Jeremiasz 10:1 Słuchajcie słowa, które Pan mówi do was, domu Izraela! 10:2 Tak mówi PAN: Nie uczcie się drogi pogan i nie bądźcie przerażony znakami nieba; bo poganie się ich trwożą. 10:3 Albowiem próżne są obyczaje ludu, bo wycina się drzewo las, dzieło rąk robotnika siekierą. 10:4 Przyozdabiają go srebrem i złotem; mocują go gwoździami i młotami, aby się nie poruszał. 10:5 Stoją prosto jak palma, ale nie mówią: muszą być znoszone, bo nie mogą iść. Nie bój się ich; bo nie mogą zła, ani też nie jest w nich dobrze czynić. 10:6 Ponieważ nie ma nikogo takiego jak ty, Panie; jesteś wielki i twoje imię jest wielkie w mocy. 10:7 Któż by się ciebie nie bał, Królu narodów? dla ciebie to czyni należą: ponieważ wśród wszystkich mędrców narodów i w we wszystkich ich królestwach, nie ma nikogo takiego jak ty. 10:8 Ale są one całkowicie bydlęce i głupie: pień jest doktryną próżności. 10:9 Srebro na talerzach przywieziono z Tarszisz, a złoto z Ufaz, dzieło robotnika i rąk założyciela: niebieskie i purpura jest ich szatą: wszyscy są dziełem przebiegłych ludzi. 10:10 Ale Pan jest Bogiem prawdziwym, Bogiem żywym i wiecznym król: od jego gniewu ziemia zadrży, a narody nie będą mógł znieść jego oburzenia. 10:11 Tak im powiecie: Bogowie, którzy nie stworzyli niebios i ziemi, nawet oni zginą z ziemi i spod nich niebiosa. 10:12 Uczynił ziemię swoją mocą, przez nią utwierdził świat swoją mądrością i rozpostarł niebiosa według swojej roztropności. 10:13 Gdy wyda swój głos, w rzece jest mnóstwo wód niebios i sprawia, że opary unoszą się z krańców nieba ziemia; On sprawia, że błyskawice są deszczem, a wiatr wyprowadza z jego skarbów. 10:14 Każdy człowiek jest zwierzęciem w swojej wiedzy: każdy założyciel jest zawstydzony przez ryty posąg: bo jego lany posąg jest fałszem, a nie ma oddychać w nich. 10:15 Są marnością i dziełem błędów: w czasie ich nawiedzenia oni zginą. 10:16 Dział Jakuba nie jest taki jak oni, bo on jest pierwszym wszystkim rzeczy; a laską dziedzictwa jego jest Izrael. Pan Zastępów jest jego imię. 10:17 Zbierz swoje towary z kraju, mieszkanko twierdzy. 10:18 Bo tak mówi PAN: Oto wyrzucę mieszkańców ziemi wyląduje w tej chwili i zatrwoży ich, aby mogli to zastać. 10:19 Biada mi z powodu mojej krzywdy! bolesna jest moja rana, ale powiedziałem: Zaprawdę, to jest smutek i muszę go znieść. 10:20 Mój przybytek jest zrujnowany, a wszystkie moje więzy są zerwane, moje dzieci są ode mnie wyszli, a ich nie ma: nie ma nikogo, kto by rozciągnął moje więcej namiotu i rozłożyć firanki. 10:21 Bo pasterze stali się brutalni i nie szukali Pana. dlatego nie będzie im się powodziło, a wszystkie ich trzody będą rozsiany. 10:22 Oto nadeszła zgiełk i wielkie poruszenie północną krainę, aby miasta judzkie spustoszyć i uczynić jaskinią smoki. 10:23 O Panie, wiem, że droga człowieka nie jest w nim samym, nie jest w człowieku który chodzi, by kierować swymi krokami. 10:24 Panie, popraw mnie, ale z rozsądkiem; nie w swoim gniewie, abyś nie doprowadź mnie do niczego. 10:25 Wylej swój gniew na pogan, którzy cię nie znają, i na rodziny, które nie wzywają imienia twego, bo zjadły Jakuba i pożarł go i pochłonął, a mieszkanie jego spustoszył.