Izajasz
42:1 Oto mój sługa, którego popieram; moi wybrańcy, w których moja dusza
zachwyca; Złożyłem na nim mego ducha: wyda sąd
do pogan.
42:2 Nie będzie wołał, nie podniesie się, ani nie sprawi, że jego głos będzie słyszany w
ulica.
42:3 Trzciny nadłamanej nie złamie ani dymiącego lnu
zgasić: przywiedzie sąd ku prawdzie.
42:4 Nie upadnie ani się nie zniechęci, dopóki nie wyda wyroku w
ziemię: a wyspy będą czekać na jego prawo.
42:5 Tak mówi Bóg, Pan, który stworzył niebiosa i rozciągnął je
na zewnątrz; ten, który rozpostarł ziemię i to, co z niej wychodzi; On
który daje na nim tchnienie ludowi i ducha tym, którzy chodzą
w nim:
42:6 Ja, Pan, powołałem cię w sprawiedliwości i będę trzymał cię za rękę,
i będzie cię strzegł, i da cię za przymierze ludowi, za
światło pogan;
42:7 Aby otworzyć oczy niewidomych, aby wyprowadzić więźniów z więzienia i
tych, którzy siedzą w ciemności, z więzienia.
42:8 Ja jestem PAN, to jest moje imię, a mojej chwały nie oddam nikomu innemu,
ani moja pochwała dla rytych wizerunków.
42:9 Oto rzeczy poprzednie się spełniły, a ogłaszam nowe rzeczy:
zanim wyrosną, opowiem wam o nich.
42:10 Śpiewajcie Panu pieśń nową i chwałę jego od krańców ziemi,
wy, którzy schodzicie do morza i wszystkiego, co w nim jest; wyspy i
jego mieszkańcy.
42:11 Niech pustynia i jej miasta podniosą głos,
wioski, w których mieszka Kedar: niech śpiewają mieszkańcy skały,
niech krzyczą ze szczytu gór.
42:12 Niech oddają chwałę Panu i głoszą jego chwałę w
wyspy.
42:13 Pan wyruszy jak mocarz, wzbudzi jak zazdrość
mąż wojny: będzie wołać, tak, ryczeć; zwycięży nad swoim
wrogowie.
42:14 Od dawna milczę; Byłem spokojny i powstrzymałem się
ja: teraz będę płakał jak rodząca; zniszczę i
pożreć na raz.
42:15 Zniszczę góry i pagórki, i wysuszę wszystkie ich zioła; i ja
zamienię rzeki w wyspy, a stawy osuszę.
42:16 I poprowadzę ślepych drogą, której nie znali; Poprowadzę ich
ścieżkami, których nie znali: ciemność przedtem uczynię światłem
je i krzywo prostować. Te rzeczy uczynię im, i
nie opuszczaj ich.
42:17 Cofną się, zawstydzą się bardzo ci, którzy pokładają ufność
ryte wizerunki, które mówią do odlewanych wizerunków: Wy jesteście naszymi bogami.
42:18 Słuchajcie, głusi; a spójrzcie, ślepi, abyście przejrzeli.
42:19 Kto jest ślepy, jeśli nie mój sługa? czy głuchy, jak mój posłaniec, którego wysłałem? Kto
jest ślepy jak ten, który jest doskonały, i ślepy jak sługa Pański?
42:20 Widzisz wiele rzeczy, ale nie obserwujesz; otwiera uszy, ale on
nie słyszy.
42:21 Pan ma upodobanie w swojej sprawiedliwości; on będzie powiększał
prawo i uczyń je honorowym.
42:22 Ale to jest lud ograbiony i zepsuty; wszyscy są w pułapce
dziury i ukrywają się w więzieniach: są łupem, a nie łupem
dostarcza; za łup, a nikt nie mówi: Oddaj.
42:23 Kto z was nadstawi na to ucha? kto będzie słuchał i słuchał dla
czas przyjść?
42:24 Kto wydał Jakuba na łup, a Izraela łupieżcom? czyż Pan nie
ten, przeciw któremu zgrzeszyliśmy? bo nie szli jego drogami,
nie byli też posłuszni jego prawu.
42:25 Dlatego wylał na niego wściekłość swego gniewu i
siła bitwy: i podpaliła go wokoło, a on wiedział
nie; i to go paliło, a jednak nie wziął sobie tego do serca.