wychodzą płonące lampy i tryskają ogniste iskry.
41:20 Z jego nozdrzy wydobywa się dym, jak z wrzącego garnka lub kotła.
41:21 Jego oddech rozpala węgle, a z jego ust wychodzi płomień.
41:22 W jego szyi pozostaje siła, a smutek w radość się już przedtem obrócił
jego.
41:23 Płatki jego ciała są spojone, są twarde
sobie; nie można ich przenieść.
41:24 Jego serce jest twarde jak kamień; tak, twardy jak kawałek pustki
kamień młyński.
41:25 Gdy się wywyższa, boją się mocarze: z powodu
pęknięcia same się oczyszczają.
41:26 Miecz tego, który go kładzie, nie może utrzymać: włócznia, strzała,
ani habergeon.
41:27 Uważa żelazo za słomę, a miedź za spróchniałe drewno.
41:28 Strzała nie może go zmusić do ucieczki: wraz z nim zamieniają się kamienie procy
ściernisko.
41:29 Strzały są liczone jako ściernisko: śmieje się z potrząsania włócznią.
41:30 Ostre kamienie są pod nim, ostre rzeczy rozpościera na
błoto.
41:31 On sprawia, że głębia wrze jak kocioł, morze sprawia, że jest jak kocioł
maść.
41:32 On za nim świeci ścieżką; można by pomyśleć, że jest głębia
oszroniony.
41:33 Nie ma na ziemi równego sobie, kto jest stworzony bez strachu.
41:34 On widzi wszystko, co wysokie, jest królem nad wszystkimi dziećmi
duma.