Izajasz 42:1 Oto mój sługa, którego popieram; moi wybrańcy, w których moja dusza zachwyca; Złożyłem na nim mego ducha: wyda sąd do pogan. 42:2 Nie będzie wołał, nie podniesie się, ani nie sprawi, że jego głos będzie słyszany w ulica. 42:3 Trzciny nadłamanej nie złamie ani dymiącego lnu zgasić: przywiedzie sąd ku prawdzie. 42:4 Nie upadnie ani się nie zniechęci, dopóki nie wyda wyroku w ziemię: a wyspy będą czekać na jego prawo. 42:5 Tak mówi Bóg, Pan, który stworzył niebiosa i rozciągnął je na zewnątrz; ten, który rozpostarł ziemię i to, co z niej wychodzi; On który daje na nim tchnienie ludowi i ducha tym, którzy chodzą w nim: 42:6 Ja, Pan, powołałem cię w sprawiedliwości i będę trzymał cię za rękę, i będzie cię strzegł, i da cię za przymierze ludowi, za światło pogan; 42:7 Aby otworzyć oczy niewidomych, aby wyprowadzić więźniów z więzienia i tych, którzy siedzą w ciemności, z więzienia. 42:8 Ja jestem PAN, to jest moje imię, a mojej chwały nie oddam nikomu innemu, ani moja pochwała dla rytych wizerunków. 42:9 Oto rzeczy poprzednie się spełniły, a ogłaszam nowe rzeczy: zanim wyrosną, opowiem wam o nich. 42:10 Śpiewajcie Panu pieśń nową i chwałę jego od krańców ziemi, wy, którzy schodzicie do morza i wszystkiego, co w nim jest; wyspy i jego mieszkańcy. 42:11 Niech pustynia i jej miasta podniosą głos, wioski, w których mieszka Kedar: niech śpiewają mieszkańcy skały, niech krzyczą ze szczytu gór. 42:12 Niech oddają chwałę Panu i głoszą jego chwałę w wyspy. 42:13 Pan wyruszy jak mocarz, wzbudzi jak zazdrość mąż wojny: będzie wołać, tak, ryczeć; zwycięży nad swoim wrogowie. 42:14 Od dawna milczę; Byłem spokojny i powstrzymałem się ja: teraz będę płakał jak rodząca; zniszczę i pożreć na raz. 42:15 Zniszczę góry i pagórki, i wysuszę wszystkie ich zioła; i ja zamienię rzeki w wyspy, a stawy osuszę. 42:16 I poprowadzę ślepych drogą, której nie znali; Poprowadzę ich ścieżkami, których nie znali: ciemność przedtem uczynię światłem je i krzywo prostować. Te rzeczy uczynię im, i nie opuszczaj ich. 42:17 Cofną się, zawstydzą się bardzo ci, którzy pokładają ufność ryte wizerunki, które mówią do odlewanych wizerunków: Wy jesteście naszymi bogami. 42:18 Słuchajcie, głusi; a spójrzcie, ślepi, abyście przejrzeli. 42:19 Kto jest ślepy, jeśli nie mój sługa? czy głuchy, jak mój posłaniec, którego wysłałem? Kto jest ślepy jak ten, który jest doskonały, i ślepy jak sługa Pański? 42:20 Widzisz wiele rzeczy, ale nie obserwujesz; otwiera uszy, ale on nie słyszy. 42:21 Pan ma upodobanie w swojej sprawiedliwości; on będzie powiększał prawo i uczyń je honorowym. 42:22 Ale to jest lud ograbiony i zepsuty; wszyscy są w pułapce dziury i ukrywają się w więzieniach: są łupem, a nie łupem dostarcza; za łup, a nikt nie mówi: Oddaj. 42:23 Kto z was nadstawi na to ucha? kto będzie słuchał i słuchał dla czas przyjść? 42:24 Kto wydał Jakuba na łup, a Izraela łupieżcom? czyż Pan nie ten, przeciw któremu zgrzeszyliśmy? bo nie szli jego drogami, nie byli też posłuszni jego prawu. 42:25 Dlatego wylał na niego wściekłość swego gniewu i siła bitwy: i podpaliła go wokoło, a on wiedział nie; i to go paliło, a jednak nie wziął sobie tego do serca.