Stanowisko
37:1 Na to też moje serce drży i rusza się ze swego miejsca.
37:2 Słuchajcie uważnie szumu jego głosu i dźwięku, który wychodzi
jego usta.
37:3 On kieruje je pod całym niebem, a jego błyskawice aż po krańce
na Ziemi.
37:4 Po nim głos ryczy, grzmi swoim głosem
ekscelencja; i nie powstrzyma ich, gdy usłyszy się jego głos.
37:5 Bóg cudownie grzmi swoim głosem; czyni wielkie rzeczy, które
nie możemy pojąć.
37:6 Mówi bowiem do śniegu: Bądź na ziemi; podobnie małemu
deszcz i wielki deszcz swojej mocy.
37:7 On pieczętuje rękę każdego człowieka; aby wszyscy poznali Jego dzieło.
37:8 Potem zwierzęta schodzą do jaskiń i pozostają na swoich miejscach.
37:9 Z południa nadchodzi wicher, a z północy zimno.
37:10 Przez tchnienie Boga jest dany mróz, a szerokość wód jest
napięty.
37:11 Także podlewaniem zmęczy gęsty obłok: rozproszy światło swoje
Chmura:
37:12 A rady jego odwracają, aby mogli czynić
cokolwiek im rozkaże na obliczu świata na ziemi.
37:13 On sprawia, że nadejdzie, czy to w celu poprawy, czy dla swojej ziemi, czy dla
Łaska.
37:14 Posłuchaj tego, Hiobie, stój spokojnie i przypatrz się cudom
Boga.
37:15 Czy wiesz, kiedy Bóg ich rozporządzał i sprawił, że jego obłok zaświecił
świecić?
37:16 Czy znasz balansowanie chmur, jego cuda
który jest doskonały w poznaniu?
37:17 Jak ciepłe są twoje szaty, gdy ucisza ziemię południowym wiatrem?
37:18 Czy ty z nim rozpostarłeś niebo, które jest mocne i jakby stopione
Lupa?
37:19 Naucz nas, co mamy mu mówić; ponieważ nie możemy uporządkować naszej mowy według
przyczyna ciemności.
37:20 Czy powiedzą mu, że mówię? jeśli człowiek przemówi, na pewno będzie
połknęła.
37:21 A teraz ludzie nie widzą jasnego światła, które jest w chmurach, ale
wiatr przechodzi i oczyszcza ich.
37:22 Piękna pogoda nadchodzi z północy: u Boga jest straszny majestat.
37:23 Dotykając Wszechmogącego, nie możemy go znaleźć: ma wielką moc,
i w sądzie, iw obfitości sprawiedliwości: nie będzie uciskał.
37:24 Dlatego ludzie boją się go: nie szanuje nikogo, kto ma mądre serce.