Jeremiasz
10:1 Słuchajcie słowa, które Pan mówi do was, domu Izraela!
10:2 Tak mówi PAN: Nie uczcie się drogi pogan i nie bądźcie
przerażony znakami nieba; bo poganie się ich trwożą.
10:3 Albowiem próżne są obyczaje ludu, bo wycina się drzewo
las, dzieło rąk robotnika siekierą.
10:4 Przyozdabiają go srebrem i złotem; mocują go gwoździami i
młotami, aby się nie poruszał.
10:5 Stoją prosto jak palma, ale nie mówią: muszą być
znoszone, bo nie mogą iść. Nie bój się ich; bo nie mogą
zła, ani też nie jest w nich dobrze czynić.
10:6 Ponieważ nie ma nikogo takiego jak ty, Panie; jesteś wielki i
twoje imię jest wielkie w mocy.
10:7 Któż by się ciebie nie bał, Królu narodów? dla ciebie to czyni
należą: ponieważ wśród wszystkich mędrców narodów i w
we wszystkich ich królestwach, nie ma nikogo takiego jak ty.
10:8 Ale są one całkowicie bydlęce i głupie: pień jest doktryną
próżności.
10:9 Srebro na talerzach przywieziono z Tarszisz, a złoto z Ufaz,
dzieło robotnika i rąk założyciela: niebieskie i
purpura jest ich szatą: wszyscy są dziełem przebiegłych ludzi.
10:10 Ale Pan jest Bogiem prawdziwym, Bogiem żywym i wiecznym
król: od jego gniewu ziemia zadrży, a narody nie będą
mógł znieść jego oburzenia.
10:11 Tak im powiecie: Bogowie, którzy nie stworzyli niebios i
ziemi, nawet oni zginą z ziemi i spod nich
niebiosa.
10:12 Uczynił ziemię swoją mocą, przez nią utwierdził świat
swoją mądrością i rozpostarł niebiosa według swojej roztropności.
10:13 Gdy wyda swój głos, w rzece jest mnóstwo wód
niebios i sprawia, że opary unoszą się z krańców nieba
ziemia; On sprawia, że błyskawice są deszczem, a wiatr wyprowadza
z jego skarbów.
10:14 Każdy człowiek jest zwierzęciem w swojej wiedzy: każdy założyciel jest zawstydzony przez
ryty posąg: bo jego lany posąg jest fałszem, a nie ma
oddychać w nich.
10:15 Są marnością i dziełem błędów: w czasie ich nawiedzenia
oni zginą.
10:16 Dział Jakuba nie jest taki jak oni, bo on jest pierwszym wszystkim
rzeczy; a laską dziedzictwa jego jest Izrael. Pan Zastępów jest
jego imię.
10:17 Zbierz swoje towary z kraju, mieszkanko twierdzy.
10:18 Bo tak mówi PAN: Oto wyrzucę mieszkańców ziemi
wyląduje w tej chwili i zatrwoży ich, aby mogli to zastać.
10:19 Biada mi z powodu mojej krzywdy! bolesna jest moja rana, ale powiedziałem: Zaprawdę, to jest
smutek i muszę go znieść.
10:20 Mój przybytek jest zrujnowany, a wszystkie moje więzy są zerwane, moje dzieci są
ode mnie wyszli, a ich nie ma: nie ma nikogo, kto by rozciągnął moje
więcej namiotu i rozłożyć firanki.
10:21 Bo pasterze stali się brutalni i nie szukali Pana.
dlatego nie będzie im się powodziło, a wszystkie ich trzody będą
rozsiany.
10:22 Oto nadeszła zgiełk i wielkie poruszenie
północną krainę, aby miasta judzkie spustoszyć i uczynić jaskinią
smoki.
10:23 O Panie, wiem, że droga człowieka nie jest w nim samym, nie jest w człowieku
który chodzi, by kierować swymi krokami.
10:24 Panie, popraw mnie, ale z rozsądkiem; nie w swoim gniewie, abyś nie
doprowadź mnie do niczego.
10:25 Wylej swój gniew na pogan, którzy cię nie znają, i na
rodziny, które nie wzywają imienia twego, bo zjadły Jakuba i
pożarł go i pochłonął, a mieszkanie jego spustoszył.