Stanowisko 37:1 Na to też moje serce drży i rusza się ze swego miejsca. 37:2 Słuchajcie uważnie szumu jego głosu i dźwięku, który wychodzi jego usta. 37:3 On kieruje je pod całym niebem, a jego błyskawice aż po krańce na Ziemi. 37:4 Po nim głos ryczy, grzmi swoim głosem ekscelencja; i nie powstrzyma ich, gdy usłyszy się jego głos. 37:5 Bóg cudownie grzmi swoim głosem; czyni wielkie rzeczy, które nie możemy pojąć. 37:6 Mówi bowiem do śniegu: Bądź na ziemi; podobnie małemu deszcz i wielki deszcz swojej mocy. 37:7 On pieczętuje rękę każdego człowieka; aby wszyscy poznali Jego dzieło. 37:8 Potem zwierzęta schodzą do jaskiń i pozostają na swoich miejscach. 37:9 Z południa nadchodzi wicher, a z północy zimno. 37:10 Przez tchnienie Boga jest dany mróz, a szerokość wód jest napięty. 37:11 Także podlewaniem zmęczy gęsty obłok: rozproszy światło swoje Chmura: 37:12 A rady jego odwracają, aby mogli czynić cokolwiek im rozkaże na obliczu świata na ziemi. 37:13 On sprawia, że nadejdzie, czy to w celu poprawy, czy dla swojej ziemi, czy dla Łaska. 37:14 Posłuchaj tego, Hiobie, stój spokojnie i przypatrz się cudom Boga. 37:15 Czy wiesz, kiedy Bóg ich rozporządzał i sprawił, że jego obłok zaświecił świecić? 37:16 Czy znasz balansowanie chmur, jego cuda który jest doskonały w poznaniu? 37:17 Jak ciepłe są twoje szaty, gdy ucisza ziemię południowym wiatrem? 37:18 Czy ty z nim rozpostarłeś niebo, które jest mocne i jakby stopione Lupa? 37:19 Naucz nas, co mamy mu mówić; ponieważ nie możemy uporządkować naszej mowy według przyczyna ciemności. 37:20 Czy powiedzą mu, że mówię? jeśli człowiek przemówi, na pewno będzie połknęła. 37:21 A teraz ludzie nie widzą jasnego światła, które jest w chmurach, ale wiatr przechodzi i oczyszcza ich. 37:22 Piękna pogoda nadchodzi z północy: u Boga jest straszny majestat. 37:23 Dotykając Wszechmogącego, nie możemy go znaleźć: ma wielką moc, i w sądzie, iw obfitości sprawiedliwości: nie będzie uciskał. 37:24 Dlatego ludzie boją się go: nie szanuje nikogo, kto ma mądre serce.